Μεταξύ σοβαρού και αστείου με αφορμή την «παραίτηση» Δημητρίου

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Βόμβα! Υπέβαλε, λέει, παραίτηση ο Δημήτριος! Παραίτηση, από τι; Από την Ιεροσύνη;  Παραίτηση από τον ισόβιο τίτλο του Αρχιεπισκόπου;  Παραίτηση από την διαμελισμένη Αρχιεπισκοπή Αμερικής; Παραίτηση από την Ιερά Σύνοδο του ευρισκόμενου στην Κωνσταντινούπολη Πατριαρχείου, οικουμενικού για μας «ρωμαίικου» κατά τους Τούρκους;

Κι έπειτα, τι είδους παραίτηση είναι αυτή στην οποία σε υποχρεώνουν, μετά ή άνευ λόγου και αιτίας; Μετά ή άνευ αφορμής; Μετά ή άνευ ευθύνης; Έτσι ξαφνικά ανακαλύψαμε ότι τα οικονομικά της Αρχιεπισκοπής “μπάζουν”;

Και ποιόν αφορά εν τέλει η αντικατάσταση του Αρχιεπισκόπου από ένα άλλον Αρχιεπίσκοπο που θα επιβάλει το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ερήμην της Ομογένειας Αμερικής και ερήμην του ελληνικού κράτους; Έχουμε το προηγούμενο του Ιακώβου και του Σπυρίδωνα. Αχόρταγη αυτή η διάθεση του Φαναρίου να υποβάλει τους αρχιερείς στο …μαρτύριο της παραιτήσεως! Τρεις αρχιερείς, τρεις παραιτήσεις! Κανένας δεν πληρούσε τα κριτήρια να αποβιώσει εν ειρήνη ως Αρχιεπίσκοπος Αμερικής;

Κι άρχισαν να λένε και να γράφουν πως μέσα στην βαθιά κρίση και ενώ η Ελλάδα «παλεύει» με τις συμπληγάδες της διεθνούς διπλωματίας, ο Δημήτριος πρέπει να συμβάλει ώστε η μετάβαση στο διάδοχο να γίνει, λέει, με ηρεμία!!! Δηλαδή, ούτε λίγο ούτε πολύ, από την διαδοχή στην Αμερική (και το κλίμα μέσα στο οποίο αυτή θα συντελεσθεί) κρίνεται τάχα η τύχη της Ελλάδος!

Μα την Ελλάδα και την Εκκλησία της Ελλάδος, σε τι τις αφορά η αλλαγή Αρχιεπισκόπου στην Αμερική; Μήγαρις θα ερωτηθούν; Ο Τούρκος Νομάρχης θα διορίσει, μέσω του Πατριάρχη (δεν μπορεί να κάνει και αλλιώς) τον αντικαταστάτη του Δημητρίου! Το Φανάρι και τα οικονομικά του θα υπηρετήσει και  μακάρι να προκύψει –έστω και από τύχη αγαθή ή Θεία Χάρητι – κάποιος σώφρων ιεράρχης- και ποιος δεν το θέλει.

Όμως, ας μην γελιόμαστε, ούτε «μεταξύ σοβαρού και αστείου»: Οι εποχές που ο Αρχιεπίσκοπος διαδραμάτιζε ρόλο και είχε λόγο στις ΗΠΑ για τα εθνικά θέματα της γενέτειρας, πέρασαν ανεπιστρεπτί, με τελευταίο φορέα και εκπρόσωπό τους τον Αρχιεπίσκοπο Νοτίου και Βορείου Αμερικής Ιάκωβο. Έφυγε ο Ιάκωβος, διασπάσαμε την Αρχιεπισκοπή, υποστείλαμε το ενδιαφέρον!

Βέβαια κάποια ομογενειακά ΜΜΕ «σκοτώνονται» να παραιτήσουν τον Δημήτριο για να “λιβανίσουν” τον επόμενο. Το ίδιο έκαναν και με τον Αρχιεπίσκοπο Σπυρίδωνα.  Πρώτα τον κανάκεψαν και μετά του έδωσαν το κώνειο! Στο αναμεταξύ, δεν τους έκανε τα χατίρια! Τους κρατούσε σε απόσταση. Τόσο μεγάλη απόσταση, που …έπεσε μέσα της ο άμοιρος και τσακίστηκε!

Όχι, το πρόβλημα δεν είναι ο Δημήτριος. Τα οικονομικά θα ήταν καλύτερα, εάν λιγότερα απαιτούσε το Πατριαρχείο. Δεν λέμε ότι όλα τα έκανε καλά. Δεν λέμε αν έπρεπε ή δεν έπρεπε να εμπλακεί στην υπόθεση του Αγίου Νικολάου. Ούτε ξέρουμε αυτά που υποτίθεται ξέρουν οι καλοί συνάδελφοι, τουλάχιστον όσοι έχουν (ή λένε ότι έχουν) προσβάσεις στα …μαγειρεία της αρχιεπισκοπής! Λίπη, λάδια, σάλτσες και κάθε είδους βρωμιά, στα καζάνια όπου βράζουν …τοξικά!  Όπου μετριούνται τα μετρητά. Και όπου λαμβάνονται οι αποφάσεις.

Δεν μας ενδιαφέρουν αυτά.

Ούτε την ομογένεια ενδιαφέρει ποιος θα είναι στο τιμόνι της Εκκλησίας της. Είναι έτοιμη να αποδεχθεί με καλές προθέσεις κάθε Ιεράρχη που θα στείλει το Φανάρι, αφού κι αλλιώς δεν μπορεί να γίνει. Την Ομογένεια την ενδιαφέρει η ίδια η Εκκλησία της! Την ενδιαφέρει η Ορθοδοξία! Πρώτα ο Σταυρός και αμέσως κοντά, εφαπτόμενη, η ελληνική σημαία. Ο Τούρκος Νομάρχης πως μπορεί και επεμβαίνει;

Και μετά προσκαλούμε στην Ελλάδα τον Ερντογάν και μας κάνει κήρυγμα περί θρησκευτικής ελευθερίας! Το άκρον άωτο του θράσους!

Και ‘μεις βαυκαλιζόμαστε ότι βελτιώνουμε τις μεταξύ μας σχέσεις…

Πότε είχαμε -ως κράτος με κράτος- καλές σχέσεις με την Τουρκία, από το 1453 και δω; Ποτέ! Ούτε τώρα θα αποκτήσουμε, μόνο και μόνο γιατί αυτό ίσως βολεύει τα εκλογικά σενάρια…

Με την Τουρκία, έχουμε θέματα ανοιχτά. Πολλά. Και κρίσιμα.  Ένα από αυτά, είναι ότι κρατά υπόδουλη μέχρι και σήμερα την Ορθοδοξία. Ότι μοιράζει «τουρκική υπηκοότητα» σε Έλληνες Αρχιερείς για να έχει «Σώμα» το εν Κωνσταντινουπόλει Πατριαρχείο.  Να εκτελεί εντολές του Τούρκου Νομάρχη.

Αν δεν σπάσουμε αυγά, ομελέτα πως θα κάνουμε;