ΑΝΑΛΥΣΗ: Το φαινόμενο του χαμαιλέοντα και η κυβέρνηση

ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Το φαινόμενο του χαμαιλέοντα αποδίδει κατά τον πειστικότερο τρόπο την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και εξηγεί γιατί επί δύο και ήμισυ χρόνια τώρα, η Κυβέρνηση, παραπαίοντας από «αυταπάτη» σε «αυταπάτη» καταφέρνει να επιβιώνει πολιτικά, παρά την δημοσκοπική της κατρακύλα.

Η αγγλική λέξη χαμαιλέοντας είναι μια απλοποιημένη ορθογραφία της Λατινικής Chamaeleon, ενός δανεισμού του ελληνικού χαμαιλέων μια ένωση του χαμαί “επί του εδάφους” και λέων “λιοντάρι”. Η ελληνική λέξη κυριολεκτικά σημαίνει «λιοντάρι του εδάφους». (https://el.wikipedia.org).

Όπως, λοιπόν, ο χαμαιλέοντας έχει την ικανότητα να αλλάζει χρώμα ανάλογα με το περιβάλλον του, έτσι και ο ΣΥΡΙΖΑ αλλάζει πολιτική ανάλογα με τις περιστάσεις. Ξεκίνησε ως αριστερό κόμμα.  Κέρδισε τις πρώτες εκλογές με αριστερή ισοπεδωτική φρασεολογία.  Παρέμεινε Κυβέρνηση με ένα Δημοψήφισμα που βγήκε ΟΧΙ για να γίνει ΝΑΙ και με νέες πρόωρες εκλογές όταν ακόμα παιζόταν εκφοβιστικά το “μέσα-έξω” από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Επαγγέλλονταν την άμεση κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και το ξήλωμα των Μνημονίων. Διατήρησε ανέπαφο τον ΕΝΦΙΑ και υπέγραψε και νέο Μνημόνιο!

Όσο και εάν μπορούμε να κατηγορηθούμε ότι επαναλαμβάνουμε «το γνωστό τροπάριο», ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και οι ΑΝΕΛ, δεν μπορούν να ξεφύγουν από αυτό. Όσο υπάρχουν στο πολιτικό προσκήνιο, θα τα συντροφεύει ο ήχος των υπαναχωρήσεων. Όπως ακριβώς κάποτε μάρκαραν τα ζώα, έτσι οι Συριζαίοι έχουν μαρκαριστεί από την στροφή 180 μοιρών που έχουν πραγματοποιήσει στο κρίσιμο αυτό ζήτημα. Αρκεί να παρατηρήσει κανείς τις αποστάσεις που κράτησε το κόμμα των «Podemos» και προσωπικά ο Πάμπλο Ιγκλέσιας Τουριόν από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. (Τον θυμάστε αγκαλιές με τον Αλέξη Τσίπρα στην προεκλογική εξέδρα;)

Όμως, η ικανότητά των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να αλλάζουν χρώμα, πολιτικές και μεθόδους, δεν εξαντλείται μόνον στο ζήτημα των διαπραγματεύσεων με το Euro group. Με το ένστικτο του πολιτικού ζώου, αντιλαμβάνονται πως δεν μπορούν επί πολύ καιρό να κοροϊδεύουν όλους. Έτσι, όπου μπορούν, ακολουθούν και μία «αριστερίστικη» πολιτική που λειτουργεί διττά: Ως προπέτασμα καπνού, πίσω από τον οποίο κρύβουν την ουσιαστική αντιλαϊκή τους πολιτική και ως «βαλβίδα εκτόνωσης» της λαϊκής δυσαρέσκειας, μοιράζοντας εδώ και κει ψιχία…

Με το «ροζ» χρώμα προσπαθούν να πείσουν ότι τους έχει επιβληθεί η «δεξιόστροφη» οικονομική πολίτική, αλλά εκείνοι «το παλεύουν» και όπου μπορούν μεταμορφώνονται σε είδος αριστερού κόμματος. Συγκινητική προσπάθεια, που όμως δεν αποδίδει παρά σε ελάχιστες και δευτερεύουσες μόνον παραμέτρους. Το «αριστερό αποτύπωμα» που επιχειρούν να δώσουν στην Παιδεία, την Υγεία, την Ενημέρωση και επιφανειακό είναι, και σε λάθος κατεύθυνση.

Κάπου-κάπου, όμως, παίρνουν και μια απόχρωση «κόκκινου», κρατικοποιώντας εταιρίες (πχ. ΟΑΣΘ) σε κραυγαλέα αντίθεση με την ευρωπαϊκή ρήτρα που έχουν υπογράψει να προωθούν τις αποκρατικοποιήσεις! Είναι «παλικάρια»; Μπα. Γνωρίζουν ότι η αντίδραση της Κομισιόν θα είναι υποτυπώδης έως ανύπαρκτη. Διότι για τους εταίρους και δανειστές, το πρωτεύων είναι ότι πέρασαν την πιο σκληρή οικονομική πολιτική, ότι δέσμευσαν τη δημόσια περιουσία για 99 ολόκληρα χρόνια και ότι κατέβασαν το επίπεδο ζωής των Ελλήνων στα Τάρταρα, χωρίς καμία λαϊκή αντίδραση, υπό τον αριστερό μανδύα του ΣΥΡΙΖΑ και τον δεξιό των ΑΝΕΛ.

