Στοχασμοί: Τα νερά της ζωής μας
Το στάσιμο νερό έχει ηρεμία μεγάλη μέσα του. Τόσο μεγάλη που από μακριά δεν το ξεχωρίζεις ότι έχει γίνει βούρκος. Τόσο μεγάλη, που αντανακλάει πλήρως όλες τις εικόνες που δέχεται. Δεν μπορεί τίποτα να απορροφήσει. Τόσο μεγάλη που έχει γίνει επικίνδυνο, γιατί πόσιμο δεν είναι και κυοφορεί θανατηφόρους οργανισμούς μέσα του. Δεν θέλει με τίποτα το καινούριο, γιατί του ρυτιδώνει την επιφάνεια και αυτό προκαλεί σύγχυση.
Το στάσιμο νερό, είναι παγίδα για το μάτι καθώς δελεάζει τις αισθήσεις με τη στασιμότητά του παραπέμποντας στο γνωστό, στο υπάκουο και στο τετριμμένο. Μαγνητίζει υπνωτίζοντας το βλέμμα και δημιουργεί ψευδαισθήσεις αφού μπερδεύει την πραγματικότητα με την αντανάκλασή της. Ζει φυλακισμένο μέσα σε περιφραγμένα όρια. Μια ζεστασιά σε προσμένει στην επαφή μαζί του, καθώς από την ακινησία του τίποτα φρέσκο δεν έχει να προσφέρει.
Από την άλλη, το τρεχούμενο νερό είναι νερό γεμάτο ζωή. Έχει δύναμη μέσα του, μια πολύ μαλακιά δύναμη που στηρίζεται στην υπομονή, την επιμονή και την προσπάθεια. Λαξεύει βράχους και ανοίγει διαδρομές εκεί που πριν δεν υπήρχε τίποτα. Φιλτράρεται μέσα από τη διαδρομή του και καθάριο προσφέρει τις υπηρεσίες του. Είναι έτοιμο να υποχωρήσει μπροστά σε ένα εμπόδιο, αλλά όσο είναι τρεχούμενο, το εμπόδιο θα το διαβρώσει στο τέλος.
Το τρεχούμενο νερό δημιουργεί πραγματικότητα. Έχει ένταση, έχει ροή, έχει εναλλαγή εικόνων, έχει βοή, έχει ποικιλία και ανατροφοδοτεί τη ζωή. Δεν μπορεί να φυλακιστεί, γιατί διευρύνει συνεχώς τα όριά του και να το τιθασεύσεις δεν μπορείς. Έχει αγριάδα, έχει μαγκιά και αν τελικά κάπου βρει από ψηλά και πέσει, σκάβει λάκκους εκεί που σκάει ώστε να θυμούνται όλοι το πέρασμά του.
Και όμως παρόλα αυτά, το τρεχούμενο νερό σαν το χαϊδέψεις είναι μεταξένια η αίσθηση της επαφής μαζί του. Θα σε αγκαλιάσει, θα σε δροσίσει, θα θελήσει πάνω σου να ανέβει, θα ερεθίσει όλες σου τις αισθήσεις, θα παίξει μαζί σου και την επόμενη στιγμή θα συνεχίσει τη διαδρομή του. Αν θέλεις να μείνεις κοντά του, πρέπει μέσα του να κολυμπήσεις. Για τους ακίνητους, αδιαφορεί.
Το στάσιμο νερό, είναι παγίδα για το μάτι καθώς δελεάζει τις αισθήσεις με τη στασιμότητά του παραπέμποντας στο γνωστό, στο υπάκουο και στο τετριμμένο. Μαγνητίζει υπνωτίζοντας το βλέμμα και δημιουργεί ψευδαισθήσεις αφού μπερδεύει την πραγματικότητα με την αντανάκλασή της. Ζει φυλακισμένο μέσα σε περιφραγμένα όρια. Μια ζεστασιά σε προσμένει στην επαφή μαζί του, καθώς από την ακινησία του τίποτα φρέσκο δεν έχει να προσφέρει.
Από την άλλη, το τρεχούμενο νερό είναι νερό γεμάτο ζωή. Έχει δύναμη μέσα του, μια πολύ μαλακιά δύναμη που στηρίζεται στην υπομονή, την επιμονή και την προσπάθεια. Λαξεύει βράχους και ανοίγει διαδρομές εκεί που πριν δεν υπήρχε τίποτα. Φιλτράρεται μέσα από τη διαδρομή του και καθάριο προσφέρει τις υπηρεσίες του. Είναι έτοιμο να υποχωρήσει μπροστά σε ένα εμπόδιο, αλλά όσο είναι τρεχούμενο, το εμπόδιο θα το διαβρώσει στο τέλος.
Το τρεχούμενο νερό δημιουργεί πραγματικότητα. Έχει ένταση, έχει ροή, έχει εναλλαγή εικόνων, έχει βοή, έχει ποικιλία και ανατροφοδοτεί τη ζωή. Δεν μπορεί να φυλακιστεί, γιατί διευρύνει συνεχώς τα όριά του και να το τιθασεύσεις δεν μπορείς. Έχει αγριάδα, έχει μαγκιά και αν τελικά κάπου βρει από ψηλά και πέσει, σκάβει λάκκους εκεί που σκάει ώστε να θυμούνται όλοι το πέρασμά του.
Και όμως παρόλα αυτά, το τρεχούμενο νερό σαν το χαϊδέψεις είναι μεταξένια η αίσθηση της επαφής μαζί του. Θα σε αγκαλιάσει, θα σε δροσίσει, θα θελήσει πάνω σου να ανέβει, θα ερεθίσει όλες σου τις αισθήσεις, θα παίξει μαζί σου και την επόμενη στιγμή θα συνεχίσει τη διαδρομή του. Αν θέλεις να μείνεις κοντά του, πρέπει μέσα του να κολυμπήσεις. Για τους ακίνητους, αδιαφορεί.
Σχόλια Facebook