ΑΠΟΨΗ: Το Εθνικό Συμβούλιο για το Κυπριακό

Ο υπουργός Εξωτερικών κ. Κοτζιάς, θα αναφερθεί στις προσπάθειες που κατέβαλε η ελληνική πλευρά επί ένα δεκαήμερο και προσέκρουσαν στην αδιάλλακτη στάση της Τουρκίας η οποία, όπως τόνισε σε ανακοίνωσή του το ΥΠΕΞ, διέψευσε όλους όσους είχαν ελπίσει ότι κάτι θα άλλαζε στη στάση της, οδήγησε σε αδιέξοδο και τίναξε στο αέρα τη Διάσκεψη, αποκαλύπτοντας και επιβεβαιώνοντας τις πραγματικές της προθέσεις που στρέφονται ενάντια στο διεθνές δίκαιο και τις αποφάσεις του ΟΗΕ.

Μοιάζει, επομένως,  το ΕΣΕΠ λίγο “κατόπιν εορτής”. Στην Ελβετία έπρεπε να πάμε πολιτικά πάνοπλοι, με επιχειρήματα, με προτάσεις, με ιδέες, με σχέδιο,  ώστε να “στριμώξουμε” την Τουρκία και να καταδείξουμε την αδιαλλαξία της. Επομένως, ίσως θα ήταν περισσότερο χρήσιμο το ΕΣΕΠ πριν από τις συνομιλίες…

Τώρα, μετά το ναυάγιο,  ό,τι πούμε θα μοιάζουν με δικαιολογίες.  Το ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει να εργάζεται ανυποχώρητα με όλα τα μέσα που διαθέτει, για μία δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού σε στενή συνεργασία με την Κυπριακή Δημοκρατία, τον ΟΗΕ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτό είναι αυτονόητο και δεν χρίζει καμιάς διάσκεψης…

Ο τρόπος με τον οποίο θα θα φθάσουμε στην βιώσιμη λύση, αυτό χρειάζεται να το ερευνήσουμε, να το συνδιαμορφώσουμε και να το συμφωνήσουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις και μεταξύ μεταξύ μας εδώ στην Ελλάδα και με την Κύπρο.

Αλλά δεν φτάνει μόνον αυτό. Και με την Μεγάλη Βρετανία πρέπει να βρούμε σημείο επαφής και συνεννόησης. Και με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Ώστε από κοινού να πιέσουμε για τον σωφρονισμό της Άγκυρας. Αλλά για να γίνει αυτό, πρέπει να κινητοποιήσουμε και την ελληνική Ομογένεια. Της Αμερικής και των άλλων χωρών.

Αλλά φευ! Η Ομογένεια, με ευθύνη και της κυβέρνησης, βρίσκεται σε φάση οργανωτικού αποσυντονισμού! Χωρίς ΣΑΕ, δίχως ενεργό λόμπι,  με έναν Υφυπουργό ταξιδευτή μεν, πλην, όμως άνευ ουσιαστικών αποτελεσμάτων και με μία Κυβέρνηση που μηχανεύεται τρόπους (απογραφή) για να αποφύγει την επιστολική ψήφο των εκτός Ελλάδος Ελλήνων ψηφοφόρων, έχει περιέλθει σε κατάσταση αποξένωσης και λήψεως αποστάσεων από το εθνικό κέντρο!

Όταν, όμως, απουσιάζει η οργανωμένη ομογένεια, εμφανίζονται μοναχικοί καβαλάρηδες να προτείνουν “σώφρονες” απόψεις περί “συμβιβασμού” με τα στρατεύματα κατοχής. Μπορεί η κόπωση της πολυετούς εκκρεμότητας να τις δικαιολογεί εν μέρει. Αλλά η ιστορική στρατηγική και η εμπειρία λένε πως με στρατεύματα κατοχής  δεν συμβιβάζεσαι. Τα νικάς ή νικιέσαι από αυτά. Ούτε με την  απώλεια εθνικής ανεξαρτησίας χωρούν συμβιβασμοί και σκέψεις περί “ανωτερότητας της φυλής” που, υποτίθεται, θα υπερισχύσει στο μέλλον αυτοδύναμα…

Αν δεν πέτυχε ο ΟΗΕ 43 τώρα χρόνια να δώσει λύση στο Κυπριακό είναι γιατί προσπαθεί να τα “συμβιβάσει”. Και εάν εμείς δεν μπορέσαμε να φέρουμε τα πράγματα σε έναν ομαλό δρόμο, είναι γιατί εμείς ποτέ δεν ετοιμάσαμε ένα “Σχέδιο Β και Γ”.

Αν, λοιπόν, σε κάτι θα μπορούσε να είναι χρήσιμο το ετεροχρονισμένο Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής, αυτό, κατά την γνώμη μας, θα ήταν στην κατεύθυνση αυτή. Στη χάραξη μιας εθνικής στρατηγικής για το Κυπριακό, αντιμετώπισης των τουρκικών απειλών στο Αιγαίο και στην εξουδετέρωση της τουρκικής αυθαιρεσίας για την αξιοποίηση όποιων κοιτασμάτων στην  αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ) της Κύπρου και της Ελλάδος.  Αλλά μία τέτοια στρατηγική ούτε “στο πόδι” μπορεί να γίνει ούτε και μπορεί να απουσιάζει από αυτήν και η Ομογένεια.