Η Ιταλία ψηφίζει σε μία από τις πιο αμφίρροπες και κρίσιμες κάλπες στην ΕΕ

Ρώμη.- Στις κάλπες προσέρχονται σήμερα Κυριακή οι Ιταλοί, σε μία από τις πιο κρίσιμες και αμφίρροπες εκλογικές αναμετρήσεις των τελευταίων ετών στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Τα εκλογικά κέντρα ανοίγουν στις 8:00 το πρωί και κλείνουν τα μεσάνυχτα ώρα Ελλάδος. Οι πρώτες εκτιμήσεις για το αποτέλεσμα θα δημοσιοποιηθούν λίγη ώρα αργότερα και τα επίσημα αποτελέσματα αναμένονται το πρωί της Δευτέρας.

Μολονότι η Ιταλία είναι ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης, ο ευρω-σκεπτικισμός αυξάνεται σταθερά τα τελευταία χρόνια, η μεταναστευτική κρίση έχει πολώσει την κοινωνία, ενώ η υψηλή ανεργία σε συνδυασμό με την χαμηλή ανάπτυξη δεν επιτρέπουν στους πολίτες να νιώσουν την ανάκαμψη.

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, που δημοσιεύτηκαν πριν δύο εβδομάδες, καταδεικνύουν πως υπάρχει ενδεχόμενο να μην συγκροτηθεί κυβέρνηση και να απαιτηθούν επαναληπτικές εκλογές, όμως υπάρχουν αρκετά σενάρια μετεκλογικών συνεργασιών που θα μπορούσαν να λύσουν το αδιέξοδο.

Ποιοι είναι οι διεκδικητές;

Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις του Φεβρουαρίου, ο δεξιός συνασπισμός του 81χρονου Σίλβιο Μπερλουσκόνι – που περιλαμβάνει την ακροδεξιά Λέγκα – αναμένεται να αναδειχτεί πρώτη δύναμη, αποσπώντας το 35 έως 37% της ψήφου.

Στη δεύτερη θέση, με περίπου 28%, βρίσκεται το Κίνημα των Πέντε Αστέρων. Τρίτο, με 23 έως 27%, ακολουθεί το κεντροαριστερό μπλοκ υπό την ηγεσία του κυβερνώντος Δημοκρατικού Κόμματος, με επικεφαλής τον πρώην πρωθυπουργό Ματέο Ρέντσι.

Το Κίνημα των Πέντε Αστέρων θα μπορούσε να είναι ο μπαλαντέρ για το σχηματισμό κυβέρνησης, όμως είναι το μοναδικό κόμμα που για την ώρα απορρίπτει οποιαδήποτε μετεκλογική συνεργασία. Δύο ακόμα παίχτες είναι το εθνικιστικό κόμμα Αδελφοί της Ιταλίας και το αριστερό Ελεύθεροι και Ίσοι, που ιδρύθηκε από ονομαστούς βετεράνους του Δημοκρατικού Κόμματος.

Κρίσιμος παράγοντας θα είναι οι αναποφάσιστοί, που σε ορισμένες δημοσκοπήσεις ανέρχονταν στο 30%.

Μπορεί κάποια από αυτές τις δυνάμεις να κερδίσει αυτοδυναμία;

Άγνωστο, όχι μόνο εξαιτίας των αναποφάσιστων αλλά και λόγω των αλλαγών στον εκλογικό νόμο που έγιναν το περασμένο φθινόπωρο.

Το νέο σύστημα, γνωστό ως Rosatellum, ορίζει ότι το 61% των θα κατανεμηθεί στα κόμματα με απλή αναλογική, ενώ το 37% αντιστοιχεί σε μονοεδρικές περιφέρειες όπου εκάστοτε νικητής είναι η παράταξη που θα συγκεντρώσει τις περισσότερες ψήφους. Το υπόλοιπο 2% των εδρών αντιστοιχεί στους Ιταλούς της διασποράς.

Το νέο σύστημα αφορά και τα δύο σώματα του κοινοβουλίου, τη Βουλή των Αντιπροσώπων που αποτελείται από 630 έδρες και τη Γερουσία που αποτελείται από 315.

Στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι ένα κόμμα πρέπει να αποσπάσει περίπου το 40% της λαϊκής ψήφου για να ελπίζει σε απόλυτη πλειοψηφία 316 εδρών στη Βουλή και 158 εδρών στη Γερουσία.

Ποια είναι τα κυριότερα σενάρια για την επόμενη μέρα;

Ο συνασπισμός υπό τον κ. Μπερλουσκόνι φαίνεται πως έχει τις μεγαλύτερες πιθανότητες να αγγίξει την αυτοδυναμία, όμως εάν δεν τα καταφέρει μπορεί να επιδιώξει συνεργασίες για να εξασφαλίσει τη δεδηλωμένη.

