ΑΝΑΛΥΣΗ: Κρίσιμη εβδομάδα αυτή που διανύουμε για το λεγόμενο “Μακεδονικό”

ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ
Κρίσιμη εβδομάδα αυτή που διανύουμε για το λεγόμενο “Μακεδονικό” με το ραντεβού Κοτζιά – Ντιμιτρόφ στην Οχρίδα την Πέμπτη.
Κάποιοι στην Κυβέρνηση μιλούν για “μικρές προσδοκίες”. Ωστόσο τα κρισιμότερα προβλήματα στις διαπραγματεύσεις των δύο μερών βρίσκονται ορθάνοικτα και -αν μία εκ των δύο πλευρών δεν κάνει ουσιαστικές υποχωρήσεις, δεν θα γεφυρωθούν.
Ποιά είναι τα σημεία απόκλησης; Σύμφωνα με διάφορα δημοσιεύματα του αθηναϊκού Τύπου, διαφορετικές προσεγγίσεις υπάρχουν στο όνομα, στο εύρος της χρήσης, στις συνταγματικές αλλαγές, καθώς και στα θέματα ταυτότητας και γλώσσας. Με μία φράση: Στην ουσία του ζητήματος.
Ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, παρά τις κατά καιρούς “διαλλακτικές” δηλώσεις ορισμένων στελεχών της κυβέρνησής του, ενδομύχως γνωρίζει πως οποιαδήποτε υποχώρηση στα θέματα αυτά, που συνιστούν τις “κόκκινες γραμμές”, εκτός από προσωπικό πλήγμα, θα συναντήσει και την έντονη αντίδραση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και της ομογένειας. Αυτό απέδειξαν τα πολλαπλά συλλαλήτήρια στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Το ίδιο αναδεικνύεται και από τις μέχρι σήμερα μετρήσεις της κοινής γνώμης.
Από την πλευρά των Σκοπιανών, μετά την πολυετή κρατική προπαγάνδα και τους σωρευτικούς πολιτικούς μύθους πως δήθεν είναι Μακεδόνες και απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η απομυθοποίηση σήμερα φαντάζει πολιτικά εξαιρετικά επώδυνη για την Κυβέρνηση του Ζόραν Ζάεφ. Επώδυνη, αλλά και μονόδρομος εάν θέλει πράγματι ο Πρωθυπουργός τους να οδηγήσει την FYROM στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ και στα Ηνωμένα Έθνη.
Διότι με βάση τις αποφάσεις τόσο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (1991), του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (1992) και τους Συμβουλίου Ελλήνων Πολιτικών Αρχηγών (1992) τα Σκόπια δεν μπορούν να γίνουν δεκτά στους διεθνείς οργανισμούς με όνομα που να εμπεριέχει τον όρο “Μακεδονία”.
Μπροστά στο αδιέξοδο, ακούγονται “φήμες” πως θα οδηγηθούμε σε λύση, με ένα είδος υποσχετικής. Δηλαδή, ότι θα δεχθεί η ελληνική πλευρά σύνθετη ονομασία με τον όρο “Μακεδονία” (σε κάποια μορφή που τροποποιητικά θα γίνει αποδεκτή από το Σ.Α. του ΟΗΕ) και σε “αντάλλαγμα” τα Σκόπια θα “δεσμευτούν” με κάποια διεθνή “Συμφωνία” για μελλοντική αναθεώρηση του Συντάγματος και απαλοιφή των αλυτρωτικών αναφορών που περιέχονται, ειδικά στο άρθρο 49 περί «Μακεδονικής διασποράς».
Διπλωματικές πηγές θεωρούν μία τέτοια εξέλιξη ως την “χειρότερη δυνατή”, αφού η ελληνική πλευρά θα έχει εκχωρήσει (παραχωρήσει) τα πάντα, δίχως και να έχει εξασφαλίσει, “σταθερότητα και ειρήνη” στην περιοχή, καθώς θα παραμένουν χάσκουσες και διαρκώς αμφισβητούμενες οι γεννεσιουργές αιτίες του προβλήματος, που συνιστούν “δυναμίτιδα” στα θεμέλια των Βαλκανίων.
Κατά τον Kennan, “η συμπεριφορά των κρατών δεν υπόκειται σε ηθική κριτική. Η ηθική δεν μπορεί να αποτελεί καθοριστικό στοιχείο για την εκτίμηση και τη σύγκριση της διεθνούς συμπεριφοράς των κρατών, γιατί στο πλαίσιο αυτό τον καθοριστικό ρόλο τον έχουν άλλα πιο επώδυνα και πρακτικά κριτήρια, κατά κύριο λόγο η raison d’état κάθε κράτους, δηλαδή η επιβίωση, η εθνική ασφάλεια και η εξασφάλιση των καίριων εθνικών συμφερόντων”*1.
Υπό την ένοια αυτή, και η λύση στο “Σκοπιανό” δεν μπορεί να “εδράζεται” σε ιδεολογικές απόψεις και σε λογικές δημιουργίας “καλών σχέσεων” με τους γείτονές μας. Ούτε μας αφορά η επιθυμία ή τα συμφέροντα άλλων κρατών. Η λύση πρέπει να είναι ελληνικά πατριωτική. Όπου Πατριωτικό, στην προκειμένη περίπτωση, δεν είναι το πολιτικά “βολικόν” ή το σύνδρομο του “καλού παιδιού”. Πατριωτικό είναι η διασφάλιση απολύτως της εθνικής μας ασφάλειας και των εθνικών μας συμφερόντων στο διηνεκές.
Και σε κάτι τέτοιο, δεν φαίνονται, δυστυχώς, διατεθειμένοι οι Σκοπιανοί να συνεργαστούν.

*1 Αλέξης Ηρακλειδής, Διεθνείς Σχέσεις και Διεθνή Πολιτική.