ΓΝΩΜΗ: Κι όμως, το όνομα Μακεδονία δεν έχει χαθεί!

ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

«…Ή μήπως είναι το ότι δίνουμε το όνομα Μακεδονία; Αν αυτό είναι το αίτημα  (σ.σ. του συλλαλητηρίου) δεν είναι να κρίνουμε αν είναι λάθος ή σωστό γιατί πριν το κάνουμε είναι να πούμε ότι είναι εκτός πλαισίου πραγματικότητας γιατί ούτε αυτή η κυβέρνηση ούτε κάθε άλλη κυβέρνηση δεν αντιμετωπίζει δίλημμα να δώσει το όνομα γιατί η Ελλάδα καλώς ή κακώς το έχει αποδεχθεί εδώ και πολλά χρόνια. Το αποδέχθηκε και μετά τον πόλεμο. Το αποδέχθηκε με την αποδοχή της ονομασίας το 1992 αποδεχόμενη ως προσωρινή ονομασία που τείνει να γίνει μόνιμη υπό τον όρο ΠΓΔΜ». Απόσπασμα από την ομιλία του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ (12 Φεβρουαρίου 2018).

Τα ψέματα που ξεμπροστιάζονται δυσκολότερα είναι εκείνα που δεν είναι ακριβώς ψέματα. Είναι εκείνα που εμπεριέχουν την αλήθεια, δοσμένη με διαφορετική οπτική σε σχέση με το πώς έγιναν τα πράγματα στην πραγματικότητα. Είναι με άλλα λόγια, η οπτική της αλήθειας που συμφέρει αυτόν που λέει το ψέμα.  (in2life.gr)

Αντιγράφουμε την περιγραφή αυτή, γιατί  αποτυπώνει επακριβώς, πιστεύουμε, την προσπάθεια του Πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, να απενοχοποιήσει την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ.  από την «παράδοση» του ονόματος «Μακεδονία» στο Μόρφωμα του Τίτο. Το όνομα είναι «χαμένο» από το 1992, άρα, τι μου ζητάτε;  Ας πάρουμε Αλυτρωτισμό, σύμβολα και πάλι ευχαριστημένοι να ‘μαστε. Αυτό είναι –ή περίπου αυτό είναι- το σκεπτικό της πρωθυπουργικής ατάκας περί του ονόματος.  Είναι, όμως, αυτή ολόκληρη η αλήθεια;  Είναι πράγματι «αμετάκλητα δοσμένο» το όνομα Μακεδονία;

‘Όταν στις 25^η Ιανουαρίου 1993 η τότε ελληνική Κυβέρνηση του Κων. Μητσοτάκη αποδέχτηκε την συμβιβαστική πρόταση της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ισπανίας να αναγνωρισθούν τα Σκόπια με την ονομασία  «πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας FYROM» (Απόφαση 817 του Συμβουλίου Ασφαλείας που υιοθετήθηκε στις 7 Απριλίου 1993, με την ένταξη με την προσωρινή ονομασία  theformer Yugoslav Republic of Macedonia), την αποδέχθηκε  με ένα memorandum, στο οποίο διατηρούσε όλες τις αντιρρήσεις της και εξηγούσε ότι  δεν μπορεί να υπάρξει Κράτος στα βόρεια σύνορα της Ελλάδος με το  όνομα «Μακεδονία». (…..)

Στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ,  είχε προσφύγει (23^η Ιανουαρίου 1993) ο Κίρο Γκλιγκόροφ                –απογοητευμένος από την σταθερή άρνηση της Ευρωπαϊκής  Ένωσης να τους αναγνωρίσει με τη λέξη Μακεδονία,  απόφαση που ισχύει μέχρι και σήμερα–   ζητώντας να αναγνωριστούν τα Σκόπια ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας».  Επομένως, δεν πήρε αυτό που ήθελε. Δέχτηκαν και τα Σκόπια  μία προσωρινή λύση.

Τι έλεγε η Απόφαση 817 του Συμβουλίου Ασφαλείας; Στο σημείο 2  επεσήμανε: «Συστήνει στη Γενική Συνέλευση το κράτος, η αίτηση του οποίου περιέχεται στο έγγραφο 5/25147, να γίνει δεκτό ως μέλος στα Ηνωμένα Εθνη και το κράτος αυτό να ονομάζεται προσωρινά (σε) κάθε περίπτωση και εντός των Ηνωμένων Εθνών ως “Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας”, εκκρεμούσης της διαφοράς που έχει ανακύψει για το όνομα του κράτους.».

Επομένως, το ότι δέχθηκε η Ελλάδα το 1993 το FYROM (το Μ πράγματι σημαίνει Μακεδονία όπως  είπε στην ΚΟ ο κ. Τσίπρας θέλοντας να τονίσει το  -κατά την  άποψή του-  ανέφικτο των έκτοτε προσπαθειών) καθόλου δεν σημαίνει ότι παραχώρησε οριστικά και αδιαπραγμάτευτα το όνομα Μακεδονία.