Κάνουν μεταρρύθμιση στην Παιδεία, αριστερόστροφη μεν, με άσυλο δε (!) εγκαινιάζουν έργα, που άλλοι ξεκίνησαν, με «αδιαφανείς διαδικασίες», όπως τους κατηγορούσαν, στην παράδοσή τους, όμως, κόβουν οι ίδιοι «ροζ κορδέλες» και κορδώνονται σαν τα παγώνια σε εποχές «επάρατης»… Ταξιδεύουν δε περιχαρείς μέχρι την Κίνα, όταν ήθελαν να διώξουν τους Κινέζους από τον Πειραιά!..

Μολονότι ξεσπάθωναν στο αντιπολιτευτικό τους παρελθόν κατά της «οικογενειοκρατίας», δεν έχουν αφήσει συγγενή, φίλο και συμμαθητή που να μπορούσαν τυπικά να τον διορίσουν που να τον παράτησαν στα αζήτητα. Με μισθό ή –σπάνια- και χωρίς μισθό. Το ζητούμενο για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι η «άλωση» του κρατικού μηχανισμού.  Η δημιουργία του «συστήματος ΣΥΡΙΖΑ».  Στο βωμό του σκοπού αυτού, ο «μισθός» για τα «ιστορικά», τουλάχιστον, στελέχη, είναι τριτεύων ζήτημα. Για δε τους ΑΝΕΛ, “ο σκοπός αγιάζει τα μέσα”. Όπου “σκοπός” είναι η παραμονή στην εξουσία και το “ξήλωμα” του Κυριάκου Μητσοτάκη από τη ΝΔ! (Το παρελθόν επιστρέφει βασανιστικά και σε στρέφει εναντίον εκείνου που κάποτε υπηρετούσες!).

Εξάλλου, «το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι». Και στο μονοπάτι προς την εδραίωση στην εξουσία ο πρωθυπουργός που, όπως ο ίδιος διατυμπάνιζε, δεν ήταν «παντός καιρού», έγινε «όλων των περιστάσεων». Κάθε  αντίθετη άποψη μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ, είτε αποβάλλεται, είτε διασκεδάζεται με χρωματικές παραλλαγές –μην ξεχνάμε το χαμαιλέοντα- είτε χαρακτηρίζεται «προσωπική άποψη» και ως τέτοια την παραβλέπουν…

Προσωπική άποψη σε θέματα προγραμματικά, συνταγματικά, μεταφυσικά και πολιτικά; Ούτε ο χαμαιλέοντας θα τα κατάφερνε τόσο καλά να περνά απαρατήρητος… Είναι φορές που τα δύο συνεργαζόμενα στην κυβέρνηση (όχι όμως και στην εξουσία) κόμματα, μοιάζουν σαν «δυο ξένοι την ίδια πόλη»!

Στη φυσική, τα «ετερώνυμα έλκονται». Διαβάσαμε σε άρθρο της ψυχολόγου Ιωάννας Νικολάτου tlife.gr), μία εξήγηση του φαινομένου:

«Τα ετερώνυμα έλκονται, αλλά… όχι για πολύ! (…) Τι γίνεται όμως στην περίπτωση όπου οι διαφορές δεν αφορούν απλά θέματα συνηθειών ή γούστων, αλλά μιλάμε για διαφορές και αντιθέσεις πιο βαθιές; Τι γίνεται όταν οι δύο κόσμοι συγκρούονται ριζικά σε επίπεδο αντιλήψεων, ηθικής, αναγκών και πεποιθήσεων; Τότε, είτε όντως τα ετερώνυμα απωθούνται, είτε μπορούν να μείνουν μαζί εφόσον προσπαθούν από κοινού για να βρούνε μια χρυσή τομή».

Θα υπερισχύσει η δημιουργία του «Συστήματος ΣΥΡΙΖΑ» των αντιπαραθέσεων; Θα επικρατήσει η προσπάθεια «άλωσης» του Κράτους από τους ανθρώπους του «Συστήματος ΣΥΡΙΖΑ»; Θα πρυτανεύσει η τακτική της υπομονής από το «ξέσπασμα» συνειδήσεων;  Οψόμεθα.

Ως ελληνικοί χαμαιλέοντες, τα δύο κόμματα εξακολουθούν επί του παρόντος και στα ενδότερα, να καμουφλάρουν τις διαφωνίες, τις διαφορές και τις συγκρούσεις με λόγια πολιτικής σκοπιμότητας και προπαγάνδας. Στο υπόβαθρο, όμως, «η γη σείεται»…