ΑΝΑΛΥΣΗ: Με αφορμή την επιστολή Κρις Σπύρου στον ΓΓ του ΟΗΕ Antonio Guterres

ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Η επιστολή   του  Ελληνοαμερικανού πολιτικού ηγέτη Κρις Σπύρου προς τον ΓΓ του ΟΗΕ Antonio Guterres ανοίγει μία νέα προοπτική στο ζήτημα της διευθέτησης της ονομασίας των Σκοπίων. Αποκαλύπτει άγνωστες (στους πολλούς) λεπτομέρειες, καθοριστικής, όμως, σημασίας για τις διεξαγόμενες διαπραγματεύσεις μεταξύ Ελλάδας και FYROM.  Αναδεικνύει παραμέτρους που συντείνουν στην απλούστευση του προβλήματος. Και παρουσιάζει τον πυρήνα του θέματος, που «…είναι η ταυτότητα της Μακεδονίας ως ελληνικής και η ταυτότητα των Μακεδόνων ως Ελλήνων, και φυσικά η γλώσσα η ελληνική και η ιστορία και πολιτιστική κληρονομιά της Μακεδονίας…». (Νικόλαος Μάρτης «η Ε.Ε. και το «Ψευτο-Μακεδονικό» έθνος των Σκοπίων», 2006).

1.Μια πρώτη επισήμανση αποτελεί η επισημείωση του κ. Σπύρου ότι : «το πρόβλημα της ονομασίας «Μακεδονία», μπορεί να επιλυθεί μόνιμα, μόνο από εκείνους που το προκάλεσαν, τα Ηνωμένα Έθνη».  Και πράγματι. Τα Ηνωμένα Έθνη, ψήφισαν στις (7 Απριλίου 1993) να αναγνωρίσουν την αποσχισθείσα γιουγκοσλαβική περιφέρεια με το «προσωρινό» όνομα «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας – FYROM».  Αυτό, κατά τον συντάκτη της επιστολής κ. Κρις Σπύρου, έγινε κατά παραβίαση των όρων του «Συμβουλίου της Ευρώπης» που συμφωνήθηκαν στις Βρυξέλλες, στις 16 Δεκεμβρίου 1991, και σύμφωνα με τους οποίους : Η Κοινότητα και τα Κράτη Μέλη της απαιτούν επίσης από την εκάστοτε γιουγκοσλαβική δημοκρατία (για να την αναγνωρίσουν)  ότι «… δεν θα διεξάγει εχθρικές δραστηριότητες προπαγάνδας έναντι γειτονικών κρατών, συμπεριλαμβανομένης και της χρήσης ονομασίας που συνεπάγεται εδαφικές αξιώσεις.»

2.Με βάση την ανωτέρω απόφαση, το Συμβούλιο της Ευρώπης στις 22 Ιανουαρίου 1992 έλεγε ξεκάθαρα:  «Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο επαναλαμβάνει τη θέση που έλαβε η Κοινότητα   και τα Κράτη Μέλη της στο Γκιμαράες κατόπιν αιτήματος της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας να αναγνωριστεί ως ανεξάρτητο κράτος. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο εκφράζει την ετοιμότητά του να αναγνωρίσει το κράτος αυτό με τα υπάρχοντα σύνορά του, σύμφωνα με τη Δήλωση της 16ης  Δεκεμβρίου 1991, με όνομα που δεν περιλαμβάνει τον όρο «Μακεδονία».» και η θέση αυτή ΔΕΝ έχει αλλάξει μέχρι σήμερα…

Επομένως, εάν, ένας από τους πρωταρχικούς στόχους της FYROM είναι η ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως διατείνονται οι Σκοπιανοί, αυτή ΔΕΝ μπορεί να επιτευχθεί όσο στην ονομασία της υπάρχει ο όρος «Μακεδονία».

3.Σημαντική είναι και η επισήμανση του Κρις Σπύρου ότι «…τα Ηνωμένα Έθνη έχουν ιδρυθεί με σκοπό την πρόληψη των συγκρούσεων και την προώθηση της ειρήνης». Κατά την άποψή μας, πράγματι έχουν υποχρέωση τα Ηνωμένα Έθνη να διασφαλίσουν την ειρήνη και στα Βαλκάνια. Αλλά βέβαιο είναι ότι κρατίδιο στα σύνορα της ελληνικής «Μακεδονίας» με το όνομα «Μακεδονία», άνω, κάτω, βόρεια κλπ., αδιάφορο, με κατοίκους που θα θέλουν να λέγονται «Μακεδόνες», τεχνητό «Μακεδονικό Έθνος», με τη Βουλγαρία να διαφωνεί και την Αλβανία να καιροφυλακτεί, η περιοχή των Βαλκανίων θα είναι μία εν δυνάμει «πυριτιδαποθήκη». Θα είναι μία «ατομική βόμβα» που όταν θα εκραγεί, θα συμπαρασύρει και ΕΕ. Και ΟΗΕ. Και ΝΑΤΟ.  Και αμερικανικές βάσεις!