Αυτό το πιστοποιεί και η Απόφαση 845/1993 του Συμβουλείου Ασφαλείας του ΟΗΕ, ΓΙΑ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΩΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΩΝ (18 ΙΟΥΝΙΟΥ 1993). (http://www.hyper.gr/makthes/950918/50918j04.html)

Αναφέρει συγκεκριμένα:

«Σχέδιο απόφασης.

Το Συμβούλιο Ασφαλείας, ανατρέχοντας στην απόφασή του 817 (1993) στις 7 Απριλίου 1993 με την οποία καλούσε την Ελλάδα και την πρώην γιουγκοσλαβική δημοκρατία της Μακεδονίας, να συνεχίσουν να συνεργάζονται με τους συμπροέδρους της κατευθυντήριας επιτροπής της διεθνούς διάσκεψης για την πρώην Γιουγκοσλαβία, ούτως ώστε να καταλήξουν σε μια ταχεία διευθέτηση της μεταξύ τους διαφοράς,

Εχοντας λάβει υπόψη την έκθεση του Γενικού Γραμματέα που υπεβλήθη κατόπιν της αποφάσης 817 (1993) καθώς και τη Δήλωση της Κυβέρνησης της Ελλάδος και την επιστολή του προέδρου της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας στς 27 και 29 Μαϊου 1993 αντιστοίχως (S/25855 και προσθ. 1 και 2).

1. Εκφράζει την εκτίμησή του προς τους συμπροέδρους της κατευθυντήριας επιτροπής της διεθνούς διάσκεψης για την πρώην Γιουγκοσλαβία, για τις προσπάθειές τους και συστήνει τις προτάσεις που εκτίθενται στο παράρτημα V της έκθεσης του Γενικού Γραμματέα προς τα μέρη ως μια υγιή βάση για την διευθέτηση της μεταξύ τους διαφοράς.
2. Καλεί τα μέρη να συνεχίσουν τις προσπάθειές τους υπό την αιγίδα του Γενικού Γραμματέα, ούτως ώστε να φθάσουν σε μια ταχεία διευθέτηση των υπολοίπων θεμάτων που υπάρχουν μεταξύ τους (…).

‘Αρα,  το όνομα είναι η μία διαφορά και το αλυτρωτικό, σύμβολα κλπ. κλπ, συνιστούν τις «υπόλοιπες» διαφορές.

Αυτό, στην κοινή λογική σημαίνει ότι ο Ειδικός Διαμεσολαβητής του ΟΗΕ Μάθιου Νϊμιτς ανέλαβε την υποχρέωση να συμφωνήσουν τα δύο μέρη σε ένα ΝΕΟ όνομα κοινής αποδοχής και να τα βρουν και στις «υπόλοιπες διαφορές».

Αλλά, αν αυτή είναι η αποστολή του κ. Νίμιτς, τα δύο μέρη να συμφωνήσουν σε ένα ΝΕΟ όνομα κοινής αποδοχής, αν αυτή είναι η διαμεσολάβηση του Μάθιου Νίμιτς, θα επαναλάβουμε, τι προσπαθεί για 24 χρόνια τώρα;  Να αλλάξει το «Γιουγκοσλαβική» ή να απαλείψει το «Δημοκρατία»;

Ο κ. Νίμιτς γνωρίζει ότι το όνομα «Μακεδονία» δεν έχει διαπραγματευτικά χαθεί.  Γι αυτό, σε αντίθεση με τον κ. Τσίπρα, που επιχειρηματολόγησε ότι  το αίτημα να μην δοθεί το όνομα Μακεδονία στα Σκόπια «είναι εκτός πλαισίου πραγματικότητας», ο κ. Νίμτς αρκέστηκε να δηλώσει, πιο συγκρατημένος, ως «μη ρεαλιστική λύση χωρίς τον όρο Μακεδονία».

Αλλά το «εκτός πλαισίου» σημαίνει ότι το δώσαμε και επομένως  δεν μπορούμε να το πάρουμε πίσω. Το «μη ρεαλιστική» σημαίνει ότι δύσκολα τα Σκόπια θα δεχθούν ονομασία δίχως το «Μακεδονία». Αλλά πόσες φορές ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έχει δηλώσει: «εμείς είμαστε για τα δύσκολα»;

Δείτε τι συμβαίνει με την Τουρκία τις τελευταίες ώρες. Δείτε τι δήλωσε ο πρώην πρόεδρος της Βουλγαρίας Γκεόργκι Παρβάνοφ!  Κι ακόμη δεν «συμφωνήσαμε» με τα Σκόπια!

Εν κατακλείδι,  Κράτος με όνομα «Μακεδονία», με σύνορα με την ελληνική Μακεδονία και το Βουλγαρικό Τμήμα της,  δεν θα φέρει ειρήνη και σταθερότητα  στα Βαλκάνια.  Ποτέ.

Μήπως θα ήταν καλύτερα να το λάβουν αυτό υπόψη τους όλα τα εμπλεκόμενα μέρη, αντί να προσπαθούν πρωθύστερα* να απενοχοποιήσουν τις επιλογές τους;

* σχήμα λόγου κατά το οποίο τοποθετείται αρχικά μια έννοια ή ενέργεια που λογικά έπεται. (https://el.wikipedia.org)