Χάρτες, Γλώσσα, Ψήφος: Τριγωνικές σχέσεις…

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Η αριστερή (να μην ξεχνιόμαστε) κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με το δεξί της (επίσης να θυμόμαστε) δεκανίκι τους ΑΝ.ΕΛ., έχοντας αποτύχει στην κεντρική οικονομική τους διαπραγμάτευση με τους δανειστές και έχοντας υποθηκεύσει το μέλλον των Ελλήνων ποικιλοτρόπως για 99 ολόκληρα χρόνια, στρέφονται τώρα σε ζητήματα περισσότερο «πιασάρικα» θέλοντας να διασκεδάσουν τις θλιβερές εντυπώσεις: Όπως αυτή που μας κληροδότησε η τελευταία «επιτυχία» του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα να συνδέσει τα μέτρα με το χρέος! Τα επώδυνα μέτρα ελήφθησαν «εδώ και τώρα» το δε χρέος … «αύριο και βλέπουμε»!

Ένα από τα «πιασάρικα» θέματα, είναι και η ομογένεια. Έτσι, λοιπόν, κάθε τρεις και λίγο σκαρώνουμε και από μία «σύναξη» να δείξουμε ότι τουλάχιστον με τον Απόδημο Ελληνισμό, πάμε καλά! Παράγουμε έργο!

Δύο τελευταίες «αφορμές», από την Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας» και τον «διαδραστικό χάρτη». Θα επικεντρωνόμαστε λόγω επικαιρότητας στο δεύτερο, αφήνοντας για «άλλη φορά» το πρώτο, αν η νοοτροπία που διαπερνούσε και το ένα και το άλλο ζήτημα δεν ήταν η ίδια.

Αυτό το «καρέ» Γιάννης Αμανατίδης, Τέρενς Κουίκ, Αλέξανδρος Τριανταφυλλίδης και Μιχάλης Κόκκινος, στο ΥΠΕΞ, τη Βουλή και στην Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού, αν και ετερόκλητης προέλευσης, έχει ένα κοινό χαρακτηριστικό γνώρισμα: Εκθειάζει τον Υπουργό Νίκο Κοτζιά!

Την αποτίμηση της όποιας προσφοράς του κ. Κοτζιά στην Λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας,  θα την κάνει ο ιστορικός του μέλλοντος. Και ελπίζουμε να είναι θετική. Στο παρόν, όμως, σε ό,τι τουλάχιστον αφορά τα δύο ζητήματα που θίξαμε, την Γλώσσα και τον Χάρτη, μάλλον δεν θα πρέπει κανονικά να τον έχουν απασχολήσει και πολύ… Γι αυτό, άλλωστε, υπάρχουν οι Υφυπουργοί και οι κ.κ. Γενικοί.

Το ότι δεν έχει πολυ- ασχοληθεί με τα δύο αυτά θέματα, εικάζεται από το λογικό συμπέρασμα πως εάν το είχε κάνει, ασφαλώς και διαφορετικά θα οδηγούσε τα πράγματα. Εξηγούμαστε:

1. Θα απέφευγε την «πεπονόφλουδα» της εν χορδαίς και οργάνοις παρουσίασης ενός «ψηφιακού χάρτη» που βρίσκεται ακόμη στα …σπάργανα! Με κάποιες διευθύνσεις Εκκλησιών, Πανεπιστημίων και Οργανώσεων (πολλές από αυτές σφραγίδα!) δεν πας πουθενά!

Εμείς πιστεύουμε ότι η «τελετή» έγινε με πρωτοβουλία του SouthEastEuropean Studies at Oxford για να πείσουνε την ομογένεια και κάποιες εταιρείες της –καθώς και ελληνικές- να συνδράμουν οικονομικά και τεχνικά στην προσπάθεια συμπλήρωσης του έργου, που στην τελική του μορφή θα είναι όντως «πολύ μεγάλο». Τότε, όμως, όχι τώρα. Και όχι μέσα από δίαυλους του  Υπουργείου Εξωτερικών, που είναι εξ ορισμού η αιτία για να αποτύχει –και αυτό- το εγχείρημα! Και, πάντως, το ΥΠΕΞ και οι υπηρεσίες του δεν μπορούν να εμφανίζονται, έστω και εξ αντανακλάσεως, ως «αβανταδόροι» για τη συγκέντρωση χρημάτων για ιδιωτικές εταιρείες!..

Επίσης, ο κ. Υπουργός θα διερευνούσε βαθύτερα το θέμα. Δεν θα επέτρεπε “πνευματικές υποκλοπές”, επικαλύψεις αρμοδιοτήτων και παραγνωρίσεις όμοιων προσπαθειών…

2. Η «μανία» να καταγράψουμε την Ομογένεια ούτε νέα είναι ούτε πρωτόφαντη. Δεκάδες είναι στο παρελθόν οι απόπειρες που έμειναν τέτοιες. Όσοι ασχολούνται με το «σπορ» αγνοούν βασικούς παράγοντες που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην ίδια πάντα αποτυχία. Η Ομογένεια δεν είναι αγέλη, για να την καταγράψεις! Είναι ένας πολυκινούμενος και πολυδιασπούμενος ζωντανός οργανισμός, με ατελείωτες παραφυάδες, με ρίζες απλωμένες και στις έξι Ηπείρους, με μικτούς γάμους, με γαϊτανάκι σχέσεων, συγγενειών,  με ποικιλώνυμα ονόματα και επώνυμα κομμένα και ραμμένα σε άπειρες παραλλαγές, μεταγλωττισμένα για ετερόκλητες σκοπιμότητες σε δεκάδες γλώσσες και γλωσσικά ιδιώματα.