Ένα σενάριο είναι ένας μεγάλος συνασπισμός δεξιάς και κεντροαριστεράς, που θεωρητικά θα μπορούσε να εγγυηθεί τη σταθερότητα στην τρίτη μεγαλύτερη οικονομία του ευρώ. Αυτή η λύση όμως μπορεί να αποδειχτεί ασταθής, καθώς κατά πάσα πιθανότητα δεν θα υποστηριχθεί από τη Λέγκα ή τις πιο ριζοσπαστικές συνιστώσες της κεντροαριστεράς, γεγονός που θα αποδυνάμωνε τόσο το μπλοκ Μπερλουσκόνι όσο και το μπλοκ Ρέντσι.

Το πιο ανησυχητικό σενάριο από τη σκοπιά της ΕΕ θέλει το Κίνημα των Πέντε Αστέρων να ξεπερνά την απέχθειά του για συνεργασίες και να γίνεται ο πυρήνας μίας ευρω-σκεπτικιστικής κυβέρνησης. Ωστόσο οι διαφορές ανάμεσα στο Κίνημα και στα ευρω-σκεπτικιστικά κόμματα της δεξιάς, όπως η Λέγκα και οι Αδελφοί της Ιταλίας, μπορεί να αποδειχτούν πολύ μεγάλες για να βρουν κοινό τόπο.

Άλλωστε, ο ηγέτης των Πέντε Αστέρων, ο 31χρονος Λουίτζι ντι Μάιο, έχει προσπαθήσει να δώσει πνοή μετριοπάθειας ώστε να κάνει το κόμμα πιο εκλέξιμο και να διαλύσει την εντύπωση πως είναι απλώς μία ψήφος διαμαρτυρίας. Στο πλαίσιο αυτό το Κίνημα έχει υιοθετήσει πολιτικές από τη δεξιά αλλά και από την αριστερά.

Το τελευταίο σενάριο προβλέπει είτε σύσταση κυβέρνησης μειοψηφίας – που θα ήταν φύσει ασταθής στο κατακερματισμένο ιταλικό κοινοβούλιο – είτε η προσφυγή σε επαναληπτικές εκλογές.

Μπορεί ο Μπερλουσκόνι να γίνει για 5η φορά πρωθυπουργός;

Όχι, για την ώρα τουλάχιστον. Ο κ. Μπερλουσκόνι δεν μπορεί να αναλάβει την πρωθυπουργία διότι με την καταδίκη του για φορολογικές απάτες πριν τέσσερα χρόνια του απαγορεύτηκε να κατέχει οποιοδήποτε δημόσιο αξίωμα έως το 2019.

Έχει προτείνει ως πρωθυπουργό τον νυν πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Αντόνιο Ταγιάνι, που είναι επί χρόνια σύμμαχός του.

Παρά ταύτα, στις αρχές της εβδομάδας δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να διεκδικήσει την πρωθυπουργία αφότου η εκπνεύσει ο αποκλεισμός του από το εκλέγεσθαι.

Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για μία άκρως εντυπωσιακή επιστροφή στο προσκήνιο για έναν άνδρα 81 ετών που πριν δύο χρόνια έμοιαζε πολιτικά νεκρός – σημαδεμένος από την κακοδιαχείριση της οικονομίας, τα μπούγκα-μπούγκα πάρτι και τις καταδίκες πρώτον για φοροδιαφυγή και δεύτερον τον χρηματισμό ενός γερουσιαστή πριν δέκα χρόνια ώστε να αποσταθεροποιηθεί η τότε κυβέρνηση Πρόντι.

Γιατί μας ενδιαφέρουν οι εκλογές στην Ιταλία;

Η Ιταλία είναι μία από τις σημαντικότερες χώρες στην ΕΕ. Τυχόν πολιτικό αδιέξοδο ή επικράτηση του ευρω-σκεπτικισμού μπορεί να αναζωπυρώσει το κύμα λαϊκισμού που φάνηκε να χάνει τη δυναμική του πέρυσι στην Ολλανδία και τη Γαλλία.

Ειδικά εάν οι Σοσιαλδημοκράτες στη Γερμανία απορρίψουν τη συμφωνία για νέα συγκυβέρνηση με την Άνγκελα Μέρκελ η Ευρώπη μπορεί να υποστεί δύο πολιτικά σοκ σε διάστημα λίγων ωρών.

Τέλος, τυχόν παρατεταμένη αβεβαιότητα στην Ιταλία θα μπορούσε να προκαλέσει άγχος στις αγορές ομολόγων, δυσκολεύοντας τις προσπάθειες της Ελλάδας να βγει ομαλά από το Μνημόνιο και να γίνει πλήρως αυτοχρηματοδοτούμενη.

Πηγή:Skai.gr