ΓΝΩΜΗ: Η Κυβέρνηση, η Novartis και ο “Ρουβίκωνας”

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Από το ρεπορτάζ: «Μέλη του Ρουβίκωνα επιτέθηκαν στα γραφεία της Novartis, στη Μεταμόρφωσης. Οι δράστες έσπασαν τις τζαμαρίες και πέταξαν κόκκινες μπογιές στην κεντρική είσοδο των γραφείων της εταιρείας, σύμφωνα με τον ΣΚΑΪ.  Μάλιστα, στο σημείο άφησαν και μια βαριοπούλα».

Η είδηση δεν ξαφνιάζει. Ο «Ρουβίκωνας» τείνει να εξελιχθεί τα τελευταία λίγα χρόνια σε αυτόκλητο «επακόλουθο» της επικαιρότητας! Με ή χωρίς πολιτική στήριξη, με ή χωρίς αστυνομική συνδρομή, με ή χωρίς την ανοχή του λαού, ομάδες του εμφανίζονται εν τω μέσω των γεγονότων επιχειρώντας να θέσουν σ’ αυτά τη δική τους σφραγίδα, κινούμενοι στα όρια της ειρηνικής διαμαρτυρίας.

Με την έννοια αυτή, η ανάμειξη του «Ρουβίκωνα» και στην υπόθεση Novartis ήταν αναμενόμενη. Εμπεριέχει, όμως, ένα στοιχείο που προκαλεί ξάφνισμα, καθώς ναι μεν κάθε αδικοπραγία από οργανωμένες ομάδες ή μεμονωμένους πολίτες είναι εκ του νόμου καταδικαστέα,  αντιλαμβάνεται κανείς, όμως, διασταλτικά (αλλά όχι και δικαιολογητικά) κάποιες ιδιαιτερότητες της συγκεκριμένης «ενέργειας».

Εκείνο που ξαφνιάζει είναι το γεγονός ότι –σύμφωνα με την ανάρτηση του «Ρουβίκωνα» σε ιστότοπο του αντιεξουσιαστικού χώρου, με την οποία αναλαμβάνει την ευθύνη για την επίθεση στα κεντρικά γραφεία της Novartis Hellas, υπεισέρχεται στα «ενδότερα» της γνωστής υπόθεσης που κυριαρχεί αυτόν τον καιρό στην επικαιρότητα, παίρνοντας, μάλιστα,  σαφή θέση υπέρ των εμπλεκομένων στην υπόθεση!..

Το ακόμη πιο εξωφρενικό, συνίσταται στο ότι λέει μια απλή αλήθεια, που η υπεύθυνη Κυβέρνηση της χώρας δείχνει να παραγνωρίζει:  Ότι με ανώνυμες, αόριστες και συμπερασματικές κατηγορίες δεν «σέρνεις» σε Επιτροπές πρώην Πρωθυπουργούς (ο ένας μάλιστα Υπηρεσιακός!) και οκτώ πρώην Υπουργούς. Και πολιτικά δεν δικαιολογείσαι να το κάνεις αυτό ούτε καν επικαλούμενος προσχηματικά το τεκμήριο της αθωότητας  των εγκαλούμενων.  Πόσο μάλλον όταν ξεκάθαρα και επισήμως εντός και εκτός Βουλής κάνεις λόγο για «ποινικές ευθύνες», για να έρχεται τελευταίος ομιλητής ο Πρωθυπουργός να τις αφήνει εκτός, αναφερόμενος  (με μεγαθυμία!) σε «πολιτικές ευθύνες»!

Αυτήν την αλήθεια ήλθε να αναλάβει να την πει ο «Ρουβίκωνας» αναφέροντας στην εν λόγω ανάρτησή του και τα εξής:

“όσον αφορά τα άτομα που εμπλέκονται στην υπόθεση Νovartis μέσω ανώνυμων μαρτύρων, δηλώνουμε ότι έχουν την αμέριστη αλληλεγγύη μας, μιας και εμπλέκονται μέσω μιας απαράδεκτης πρακτικής, αυτή της ανώνυμης καταγγελίας, που ορισμένοι νομιμοποίησαν μέσω νόμων και τροπολογιών, μιας πρακτικής που αντιβαίνει στην κοινή λογική ότι πρέπει να ξέρεις ποιος σε κατηγορεί ώστε να μπορείς να αντικρούσεις τις κατηγορίες“.

