Στοχασμοί: Η αξία σου

-Τελείωσα Δάσκαλε, δεν αξίζω τίποτα!
-Τελειώνει το αγριολούλουδο επειδή το σκεπάζει το χιόνι; Ίσως εκείνο να μην βλέπει μέλλον μπροστά του, αλλά η φύση ξέρει, και θα θεριέψει πάλι περήφανο δυναμώνοντας τα άνθη του πάνω από τα χιόνια.
Τελειώνει ο αετός επειδή οι αέρηδες τσακίζουν τα φτερά του; Μπορεί να αισθανθεί απόγνωση, αλλά μέσα του ξέρει ότι θα πρέπει να κουρνιάσει στη φωλιά του μέχρι το ξεροβόρι να περάσει ώστε πάλι αγέρωχος να ορμίσει σκίζοντας τους ουρανούς.
Τελειώνει η ατρόμητη αρκούδα όταν το κρύο της στερεί τις πηγές της τροφής της; Ίσως να αισθανθεί αβεβαιότητα, αλλά θα κουλουριαστεί στη φωλιά της καταναλώνοντας από το λίπος της μέχρι η άνοιξη πάλι να της χτυπήσει την πόρτα, ώστε το τελειότερο πλάσμα της φύσης να επιστρέψει στα λημέρια του.
Η αξία φίλε μου δεν είναι κάτι που μετριέται με τη στάση της στιγμής. Ίσως να έχει έρθει η ώρα της αναμονής, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είσαι λιγότερο ολόκληρος από όταν βρισκόσουν σε κατάλληλες συνθήκες πλήρους δράσεως. Ένα χρυσό δαχτυλίδι αν το βάλεις στο συρτάρι δεν θα χάσει την αξία του, αλλά την εμπορικότητα της στιγμής.
Η αξία φίλε μου θα φανεί όταν από τη στάση της αναμονής μπορέσεις να μπεις στην κατάσταση της δράσης. Όταν δεν έχεις αφήσει το χιόνι να σε παγώσει, τον αέρα να σε σκουριάσει και τις στερήσεις να σε αλλοτριώσουν. Όταν κατανοήσεις ότι η υψηλή πίεση είναι αυτή που κάνει το κάρβουνο διαμάντι, και ότι ένα σκουπίδι που μπαίνει μέσα στα σκοτάδια του στρειδιού θα γίνει μαργαριτάρι.
Η αξία φίλε μου, είναι διαχρονικό ιδίωμα. Αν την ευτελίσεις, δεν θα μπορέσεις ποτέ σου να την αναδείξεις, αλλά αν δεχτείς ότι φέρεσαι σοφά και περιμένεις με υπομονή βρισκόμενος σε μια κατάσταση αναμονής, έχοντας κρύψει το χρυσάφι σου τυλιγμένο σε μεταξωτό πανί μέσα στο συρτάρι, τότε όταν διακρίνεις τα σημάδια της άνοιξης και ο ήλιος της πέσει ξανά πάνω σου, θα δεις το χρυσό σου να λαμπιρίζει και να αντανακλάει την αξία σου στον κόσμο.
Να θυμάσαι πάντα ότι το αγριολούλουδο αντέχει!