Η επικαιρότητα της Ηλέκτρας του Σοφοκλή.

Η Ελλάδα στερείται πόρων που είναι απαραίτητοι για να επιβιώσει σήμερα
«Τα παιδιά που έχουν φύγει στο εξωτερικό στερούν από την Ελλάδα 12 δις, ευρώ»
Είναι κοινότοπο να μιλήσουμε για μια επανάσταση συνειδήσεων…
Όσο οι πολίτες / εκλογείς ψηφίζουν τους εκπροσώπους τους με κριτήριο πελατειακό, ατομικού συμφέροντος και όχι για το γενικό καλό.
Όσο τα Μ.Μ.Ε. “διαχειρίζονται” το εργαλείο της ενημέρωσης για την προώθηση συγκεκριμένων συμφερόντων και προσώπων.
Από την άλλη, ο μοναδικός ίσως τρόπος να σταματήσει επιτυχώς η εισροή αιτούντων άσυλο πάνω σε φουσκωτές βάρκες είναι η βίαιη επαναπροώθησή τους ή η εγκατάλειψη.
Όπως όμως και να το ονομάσει κανείς η λέξη Απανθρωπιά έχει το στερητικό “Α”
Όμως το προσφυγικό χρησιμοποιείται ως διαπραγματευτικό εργαλείο σε ένα κράτος αναποτελεσματικό.
“Κάνεις παιδιά ενώ τα νόμιμα και τα βλογητικά στην εξορία κρατείς. Θες και να σε παινέψω”; Ηλέκτρα προς Κλυταιμνήστρα.
Θα πρέπει να ενδιαφέρει σίγουρα τους πολίτες των χωρών εκείνων που έχουν υποστεί τη διαστρέβλωση των θεσμών και των αξιών. «πλοίο που έχει καταστεί ανίκανο προς πλουν” όπως κατά τον Ηρόδοτο ορίζεται η έννοια του ρήματος διαφθείρω.
Πολίτες, προσωπικότητες που ζουν σε ένα κράτος είτε ανεξέλεγκτο……
(Ανεξέλεγκτα κράτη είναι εκείνα που έχουν πλημμυρίσει με αίμα. Είναι τα “κράτη” που οι συνθήκες έχουν αναγκάσει εκατοντάδες, χιλιάδες ανθρώπους να πάρουν τον ανελέητο ψυχοφθόρο δρόμο της ξενιτιάς. Μεγαλώνοντας σε ξένα γη, μακριά από την επί χιλιετίες εθνική εστία των προγόνων τους.
Ας σκεφτούμε όμως πως η βαριά σκιά της αδικίας γονιμοποιεί στην καρδιά τους ένα αβυσσαλέο μίσος. Αυτό το μίσος θα θεριέψει και θα ψάξει να βρει διέξοδο.
Σε βάσταξα, σε γλίτωσα, σ΄ ανάθρεψα, λεβέντη τιμωρό των πατρικών αιμάτων”
στ.13-15
“Η γέννα του κακού λες και έχει μέτρο” Ηλέκτρα.
Στην Αμερική συμβαίνει κάτι τέτοιο;
Στην Αμερική συμβαίνει το εξής γεγονός.
Όλα τα άτομα που τους είναι γνώριμες οι λέξεις : ευνοιοκρατία, έλλειψη ιδανικών, βία, κατώτατο όριο φτώχειας έλλειψη ατομικής προόδου έχουν μετοικήσει και βρίσκονται εντός των συνόρων των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η σημερινή κρίση προφανώς επηρεάζει προς το δυσμενέστερο όλες τις παραδόσεις.
Πώς όμως το θέατρο μπορεί από αδύναμος κρίκος της παραγωγής να γίνει ο δυνατότερος μιας κοινωνίας;
Iδού το ερώτημα. Η απάντηση ανήκει σε όλους μας.
Σε έναν κόσμο όπου έχουμε καταφέρει να εξαλείψουμε -σχεδόν- την αρχαιομάθεια, όποια κι αν ήταν αυτή.
Σε αυτόν τον κόσμο που αισθάνεται να ταλαιπωρείται από τς σύγχρονες παραστάσεις αρχαίων έργων.
Είναι λογικό.
Σήμερα μπορείς να επιλέξεις ένα έργο ή επεισόδιο μιας σειράς με το πάτημα ενός κουμπιού.
Στον πολιτισμό του αρχαίου Έλληνα ο προφορικός λόγος ήταν σημαντικός.
Τα μεγάλα έργα αυτοσκηνοθετούνται.
Τα οπτικά δεδομένα της σκηνικής δράσης μπορούσαν εύκολα να δημιουργήσουν με λέξεις στα μάτια της φαντασίας εκείνων που τις άκουγαν.
Με την Ανατολή του νέου έτους δύει ο θεωρητικός δογματισμός.
Ξαναρχίζει ο έντονος προβληματισμός για την πορεία της Ευρώπης και του κόσμου. Σε πρώτο πλάνο η ανοιχτή ανήσυχη σκέψη.
Όχι για να δώσει λύσεις έτοιμες.
Αλλά είναι προτιμότερο να είμαστε προμηθείς και όχι επιμηθείς.
Είναι λοιπόν μια τραγωδία της Ηλέκτρας μιας και αποτελεί πολιτική πρωτοπορία.
που αν και απαιτεί συγκρούσεις με γκρίζα συμφέροντα, όχι μόνο δεν τις αποφεύγει αλλά αισθάνεται πως έχει χρέος να τις αντιμετωπίσει υπέρ των πολιτών.
Η Ηλέκτρα δεν δικαιώνεται με την δολοφονία της μάνας της. Ή την κατάληψη της εξουσίας από τον αδερφό της. Αλλά από την αγάπη των συμπατριωτών της.
“Αλλά εσείς που χαρίζεται στην αγάπη -αγάπη. στ. 134
Ένας Χορός που είναι πολυσυλλεκτικός και πλειοψηφικός,
Δεν είναι ένας θολός μέσος όρος χωρίς ξεκάθαρο στίγμα για τις αρχές και τις αξίες του.
Δεν λείπει ο αρχηγός, λείπουν οι κληρονόμοι της κοινής γραμμής πλεύσης!

• Η Ευτυχία Λοϊζίδη είναι Σκηνοθέτις – Ηθοποιός.