ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Να που βρισκόμαστε ξανά…

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Να που βρισκόμαστε ξανά στη γνώριμη τούτη γωνιά, πάνω που λέγατε πως είχατε ησυχάσει από την σατιρο-παρουσία μου άπαξ της εβδομάδος! Και να πεις πως δεν υπήρχαν θέματα να σατιρίσεις; Όλη τη χώρα μία απέραντη σάτιρα την έχουν καταντήσει!

Αλλά με τόσα κωμικοτραγικά που συμβαίνουν, δεν ξέρεις τι να πρωτο διαλέξεις! Έτσι, βρίσκοντας το ένα θέμα πιό κωμικό από το άλλο, περνάνε οι μέρες και οι εβδομάδες, αφού, δόξα τω Θεώ, δεν μας αφήνει τούτη η κυβέρνηση να πλήξουμε!

Όπου να γυρίσεις το μάτι σου, είμαστε για γέλια! Για γέλια η αδιαφορία μας μπροστά στο βουνό τα σκουπίδια που μας πνίγουν και ‘μεις δείχνουμε να το απολαμβάνουμε πίνοντας το καφεδάκι μας δίπλα τους, πάνω στα πεζοδρόμια, που έχουν γεμίσει με κάθε είδους  τραπεζοκαθίσματα!

Για γέλια και για κλάματα είναι και η βεβαιότητα ορισμένων ότι θα φορούσαμε γραβάτα και αντί για γραβάτα, μας φόρεσαν οι δανειστές θηλειά στο λαιμό μέχρι το 2060 και βλέπουμε…

Για γέλια και για κλάματα και οι νέες αυταπάτες μας.

Αλλά για γέλια και για χάχανα είναι η προσπάθεια να μας πείσουν ότι είναι τάχα «σύνηθες» ένας υπουργός να τηλεφωνιέται περασμένα μεσάνυχτα με έναν ισοβίτη, έστω και πρώην εφοπλιστή, και να μην τρέχει τίποτα! Ή να τον επισκέπτεται τον τελευταίο δικαστικός  στη φυλακή, την ώρα που περίπου βγαίνει η πρώτη φίρμα στις πίστες!

Για γέλια είναι και η αγαθή μας βεβαιότητα ότι «σύντομα θα βγούμε στις αγορές» όταν ο Ντράγκι  ορθά κοφτά μας ξέκοψε πως η ποσοτική χαλάρωση είναι μία ακόμη βαρύβδουπη «αυταπάτη»!

Για γέλια είναι οι απόψεις του υπουργείου Εσωτερικών όπως τουλάχιστον εκφράστηκαν από το κ. Γενικό, για την ψήφο των Αποδήμων. Δεν τους δίνουμε την επιστολική ψήφο γιατί δεν είμαστε βέβαιοι τι ακριβώς θα ψηφίσουν! Ε, να τους βάλουμε να υπογράψουν υπεύθυνες δηλώσεις!

Πάει, τελείωσε. Γενικά έχουμε γίνει μια απέραντη φαρσοκωμωδία! Που αγγίζει τα όρια της ιλαροτραγωδίας!

Κάποτε θυμώναμε τουλάχιστον με ορισμένα από όσα έπρατταν ή δεν έπρατταν οι υπουργοί. Τώρα, ούτε αυτό απολαμβάνουμε! Ούτε φωνές, ούτε βρισιές!  Ούτε φάσκελα! Αρκείσαι να ανασηκώσεις λίγο τον αριστερό σου ώμο, σαν να λες: Και τι άλλο περίμενες; Και χαμογελάς περίπου απαθώς αναμένοντας την επόμενη ατάκα που θα βγάλει περισσότερο γέλιο!

Να, πριν καλά-καλά αδειάσει τις βαλίτσες του από την Αυστραλία, πήγε ο Τέρενς Κουίκ στην Αρμενία και ούτε που γράφτηκε έστω και στα ψιλά των εφημερίδων. Ίσως γιατί δεν κατάλαβαν ακόμη γιατί πήγε… Ε, είναι να θυμώσεις; Απλώς χαμογελάς!

Φώναξε ο Κοτζιάς τον Γενικό της Unesco να διαμαρτυρηθεί που οι Τούρκοι δεν σεβάστηκαν το …πολιτιστικό μνημείο! ΄Έτσι έχει φαίνεται στο μυαλό του την Βασιλική της Ορθοδοξίας, την Αγία του Θεού Σοφία! Την Αγιά Σοφιά! Ως Μνημείο! Πώς να του θυμώσεις;

Έπρεπε η εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ να πει ότι η Αγιά Σοφιά «είναι μία περίπλοκη ιστορία» και να αναγνωρίσει αυτή ότι «έχει σημασία για άλλες θρησκείες»! Ναι, ναι, αυτή, όχι εμείς…

Και έπρεπε οι “κακοί αμερικανοί” –και όχι εμείς- να ζητήσουν από τους Τούρκους «να σεβαστούν την παράδοσή της Αγίας Σοφίας και την πολύπλοκη ιστορία της». Δηλαδή την χριστιανική της παράδοση των χιλίων ετών! Και όχι το “μνημείο”…

Όχι, αυτό το τελευταίο είναι τραγωδία.

Δυστυχώς,  η τραγωδία είναι η άλλη πλευρά της κωμωδίας…