Εδώ, βέβαια, υπάρχει και η άλλη άποψη. Εκείνη που λέει ότι προκειμένου να ξεσκεπάσεις και να τιμωρήσεις ένα «έγκλημα» δέχεσαι την ανώνυμη καταγγελία η οποία, σε κάποια φάση της υπόθεσης (εάν και εφόσον φθάσει στο ακροατήριο)  με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα καταστεί και επώνυμη. Γι αυτό παρέχεται –εδώ και κάπου στο εξωτερικό- η σχετική νομική δυνατότητα. Σε αυτήν την δημοκρατικά ακραία, όμως, περίπτωση και πολύ περισσότερο όταν οι «ανώνυμοι» εμπλέκονται οι ίδιοι σε παράνομες πράξεις (αλήθεια το ένοχος ένοχο ου ποιεί, τι απέγινε;) οι κατηγορίες πρέπει να συνοδεύονται από ατράνταχτα αποδεικτικά στοιχεία, που να στοιχειοθετούν το αδίκημα.

Αλλά στην προκειμένη περίπτωση τι έχουμε; Φράσεις των ανωνύμων, όπως «νομίζω», «υποθέτω», «θεωρώ» κλπ. Κι αυτός είναι ένας πρόσθετος λόγος για τον οποίο δεν ευσταθεί προσπάθεια της κυβέρνησης να εμπλέξει το FBI στην σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής.  Το FBI πρώτα στοιχειοθετεί μετά απαγγέλλει κατηγορίες…

Η επιταγή του Νόμου «αμελλητί» να στέλνεται ο φάκελος στη Βουλή όταν σε κάποια υπόθεση αναφέρεται ή καταγγέλλεται όνομα υπουργού έχει καταστρατηγηθεί στην συγκεκριμένη περίπτωση εκ του (όπως ακούστηκε και δεν διαψεύστηκε) γεγονότος ότι από την πρώτη φορά που αναφέρθηκε όνομα πολιτικού στις καταγγελίες, μέχρι που ο φάκελος έφτασε στη Βουλή, πέρασαν τέσσερις μήνες! Άρα το «αμελλητί» δεν ίσχυσε στην περίπτωση!

Πέραν τούτου, η Κυβέρνηση, με τον χειρισμό του θέματος –σε όλα τα επίπεδα και δημοσίως- πιστοποίησε την κομματική εκμετάλλευση που επιχείρησε (και ακόμη συντηρεί)  στις ανώνυμες καταγγελίες. Για να λάβει, μάλιστα, με βάση την απλή λογική, τη μορφή του ανέκδοτου η προσπάθειά της να πλήξει πολιτικά τους αντιπάλους της, καθώς ως ένας εκ των φερομένων ως «δωροδοκηθέντων» κατονομάζεται και ο Υπηρεσιακός Πρωθυπουργός κ. Πικραμένος. Πέραν των άλλων, ο Υπηρεσιακός Πρωθυπουργός έμεινε είκοσι μόνον μέρες στον θώκο. Πότε πρόλαβαν οι της «Novartis» να τον γνωρίσουν, να τον πλησιάσουν, να τον μυήσουν και να τον δωροδοκήσουν; Για να τους κάνει τι; «Πλάτες» για πέντε μέρες;

Φοβόμαστε πως στο μέλλον δεν θα βρίσκουμε προσωπικότητες να θέλουν να αναλάβουν τον υπηρεσιακό θώκο… Και τότε οι εκλογές αναγκαστικά θα διεξάγονται από ενδοκυβερνητική  «υπηρεσιακή» κυβέρνηση … Ή μήπως –πέραν από την κομματική εκμετάλλευση- και σ΄ αυτό αποβλέπει η Κυβέρνηση;

Η όλη υπόθεση δεν εξελίχθηκε πολιτικά υπέρ των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και του Μαξίμου. Το αντίθετο. Δεν είναι μόνο η δημοσιευθείσα δημοσκόπηση που το δείχνει αυτό. Δυστυχώς, η κατάφορη παραβίαση του fair play προκάλεσε την «αλληλεγγύη» ακόμη και του Ρουβίκωνα – που κανείς δεν θέλει, δεν πρέπει και δεν δικαιούται να τον μεταβάλει από “αντιεξουσιαστική” παράνομη ομάδα σε επίσημο «συνομιλητή».

Η Κυβέρνηση, με την εν γένει «ατσαλοσύνη» της στο χειρισμό των εσωτερικών θεμάτων, «κατάφερε»  την κρίσιμη ώρα της μετ΄εμποδίων αξιολόγησης, να ανοίξει ταυτόχρονα και όλα τα εθνικά θέματα, με αποτέλεσμα η Ελλάδα σήμερα να αντιμετωπίζει πανταχόθεν σοβαρούς κινδύνους. Στην οικονομία. Στο Αιγαίο, στην Κύπρο, στην Αλβανία, στα Σκόπια.  Χρειάζεται εθνική συνοχή για την αντιμετώπισή τους. Και αντί αυτού, το Μαξίμου ακολουθεί συνειδητά τακτική πόλωσης και διχασμού.

Το ίδιο φέρνει τον εαυτό του σε δυσχερή θέση, ακόμη και έναντι της Ιστορίας.