Στους Ψυχιάτρους όλου του κόσμου…με πολύ σεβασμό στο έργο τους!

Μιχάλης Κοκκινάρης

Παιδίατρος-Συγγραφέας

Τα κείμενα που ακολουθούν και κυρίως η προφανής απόπειρα αμφισβήτησης των κανόνων της συμβατικής ψυχιατρικής,εκπηγάζουν από την αμηχανία μας να εξηγήσουμε την εγκληματική συμπεριφορά ανθρώπων που δολοφονούν άλλους ανθρώπους,”κατά συρροήν” με αιτία ή αφορμή που εκφεύγει των ορίων της ανθρώπινης λογικής,όπως αυτή αποτυπώνεται  στην ίδια την καταγεγραμμένη ιστορία του ανθρώπινου είδους.

Η “κβαντική”εξήγηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς ή η αρχή της απροσδιοριστίας στη μελέτη της ανθρώπινης συμπεριφοράς! 

Η Αμερικανική Ένωση Ψυχιατρικής παρουσίασε  πρόσφατα την πολυαναμενόμενη -αλλά και αμφιλεγόμενη- νέα έκδοση του Διαγνωστικού και Στατιστικού Εγχειριδίου (DSM-5), τη «βίβλο» στην οποία βασίζονται οι ψυχιατρικές διαγνώσεις κυρίως στις ΗΠΑ αλλά και σε όλο τον κόσμο.
Το DSM χρησιμοποιείται συμβουλευτικά από ψυχίατρους σε όλο τον κόσμο, ωστόσο αρκετές χώρες, όπως για παράδειγμα η Βρετανία, βασίζονται στην κατηγοροποίηση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, η οποία δεν ταυτίζεται με το DSM.
Οι συντάκτες του DSM-5 παραδέχονται ότι το βασικό πρόβλημα του εγχειρίδιου είναι ότι συνεχίζει να βασίζει τις διαγνώσεις στις υποκειμενικές εκτιμήσεις των ψυχιάτρων για τις αναφορές που δίνουν οι ίδιοι οι ασθενείς για το πώς νιώθουν.
Μέχρι σήμερα, εξάλλου, σχεδόν κανένα ψυχικό νόσημα δεν μπορεί να διαγνωστεί με εργαστηριακές εξετάσεις.
Ο Τόμας Ίνσελ, διευθυντής του αμερικανικού Εθνικού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγείας, θεωρεί ότι το DSM-5 πάσχει από «έλλειψη εγκυρότητας». Όπως έγραψε στο ιστολόγιό του στις 29 Απριλίου 2013, «σε αντίθεση με τους ορισμούς μας για την ισχαιμική καρδιοπάθεια, το λέμφωμα ή το AIDS, οι διαγνώσεις του DSM βασίζονται σε απλώς σε μια πλειοψηφούσα γνώμη για ομάδες κλινικών συμπτωμάτων, και όχι σε αντικειμενικούς εργαστηριακούς δείκτες».
«Σε άλλους κλάδους της ιατρικής, αυτό θα ισοδυναμούσε με τη δημιουργία διαγνωστικών συστημάτων που βασίζονταν στη φύση του πόνου στο στήθος ή την ποιότητα του πυρετού» υποστηρίζει.

Τις απόψεις του Ίνσελ, εξάλλου, δείχνουν να ενισχύουν πρόσφατες γενετικές μελέτες, οι οποίες υποδεικνύουν ότι πολλά ψυχικά νοσήματα που θεωρούνται σήμερα διαφορετικά μεταξύ τους, όπως η κατάθλιψη, η διπολική διαταραχή, ο αυτισμός και η σχιζοφρένεια,ενδέχεται να έχουν γενετική βάση.

Newsroom ΔΟΛ

Στο σημείο αυτό είναι αναγκαίο να αναφερθούμε στους λεγόμενους καθρεπτικούς ή κατοπτρικούς νευρώνες,η νευροφυσιολογία των οποίων θεωρήθηκε ως ένα σημαντικό στάδιο κατανόησης της ανθρώπινης συμπεριφοράς.
Οι νευρώνες αυτοί, οι οποίοι βρίσκονται κυρίως στον κινητικό και στον αισθητηριακό φλοιό (οπίσθιος μετωπιαίος λοβός και πρόσθιος βρεγματικός αντίστοιχα)θεωρείται ότι έχουν κάποια άμεση σχέση με τις κοινωνικές δεξιότητες των πρωτευόντων θηλαστικών, ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγονται: μίμηση, ενσυναίσθηση, θεωρία του νου αλλά και η ανάπτυξη της γλώσσας.
Πέρα όμως από τον ενθουσιασμό των νευροφυσιλόγων που νόμισαν πως προσέγγισαν τη  μήτρα της ανθρώπινης συμπεριφοράς,υπάρχει η πραγματικότητα της απροσδιοριστίας που χαρακτηρίζει την ανθρώπινη συμπεριφορά που συνεχώς μάς εκπλήσσει θετικά ή αρνητικά. 
Επομένως ,όλα είναι εντός μας! Υπάρχουν και πεθαίνουν στον κόσμο των εσωτερικών ισορροπιών,που έχουμε οικοδομήσει για να ζήσουμε,όπως ζούμε.Κι αν κάποτε π.χ. με την τέχνη επιχειρούμε να αποκαλύψουμε ένα μέρος του κόσμου αυτού,μην είστε τόσο βέβαιοι πως το πετυχαίνουμε κιόλας!
Ο κόσμος αυτός είναι εξ’ορισμού δαιδαλώδης,εύθραυστος κι αν τον αγγίξεις δεν είναι βέβαιο πως θα μπορέσεις να τον πάρεις στην παλάμη σου! Όλα είναι στο μυαλό μας! Και όχι στις αισθήσεις μας! Μην απορείτε! Πέρα από τις αισθήσεις,που παράγουν ένα μετρήσιμο νευροαισθητηριακό αποτέλεσμα,υπάρχει ο τελικός αναλυτής,ο εγκέφαλος,που για τον καθένα μας,είναι μοναδικός και ανεπανάληπτος.Έτσι ακόμη κι αν νομίζουμε πως μπορούμε να αποτυπώνουμε με κοινό τρόπο την επίδραση του κόσμου που μάς περιβάλλει με διαύλους επκοινωνίας,όπως είναι η γλώσσα,στην πραγματικότητα εκφράζουμε αυτό που εμείς νομίζουμε πως συμβαίνει σε κάθε στιγμή! Και δεν είναι μόνο αυτή η διαπίστωση,που έτσι κι αλλιώς υπάρχει γενετικά! Σ’αυτόν το μοναδικό και ανεπανάληπτο ανθρώπινο εγκέφαλο υπάρχει ένας άλλος κόσμος,απροσμέτρητος,απύθμενος,ακατάληπτος,δυσερμηνευτός,απρόσμενος,στον οποίο ζούμε διπλή ζωή! Κι αν θέλετε τη γνώμη μου,την πραγματική ζωή,που δεν μπορούν να προσεγγίσουν οι αισθήσεις μας!Πάνω σ’αυτή τη βάση πρέπει ν’άρχίσουμε να οικοδομούμε τις γέφυρες επικοινωνίας μας με τους άλλους,έχοντας πάντα στο νου μας πως το ίδιο αίτιο δεν είναι βέβαιο πως θα προκαλέσει ένα προβλέψιμο αιτιατό!