Φορολογικοί έλεγχοι σε δάνεια, καταθέσεις και μετοχές

Εφορία α λα… ΗΠΑ σχεδιάζουν να φτιάξουν οι αρμόδιες υπηρεσίες προκειμένου να αντιμετωπίσουν την εκτεταμένη φοροδιαφυγή στη χώρα. Η διάσημη για τη σκληρότητά της υπηρεσία φοροελέγχου των Ηνωμένων Πολιτειών, η IRIS, αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για την ΑΑΔΕ, ο διοικητής της οποίας είχε συναντήσεις με κορυφαία στελέχη της αμερικανικής υπηρεσίας στο περιθώριο του οικονομικού forum Capital Link, το οποίο πραγματοποιήθηκε στη Νέα Υόρκη.

Το newmoney αναφέρει ότι θα γίνουν μεγάλες αλλαγές προκειμένου να ενισχυθούν τα έσοδα του κράτους.

Κατ’ αρχάς, σεσυνεργασία με την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Καταπολέμησης της Απάτης (OLAF), η ΑΑΔΕ προχωρά στην κατάρτιση και χρηματοδότηση νέων μεθόδων αποκάλυψης της φοροδιαφυγής. Για το 2018 δρομολογούνται:

– Η ανάπτυξη των έμμεσων τεχνικών για εντοπισμό επιτηδευματιών που τηρούν ανακριβή φορολογικά βιβλία και αποκρύπτουν εισοδήματα.

– Η παρακολούθηση των ταμειακών ροών και των υπολοίπων των τραπεζικών καταθέσεων των φορολογουμένων.

– Η καθιέρωση λίστας κριτηρίων επικινδυνότητας και ελέγχου του φορολογικού προφίλ των ελεγχόμενων.

– Η αξιοποίηση της νέας βάσης πληροφοριών από στοιχεία που αποστέλλονται από τρίτες χώρες και τα διεθνή δίκτυα πληροφόρησης μέσω των διακρατικών συμφωνιών ανταλλαγής πληροφοριών.

– Η διάδοση και επέκταση της χρήσης των τεχνολογιών X-rays στα τελωνεία.

– Η ανάπτυξη λογισμικού για την ηλεκτρονική τιμολόγηση προϊόντων.

Για το 2018 προγραμματίζεται και η online διασύνδεση της ΑΑΔΕ με την ΕΧΑΕ για την άντληση πληροφοριών, εκτός των καταθέσεων, και για τα επενδυτικά χαρτοφυλάκια των φορολογουμένων.

Εντοπισμός

Βάση των ελέγχων νέας γενιάς θα είναι ο εντοπισμός ύποπτων φοροδιαφυγής με τη χρήση των τεχνικών Ανάλυσης Ρευστότητας του φορολογούμενου (Source and Αpplication of Funds Method) στην οποία έχουν εντρυφήσει ιδιαιτέρως και με εντυπωσιακά αποτελέσματα οι ελεγκτές του IRS.

Η μέθοδος αυτή στηρίζεται στη λογική ότι οποιαδήποτε υπέρβαση δαπανών σε σχέση με τα έσοδα ενός φορολογουμένου υποκρύπτει φοροδιαφυγή.

Στη λογική αυτή ο ελεγκτής προβαίνει σε ανάλυση ρευστότητας του ελεγχόμενου και προσδιορίζει από μόνος του το φορολογητέο εισόδημά του, αναλύοντας τα στοιχεία για όλα τα εισοδήματά του (φορολογητέα ή μη), τις αγορές και δαπάνες του (επαγγελματικές, προσωπικές και οικογενειακές), τα δάνεια και τις αυξήσεις ή μειώσεις των περιουσιακών στοιχείων του (ακίνητα, μετοχές κ.λπ.).

Ολα αυτά ελέγχονται ανά έτος, όπως επιτάσσουν και οι αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Εντοπίζοντας δαπάνες που υπερβαίνουν τις φανερές πηγές εσόδων, ο πολίτης θα ελέγχεται από τη φορολογική διοίκηση για εισοδήματα που προκύπτει πως υπερβαίνουν τα δηλωθέντα κάθε χρονιάς.

Στην εξίσωση αυτή μπαίνουν έτσι δηλωθέντα έσοδα και δάνεια από τη μια και τα έξοδα για πληρωμές και αγορές από την άλλη.

Για τη διενέργεια της σύγκρισης αυτής η φορολογική διοίκηση θα μπορεί πλέον να αξιοποιεί και στοιχεία που συγκεντρώνει ανά ΑΦΜ για επενδύσεις (μετοχές, ακίνητα), για κινήσεις κεφαλαίων (μέσω τραπεζών) αλλά και για πάγιες ή άλλες δαπάνες του ελεγχόμενου (από ασφαλιστικές εταιρείες, λογαριασμούς ΔΕΚΟ, ιδιωτικά εκπαιδευτήρια, γυμναστήρια, δόσεις εξόφλησης χρεών σε Δημόσιο ή τράπεζες κ.λπ.).

Προσμετρώνται μάλιστα τόσο τα ατομικά στοιχεία του ελεγχόμενου όσο και της συζύγου και των προστατευόμενων μελών της οικογένειάς του.

Η τεχνική αυτή πάει μακρύτερα από την απλοϊκή σύγκριση τραπεζικών υπολοίπων με κινήσεις λογαριασμών που ήδη εφαρμόστηκε, η οποία αντιμετώπισε σημαντικά προβλήματα στην εφαρμογή της.

Mάλιστα θεωρείται αποτελεσματικότερη από στελέχη της φορολογικής διοίκησης ακόμα και από άλλες έμμεσες τεχνικές ελέγχου που έχουν θεσμοθετηθεί τα τελευταία χρόνια και σταδιακά μπαίνουν σε εφαρμογή.