Οι προσεχείς ημέρες θα δείξουν πως θα πορευτεί στο μέλλον η Ομογένεια των ΗΠΑ

ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

“Η ανταπόκριση της Ελληνοαμερικανικής Κοινότητας στην τραγωδία που βίωνε η εμπόλεμη Ελλάδα κατά την δεκαετία του 1940 αντανακλά το διαχρονικό και ισχυρό ενδιαφέρον της ελληνικής διασποράς  (sic) για την πρόνοια και τις δοκιμασίες του ελληνικού λαού (…) στον βαθμό που μετέτρεψαν το ενδιαφέρον τους σε δημόσιες κινητοποιήσεις, επιτυχείς παρεμβάσεις και άσκηση πολιτικής πίεσης θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι υπήρξαν ασυναγώνιστοι κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο”.

Η παράγραφος αυτή, αποτελεί την εισαγωγή σε κείμενο-έρευνα του καθηγητή Αλέξανδρου Κ. Κύρου, με τον τίτλο «Operation Blocade: Greek-American Humanitarianism During World War II». Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «estiator», στις 3 Αυγούστου 2017. Αποτελεί, δε, πτυχή μόνο της περίλαμπρης ιστορίας της Ομογένειας των ΗΠΑ. Μπορεί, μάλιστα, να διδάξει τους σημερινούς πολιτικούς παράγοντες και διαμορφωτές, που ενδιαφέρονται για τον σχεδιασμό και την παροχή είτε ανθρωπιστικής βοήθειας, είτε πολιτικής επιρροής, είτε νέων οργανωτικών δομών….

Θεωρήσαμε ιδιαίτερα ταιριαστές της παρατηρήσεις του κ. καθηγητή, προκειμένου να επανέλθουμε σε προηγούμενο δημοσίευμά μας για το έλλειμμα ηγεσίας στην σημερινή πραγματικότητα της ομογένειας των ΗΠΑ. Διότι τίποτε από όλα αυτά δεν θα είχε  πραγματοποιηθεί, εάν στην συγκεκριμένη συγκυρία του ’40 ο ελληνισμός της Αμερικής δεν διέθετε ικανούς και εμπνευσμένους πατριώτες σε θέσεις διοικητικής ευθύνης και καθοδηγητικών ιδρυμάτων.

Είναι ακριβώς αυτός ο λόγος που επανερχόμαστε στο θέμα, με αφορμή και ορισμένες διεργασίες που πληροφορούμαστε ότι βρίσκονται σε εξέλιξη, προς την κατεύθυνση επίτευξης ενότητας της ομογένειας των ΗΠΑ.

Οι μεγάλες αποφάσεις χρειάζονται μεγάλους ηγέτες. Οι μεγάλοι ηγέτες, όμως, ούτε κάθε ημέρα γεννιούνται στα μαιευτήρια του κόσμου,  ούτε σπουδαίοι γίνονται εάν δεν έχουν αποφασίσει να θυσιάσουν το «εγώ» τους, στο «εμείς».  Εγωκεντρισμοί, διεκδίκηση του αλάθητου και ασίγαστο πάθος για αρχηγιλίκι, μόνο αρνητικά αποτελέσματα μπορούν να επιφέρουν!

Το παράδειγμα του ξεσηκωμού και του επιτεύγματος της ομογένειας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οδηγεί κατευθείαν στην ανάγκη της συνεργασίας, συντονισμού και αποτελεσματικότητας των ομογενειακών οργανώσεων. Της ομαδικής δουλειάς. Της συλλογικής προσπάθειας. Μόνο έτσι το Δέρας θα αποκτήσει αξία. «Όποιος υπονομεύει τη θέση αυτή, έστω και εάν επικαλείται καλές προθέσεις, ενεργεί ενάντια στα καλώς εννοούμενα συμφέροντα του ελληνισμού», έλεγε στην ΡΗΡ ομογενειακός παράγοντας που πρόσφατα πέρασε από την Αθήνα.

