Στοχασμοί: Πως βλέπω

Δεν έβλεπα φως μπροστά μου, μέχρι που ανακάλυψα ότι κρατούσα κλειστά τα μάτια μου σε ολόκληρη την εικόνα εστιάζοντας μόνο στις σκοτεινές της πλευρές.
Δεν έβλεπα κανένα μέλλον, μέχρι που κατάλαβα ότι δεν έβλεπα το μέλλον που προσδοκούσα, που με βόλευε και που θα ικανοποιούσε τις ελλείψεις του παρελθόντος μου.
Δεν ένοιωθα καλά, μέχρι που αντιλήφτηκα ότι περίμενα πάντα στο αύριο κάτι να συμβεί που θα με κάνει να νοιώσω καλά, και αυτό το αύριο πάντα πήγαινε στο αύριο.
Έβλεπα τα πράγματα γκρίζα, σκιώδη, με μαυρίλα μέσα τους, μέχρι που γυρνώντας το κεφάλι μου είδα ότι ο ήλιος είναι πίσω μου και αυτό που με τρόμαζε ήταν η σκιά μου.
Έβλεπα τη σκιά μου και φοβόμουν τόσο μεγάλη που ήταν, αλλά όταν σκέφτηκα ότι η μεγάλη σκιά προέρχεται από ένα μεγάλο αντικείμενο, άρχισα να συνειδητοποιώ το μπόι μου.
Τώρα, ξέρω ότι η στιγμή που ζω είναι μια υπέροχη ευκαιρία, και κοιτάζω ολόκληρο τον κόσμο γύρω μου, γνωρίζοντας ότι το μέλλον δεν υπάρχει αλλά το δημιουργούμε, ότι στο αύριο τίποτα δεν θα βρούμε πέρα από την παρακαταθήκη που σήμερα γράφουμε, και ότι οι σκιές των γεγονότων, των προσώπων και των θεμάτων που συναντούμε στη ζωή μας δεν είναι τίποτα περισσότερο από το φως που δεν άφησα εγώ να περάσει με την αντίσταση που πρόβαλλα