Μαθήματα Ιστορίας σε επιλήσμονες της ελληνοτουρκικής ιστορίας.

Ο αξιότιμος κ.Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας  ως προσκεκλημένος της Ελληνικής Δημοκρατίας ήταν βέβαιος πως όλοι εμείς οι νεώτεροι ,επιλήσμονες της Ιστορίας μας, στο όνομα της Ελληνοτουρκικής φιλίας,αγνοούμε τα πραγματικά περιστατικά που οδήγησαν στην “αιματηρή”Συνθήκη της Λωζάνης και γι’αυτό χωρίς κανένα δισταγμό πρότεινε “πολιτικούς”τρόπους, ως πολιτικός  ο ίδιος, για την “επικαιροποίηση” της.
Ακόμη και ο όρος “ερμηνεία”της Συνθήκης της Λωζάνης είναι μια νεόκοπη ιδέα που δεν πρέπει να αποκτήσει περαιτέρω κανένα περιεχόμενο.
Μετά την Επανάσταση των Νεοτούρκων και τη δημιουργία πλαισίου για τη σύσταση ομοιογενούς τουρκικού κράτους,υπήρξε μαζική εξόντωση των αλλότουρκων πληθυσμών,καθ’υπόδειξη κυρίως των Γερμανών εθνικιστών που πρότειναν μάλιστα και τις μεθόδους εξόντωσης.
Τότε ο ελληνισμός ,στα περίφημα Αμελέ-Ταμπουρού,είδε να εξοντώνονται 150.000 νέοι έλληνες των παραλίων της Μικράς Ασίας,για να ακολουθήσει το 1915 η εξόντωση 1.500.000 αρμενίων.
Η “Εντολή”που έλαβε ο Ελληνικός Στρατός,από τους Συμμάχους νικητές του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου  να αποβιβαστεί στη Σμύρνη,για να προστατέψει τους χριστιανικούς πληθυσμούς της περιοχής οδήγησε τελικά στη Μικρασιατική Εκστρατεία και το 1922 στην ήττα του Ελληνικού Στρατού.
Η Συνθήκη της Λωζάνης,τον Ιούλιο του 1923,την οποία ουδέποτε σεβάστηκαν οι Τούρκοι, προέβλεπε να εξαιρεθούν από την ανταλλαγή πληθυσμών οι Μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης και οι Χριστιανοί της Κωνσταντινούπολης.
Τo 1927, τρία χρόνια μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης η ελληνική μειονότητα της Κωνσταντινουπόλεως περιοριζόταν στις 100.000 περίπου άτομα, συν άλλες 26.000 Έλληνες πολίτες, ενώ κατά το 1924, μερικούς μήνες μετά την υπογραφή της συνθήκης,ο ελληνικός πληθυσμός της ευρύτερης Κωνσταντινουπόλεως υπολογιζόταν σε 298.000 άτομα. Όσοι Έλληνες παρέμειναν στην Κωνσταντινούπολη υποτίθεται ότι προστατεύονταν από διάφορες πρόνοιες της συνθήκης.
Ανάλογος πληθυσμός 120.000 Μουσουλμάνων  παρέμεινε στη Δυτική Θράκη  κατ’εφαρμογήν της Συνθήκης της Λωζάνης.
Τι ακολούθησε εκ μέρους της Τουρκίας;

Ένας οργανωμένος διωγμός των Ελλήνων  της Κωνσταντινούπολης ,καταρχήν με την πρόθεση της υφαρπαγής της περιουσίας τους με το πρόσχημα της φορολογίας,με την εξόντωση μεγάλου μέρους των ελλήνων κατά τη διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου με εξορίες κυρίως στην Ανατολία και  κυρίως με τα προσχεδιασμένα Σεμπτεμβριανά του 1955(τη νύχτα των κρυστάλλων του ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης),μετά τα οποία εκτοπίζονται το σύνολο του εληνισμού της  Πόλης(που δεν ξενιτεύτηκε στις ΗΠΑ,όπως είπε ο Τούρκος  Πρόεδρος).
Ακολούθησαν τα βίαια γεγονότα με τον αφελληνισμό της Ίμβρου και της Τενέδου και 43 χρόνια πριν η εισβολή και κατοχή μέρους της Κυπριακής Δημοκρατίας από τον Τουρκικό Στρατό με την ανοχή των ΗΠΑ.

Σήμερα στην Ελλάδα,στη Δυτική Θράκη, ζουν και μακροημερεύουν 120.000 Μουσουλμάνοι,ισότιμοι έλληνες πολίτες,με θρησκευτικά δικαιώματα και κοινοβουλευτική εκπροσώπηση,τους οποίους συνάντησε ο Τούρκος Πρόεδρος και συνομίλησε μαζί τους,πράγμα που δεν μπορεί να κάνει και ο έλληνας Πρόεδρος της Δημοκρατίας  στην Τουρκία,αφού  στην Κωνσταντινούπολη έχουν απομείνει περίπου 2.000 Έλληνες!
Αναρωτιέμαι λοιπόν σε τι ωφέλησε η πολιτική της ιστορικής λήθης στο όνομα της ελληνοτουρκικής φιλίας;Τι θα παραδώσουμε στα παιδιά μας ως ιστορική αλήθεια;
Τα ανιστόρητα επιχειρήματα του Τούρκου Προέδρου ή τα διδάγματα της ιστορίας των ελληνοτουρκικών σχέσεων, με ό,τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτό για το μέλλον των σχέσεων αυτών;