ΓΝΩΜΗ: Ένα τηλεφώνημα που ήλθε να ανασκαλίσει τα ομογενειακά καθέκαστα

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

 Ένας από τους Προέδρους των ομοσπονδιών της ομογένειας ΗΠΑ, πίστεψε ότι η ΡΗΡ τον φωτογράφιζε με το άρθρο: «Σενάρια διάσπασης της Ομογένειας και η δύναμή της» και μας τηλεφώνησε χθες. Καλοδεχούμενο το τηλεφώνημα, έστω και εάν δεν στόχευσε σωστά. Εποικοδομητικός και ο τηλεφωνικός διάλογος.

Στο δια ταύτα:

1.Από καλή πίστη και μόνον, σπεύδουμε να τον διαβεβαιώσουμε (ονόματα δεν αναφέρουμε καθώς δεν ζητήσαμε άδεια να μεταφέρουμε τα λεχθέντα) ότι τα δύο δημοσιογραφικά ονόματα που μας ανέφερε, δεν είχαν απολύτως καμία σχέση με τις πηγές των πληροφοριών της ΡΗΡ. Ούτε και θα μπορούσαν.

2.Ότι καθώς δεν αναφέρονται ονόματα ούτε και στο αναφερθέν στην αρχή άρθρο μας, και αρκετοί άλλοι πρόεδροι θα μπορούσαν – κάποιοι και με περισσότερες, μάλιστα, πιθανότητες- να θεωρήσουν ότι φωτογραφίζονται σ΄αυτό.

3.Ότι δεν μπορεί και δεν πρέπει να αγνοεί, ως εκ της θέσεώς του, πως εσχάτως το ΥΦΥΠΕΞ  επιχειρεί, με την πρακτική του, να δημιουργεί ομάδες «συμπαθούντων» ομογενών, ερχόμενο σε επαφή, στα πολυάριθμα ολούθε ταξίδια του, με συγκεκριμένα άτομα και αποφεύγοντας,  αγνοώντας, ακόμη και σνομπάροντας άλλα! Αυτό συνιστά οιονεί (σ.σ. κάτι σαν, κατά κάποιο τρόπο) «διάσπαση» της Ομογένειας.

4.Ασχέτως του ποιόν ή των ποιων είχαμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας όταν γράφαμε εκείνο το άρθρο, η ομογένεια πρέπει όντως να αποκτήσει μία φωνή, ναι, αλλά όχι του ενός! Μία ενιαία φωνή μετά από εκτεταμένο δια-ομογενειακό διάλογο.

5.Για να επιτευχθεί αυτό, πρέπει να θυσιαστεί το ΕΓΩ στο ΕΜΕΙΣ. (σ.σ. σύνθημα που εσχάτως κυκλοφόρησε η νεοεμφανισθείσα οργάνωση «Hellenic Congress of America” και το θεωρούμε, και το πείραμα και το σύνθημα, επιτυχές).

6.Ότι στα Μέγαρα πρέπει να εμφανίζεται κάθε φορά μία εκλεγμένη αντιπροσωπεία της ομογένειας και όχι μεμονωμένοι Πρόεδροι. Διότι έτσι συντηρούν το «διαίρει και βασίλευε» που επιδιώκει το αθηνοκεντρικό πολιτικό σύστημα.

7.Ότι επίσης ως εκ της θέσεώς του θα πρέπει να γνωρίζει κάθε Πρόεδρος, ότι οι πρόεδροι ομοσπονδιών α) δεν ελέγχουν a priori όλες τις ομοσπονδίες. Και β) ότι υπάρχουν και ομοσπονδίες-σφραγίδες. Άρα όταν μιλάμε για ενότητα της ομογένειας δεν εννοούμε τη συνένωση ορισμένων ομοσπονδιών ή τη δημιουργία μιας νέας οργάνωσης – ομπρέλα. Εμείς αναφερόμαστε, θα επαναλάβουμε, σε διακρατικό διάλογο της ομογένειας, που θα αναδείξει παγκόσμια ηγεσία μέσα από εκλογές στη βάση της ομογένειας (σ.σ. φυσικά πρόσωπα) και όχι στα «υψηλά κλειστά σαλόνια» των συνεδριακών κέντρων. Και, φυσικά, μακριά από καθοδήγηση ή άλλες παρεμβάσεις των Αθηνών.

8.Ποιός θα μπορούσε να μεθοδεύσει, να συντονίσει και να υλοποιήσει ένα τέτοιο έργο, είναι το μεγάλο ζητούμενο. Θα πρέπει να είναι άφθαρτο στα κοινά πρόσωπο, διοικητικών ικανοτήτων και αναμφισβήτητων πατριωτικών αισθημάτων. Δεν χρειάζεται να είναι προβεβλημένο. Αρκεί να τυγχάνει καθολικής αποδοχής και να έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία.

9.Εκτιμούμε τον χρόνο που καταναλίσκουν όλοι οι Πρόεδροι στις ομοσπονδίες, στους συλλόγους στα σωματεία. Αλλά θα πρέπει να είναι και παραγωγικός ο χρόνος τους αυτός σε συλλογική δράση, που θα παράγει απτά πολυδιάστατα αποτελέσματα.

10.Η ΡΗΡ δεν αντιπολιτεύεται κανέναν Πρόεδρο. Ούτε αμφισβητεί ότι υπάρχουν Πρόεδροι με προσφορά και έργο (περισσότεροι στο παρελθόν, λιγότεροι σήμερα). Αναζητά, όμως, τρόπους αξιοποίησης του έμψυχου δυναμικού της Ομογένειας. Οι ιδέες της ΡΗΡ μπορεί να αρέσουν ή να μην αρέσουν. Να είναι ή να μην είναι εφαρμόσιμες. Να επιδέχονται ή να μην επιδέχονται τροποποιήσεων επί τω καλύτερω. Κανείς, όμως, δεν μπορεί να εμποδίσει την παραγωγή και κοινοποίησή τους. Αυτός είναι –για μας- ο ρόλος του δημοσιογράφου.

Το έχουμε ξαναγράψει: Παρουσιάζουμε και τις δύο πλευρές ενός θέματος και παραδίπλα διατυπώνουμε τη δική μας γνώμη.  Όχι κατ΄ανάγκην αντικειμενική.