ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Φέτος σας τα λέμε, πριν σας τα πούνε άλλοι! (Μέρος πρώτο)

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Καλήν ημέρα άρχοντες

-Αν έμεινε κανένας-

Είμαστε ούλοι πάσχοντες

Και υγιής μηδένας!

Φτωχούς όλους μας έκαναν

Όλοι μαζί παρέα

Κι ο πρώτος αναμάρτητος

Να τρέξει στον κουρέα,

Να τον κουρέψει …σύριζα

Καθείς να τον γνωρίζει

Κι αν από πείνα εμύριζα,

Το ψέμα ξεχωρίζει!

Καλήν ημέρα νάχετε

Κι άδεια δεν ζητάμε,

Η πίκρα τώρα μάχεται

Και τ΄ άδικο πατάμε.

Το τέταρτο μνημόνιο

Όλοι το εξορκίζουν,

Του Έλλην το δαιμόνιο

Όλοι τους το γνωρίζουν!

Τουτέστιν, πάντοτε μαθές

Βάστα επιφυλάξεις

Και τι θα γένει να μην λες

Για γνώμη θε ν’ αλλάξεις!

Πάντα ζητούνε δανεικά,

Λυπούνται, μας ταΐζουν…

Μετά και πάντα επικά

Τους δίδοντες υβρίζουν!

Ο Τσίπρας εμετάλλαξε

Το ψέμα σ’ αυταπάτη

Την τούμπα επαράλλαξε

Την έκανε απάτη.

Κι ο Τσακαλώτος με σπαστά

Τα λες κι ελληνικά,

Αριθμούς και νούμερα

Εμάγεψε κανονικά,

ΚΙ άλλα εμείς διαβάζουμε

Κι άλλα θωρούν οι ξένοι

Αλλιώς εμείς τα βάζουμε

Και τι μας περιμένει!

Άλλοι περάσαν κατοχή,

Εμείς περνούμε κρίση

Εκείνοι βρήκαν την αρχή,

Εμείς τα ‘χουμε φτύσει!

Τον Γαβρόγλου βάλανε

Πρόβατα να φυλάει

Κόκκινος λύκος στο μαντρί

Βλέπει μουφτή κι ορμάει!

Να τον εκλέξει θάθελε

Κι αυτόν η μειονότης

Καθώς όσο και νάθελε,

Κανένας πατριώτης

Ψήφο δεν θα του δώσει

Ούτε και για δείγμα

Και στο πανεπιστήμιο

Θα ψάξει πάλι βήμα.

Πάνω που έγινε χαμός

Κοτζιάς αναλαμβάνει

Επί των εξωτερικών

Τάξη και κειός να βάλει

Και από τάξη, ταξικός

Με Σκόπια συζητάει

Και ολίγον μακεδονικός

Ναν’ ο χαλβάς  ζητάει!

Που πάει να πει κοντολογίς

Εβάλαμε τα Σκόπια

Γερά να κάθονται στη γης

Σε αλλωνών τα κόπια!

Ο Μητσοτάκης έφριξε,

Τον Τσίπρα στηλιτεύει

Και κειός μονάχα έβηξε

Κι εκλογομαγειρεύει

Σαν βλέπει γκάλοπ, ταραχή

Και σύγκρυο τον πιάνει

Μέρισμα, μπόνους, στην ευχή,

Διάφορο πια δεν κάνει!

Της Φώφης την ανασαιμιά

Τη νιώθει να ζυγώνει,

Του Θοδωράκη δρασκελιά

Φαντάσματα άγρια πόνοι!

Κι ως έτσι τώρα μελετά

Να έβγει απ την κρίση

Μια κρίση άλλη συρφετά

Του ρχεται απ τη Δύση.

Πως βιάζετε πολλά μαθές

Του λένε οι Βρυξέλλες

Και ότι  με τις αγορές

Δεν κάνεις κουτσουκέλες.

Ούτε παιχνίδια κου λου που,

Τ΄αλεπουδάκια μια

Και η γριά η αλεπού

Να κάνει, λες, καμία!

Και ως έτσι εσκεφτότουνε

Τριγμοί πολλοί κι αλαλαγμοί,

Οι πέτρες που καθότουνε

Κατρακυλάνε με ορμή,

Τα σπίτια που απάγκιαζαν

τα όνειρα σπουργίτες,

που λεγαν δεν θα τ‘ άγγιαζαν,

τράπεζες, τραπεζίτες

Τα παίρνουν τώρα και αυτά

Στη ζούλα και στη μαύρη

Ψάχνει ο φτωχός, αποζητά

Τη δίκιο του για νάβρει…

Το δίκιο ειν’ του δυνατού,

Τ’ αδύνατου ο πόνος,

Στερνά στοχάζεται ο νους

Μα μένει πάντα μόνος!

Και να ‘χεις κείνον τον Παππά

Που με παπά δεν μοιάζει

και τον Πολλάκη από κοντά

τα νεύρα να σου σπάζει

Το μαύρο άσπρο κάνουνε

Τη νύχτα λένε μέρα

Και  δυνατά φωνάζουνε

Έτσι για φοβέρα!

Μ’ αν έτσι είν΄ αριστερά,

Αριστερά δεν πάω!

Αθώα μου περιστερά,

Βρε, δε σε ξεπουλάω…

Έχουμε κι άλλα και πολλά

Για όλους σας να πούμε,

Μ’ αύριο  νάμαστε καλά,

Πάλι εδώ θα ρθούμε!