Στον ίδιο παρονομαστή συγκαταλέγονται και όσοι απεργάζονται ή φαντασιώνονται ή άλλως πως υποκινούν υπαρκτές, φανταστικές ή υποτιθέμενες διενέξεις μεταξύ φορέων εξουσίας ή και απλών παραγόντων. (Σ.σ. πρόσφατα έχουμε νέο “επεισόδιο” που «ακουμπά» το Οικουμενικό Πατριαρχείο και την Αρχιεπισκοπή Αμερικής)  «Το έργο το έχουμε ξαναδεί», τόνιζε ο ίδιος παράγοντας, στον γράφοντα. Και πρόσθεσε: «Μια τέτοια στάση ουδέν θετικό προάγει, μάλλον συσκοτίζει και περιπλέκει τα πράγματα».

Επειδή δε, υπάρχει το προηγούμενο της σύντομης αρχιεπισκοπίας Σπυρίδωνος, με την μεθοδευμένη υποτροπή του κ. Βαρθολομαίου προς το ατυχές προηγούμενο του Μακαριστού Ιακώβου και της άκαιρης απομακρύνσεώς του από την αρχιεπισκοπική Βορείου και Νοτίου Αμερικής, τα πράγματα είναι σοβαρά. Διότι οι επιπτώσεις είναι μεγάλες. Όπως π.χ. ο επελθών κατακερματισμός της Αρχιεπισκοπής Βορείου και Νοτίου Αμερικής…

Οι υπενθυμίσεις αυτές αποκτούν ιδιαίτερη σημασία καθώς η στήλη πληροφορείται ότι βρίσκεται σε εξέλιξη προσπάθεια για διοικητική ενότητα της ομογένειας.

Παράγοντες που συμμετέχουν στις διεργασίες, φέρονται να υποστηρίζουν ότι πέραν των οργανώσεων, πρέπει να διασφαλιστεί η δυνατότητα συμμετοχής στην προσπάθεια και φυσικών προσώπων, ώστε να εκπροσωπηθεί όσο το δυνατόν μεγαλύτερο τμήμα της ομογένειας.

Η συνεχιζόμενη διαρροή από την Ελλάδα, νέων πτυχιούχων για εξεύρεση εργασίας στο εξωτερικό καθώς και οι διαφόρων κλάδων επιστήμονες, που ήδη σταδιοδρομούν στις ΗΠΑ και αλλού, και όπου είναι ανένταχτοι σε οργανώσεις, είναι ακριβώς αυτοί που δυνητικά αποτελούν το «νέο αίμα»,  με αναβαθμισμένα, μάλιστα, ποιοτικά χαρακτηριστικά.

Όλοι αυτοί πρέπει να προσελκυσθούν. Όχι, όμως, «στα κουτουρού». Με στρατηγική, πρόγραμμα και σωστή στόχευση των επιδιώξεων της ομογένειας, Ακρογωνιαίος λίθος, οι απευθείας εκλογές για την ανάδειξη ηγεσίας, από τη βάση της ομογένειας. Αυτό είναι το σύγχρονο μοντέλο οργάνωσης.

Το ότι συντελούνται διεργασίες είναι θετικό.  Η ομογένεια των ΗΠΑ –αλλά και ο ελληνισμός-  χρειάζεται και πάλι εμπνευσμένη ηγεσία.  Η έκβαση των διεργασιών, όμως, θα εξαρτηθεί από την ποιότητα των κινήτρων και τους σκοπούς που ωθούν τους εμπλεκόμενους. Τα κίνητρα και οι σκοποί,  πρέπει να είναι άδολοι και απαλλαγμένοι από κάθε ιδιοτέλεια. Διοικητική, πολιτική ή προσωπική. Τότε μόνο θα συντελεστούν βήματα προς τα εμπρός.

Κάποιοι παράγοντες φαίνεται, από τις πληροφορίες που διαχέονται, ότι κινούνται στη σωστή κατεύθυνση. Πρέπει, όμως, να συνταχθούν όλοι. «Διαφορετικά, κινδυνεύουμε να βρεθούμε μπροστά σε διαλυτικά φαινόμενα, υπό το πρόσχημα της ενότητας», έλεγε στην ΡΗΡ παλαίμαχο στέλεχος ομογενειακών οργανώσεων.

Οι προσεχείς ημέρες θα δείξουν προς τα πού και πως θα πορευτεί στο μέλλον η ελληνική Ομογένεια των ΗΠΑ.  Και η πορεία της, θα έχει και πάλι, όπως και πάντα,  σημασία και επιπτώσεις γενικότερα στον Ελληνισμό.