4.Όπως έγραφε ο αείμνηστος Νικόλαος Μάρτης, «η  εμμονή των Σκοπιανών για το Συνταγματικό τους όνομα «Μακεδονία», είναι για να θεωρηθούν Μακεδόνες, απόγονοι του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Οι Σκοπιανοί, αυτονομασθέντες Μακεδόνες προέβησαν ως Μακεδόνες και στις τυχοδιωκτικές ενέργειες της μετονομασίας των δύο αεροδρομίων τους σε «Αλέξανδρος ο Μακεδών» και «Απόστολος Παύλος», και της έκδοσης το 2000 πολυσέλιδου βιβλίου με τίτλο «28 αιώνων ένδοξη Στρατιωτική Ιστορία του Μακεδονικού Λαού…».

Ήδη Αεροδρόμιο και την Εθνική οδό τα μετονομάτισαν. Αρκεί, όμως, αυτό, για να τους παραχωρήσουμε το όνομα, την ιστορία μας και τον πολιτισμό μας; Και, το κάτω – κάτω, ποιος λέει ότι επειδή άλλαξαν οι ταμπέλες θα πάψουν να τα αποκαλούν «Μακεδονίας» οι Σκοπιανοί; Μήπως εμείς πάψαμε να αποκαλούμε π.χ. Πειραιώς, την μετονομασθείσα σε Παν. Τσαλδάρη οδό που συνδέει την Αθήνα με τον Πειραιά;

5.Προβάλλεται και ο ισχυρισμός ότι ο κύριος κίνδυνος για την Ελλάδα προέρχεται εξ ανατολών. Αλλά εάν αυτό είναι αληθινό, σε τι θα βοηθήσει η τυχόν συμφωνία Ελλάδος-Σκοπίων στο όνομα; Θα σταθεροποιήσει τα Βαλκάνια; Το αντίθετο. Θα μας «προστατέψουν» τα Σκόπια; Το αντίθετο. Θα μας συνδράμουν οι όποιες αμερικανικές δυνάμεις ήθελε αναπτυχθούν στην περιοχή; Το αντίθετο. Μέχρι και σήμερα, άλλωστε, η Αμερική προκρίνει την θεωρία της «ίσης απόστασης» ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία. (Βλέπε Αιγαίο και ΑΟΖ Κύπρου) Αλλά «ίση απόσταση» μεταξύ του προκαλούντος (Τουρκία) και του αμυνόμενου (Ελλάδα) σαφώς ευνοεί τον επιτιθέμενο ισχυρότερο και όχι τον αμυνόμενο ασθενέστερο. Εκτός και εάν θεωρήσουμε την Ελλάδα ισχυρότερη της Τουρκίας σε εξοπλισμό, πληθυσμό και έκταση…

Ώστε, οι … «εκκλήσεις» του  υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Γουές Μίτσελ, από τα Σκόπια, για επίλυση του θέματος της ονομασίας καθώς, όπως υποστηρίζει, «υπάρχει μία καταπληκτική ευκαιρία» μάλλον, λαμβάνει υπόψη περισσότερο τα αμερικανικά συμφέροντα από εκείνα των ιδικών μας…

6.Αλλά συμφέροντα έχουμε και εμείς. Και απομένει σε μας να βρούμε που τα συμφέροντα τα δικά μας εξυπηρετούνται από τα συμφέροντα των Αμερικανών. Εάν ενδιαφέρονται οι Αμερικανοί για βάσεις στα Βαλκάνια, ας εξαντλήσουν την πειθώ τους προστατεύοντας συγχρόνως την Ιστορία, τον πολιτισμό και την Ειρήνη στην περιοχή. Ώστε να αναπτύξουν την εκεί παρουσία τους σε στέρεες βάσεις…

Και με την έννοια αυτή, τα όσα αναφέρει στην επιστολή του προς τον κ. Κουτιέρες ο Ελληνοαμερικανός πολιτικός ηγέτης Κρίς Σπύρου οφείλουν να τα λάβουν σοβαρά υπόψη τους οι εμπλεκόμενοι στις διαπραγματεύσεις. Κυρίως, όμως, η ελληνική πλευρά. Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών που φέρει και την κύριο βάρος της ευθύνης.

Εν κατακλείδι, κανείς δεν δικαιούται, πιστεύουμε, να ξεχνάει ότι  η Ελλάδα συνδέεται με αίμα και πόνο με την Μακεδονία. Το κάτω κάτω, δεν κερδίσαμε τη συνοχή του Ελληνισμού της Μακεδονίας στο πεδίο της μάχης για να την χάσουμε στο πεδίο της διπλωματίας!