Καταλαβαίνουμε (χωρίς και να υιοθετούμε) την Κυβέρνηση να χρησιμοποιεί ως άλλοθι την απογραφή για να μην δίνει ψήφο στους απόδημους από μακριά. Αλλά την αδυναμία ενός οργανισμού όπως του SouthEastEuropean Studies να αντιληφθεί ότι ένας διαδραστικός χάρτης δεν θα συμπληρωθεί από την ομογένεια, πώς να την κατανοήσεις;

Έχουν, αλήθεια, αναρωτηθεί ποτέ οι ειδήμονες, πόσοι απόδημοι Έλληνες και ομογενείς έχουν συμφιλιωθεί με την πληροφορική; Πόσοι ασχολούνται με κομπιούτερς στα ελληνικά, πόσοι μπορούν να «διαβάσουν» διαδραστικούς χάρτες; Και, πολύ περισσότερο, να «ανεβάσουν» πληροφορίες; Και ποιος θα ελέγξει την ακρίβεια των πληροφοριών αυτών; Ποιος και πως θα τις απαλλάξει από ενδεχομένως –ακόμη και κακόβουλες- παραποιήσεις;

Έπειτα, σε μια κοινωνία ανοικτή όπως η αμερικανική, θα καταγράψει ο πατέρας το γιό ως ομογενή, εάν ο δεύτερος δεν νιώθει έτσι ή δεν το επιθυμεί; Θα καταγράψει ως ομογενείς τα παιδιά του μικτού γάμου  του Έλληνα πατέρα με την Ιταλίδα μάνα, ή με μία Μουσουλμάνα; Απλά παραδείγματα είναι αυτά. Ικανά, όμως, για να εκτρέψουν μία απογραφή από την χρησιμότητά της, αφού καταλήγει στο τέλος να έχεις απογράψει ένα ελάχιστο μόνο μέρος ενώ εσύ πιστεύεις ότι έχεις το όλον… Ή, σπανιότερα, και το αντίθετο, για διαφορετικούς, όμως, λόγους.

Επομένως, εάν τα προξενεία έκαναν καλά τη δουλειά τους, θα μπορούσαν να έχουν μία σημαντική επίσημη καταγραφή Ελλήνων που τα επισκέπτονται για όποιους λόγους. Εάν η Εκκλησία ήθελε να συνεργαστεί, πάλι έχει τεκμηριωμένους καταλόγους μελών ενοριών κλπ. Το ίδιο και τα Σωματεία, οι Σύλλογοι, εργατικοί, επιστημονικοί κλπ. οι Ομοσπονδίες (λιγότερο αυτές αφού στη δύναμή τους έχουν –κακώς- οργανώσεις και όχι φυσικά πρόσωπα). Το ζήτημα είναι, εμπιστεύονται την Αθήνα για να «παραδώσουν» τις λίστες τους; Σίγουρα όχι!

Δώστε,  λοιπόν, την  επιστολική ψήφο, αν θέλετε να κάνετε κάτι για την Ομογένεια. Τα άλλα θα τα βρει μόνη της. Αρκεί να συστήσετε στα Προξενεία (όσα έχουν απομείνει!) να σοβαρευτούν και να προσηλωθούν στο στόχο τους που είναι η κόσμια και άμεση εξυπηρέτηση των ομογενών πολιτών, συλλέγοντας συγχρόνως και διαφυλάσσοντας πολύτιμα δημογραφικά στοιχεία!

Οι Απόδημοι Έλληνες ψηφοφόροι που θα θελήσουν να ασκήσουν το δικαίωμά τους από το εξωτερικό, είναι ήδη καταγραμμένοι. Είναι όλοι αυτοί που στις εκλογές οι γραμματείς τούς σημειώνουν ως μη ψηφίσαντες! Οι άλλοι, θα βρουν τρόπο να καταγραφούν.

3. Αν ασχολείτο περισσότερο το ΥΠΕΞ με τα ομογενειακά, θα έβαζε «φρένο» και στα σούρτα –φέρτα στις ομογενειακές παροικίες. Δεν λέμε να σταματήσουν τα ταξίδια των υπουργών στην Ομογένεια. Το αντίθετο. Πρεσβεύουμε ότι είναι απαραίτητα, πότε όμως; Όταν αυτά παράγουν χειροπιαστά αποτελέσματα! Ποιο ήταν το αποτέλεσμα του πρόσφατου ταξιδιού του κ. Κουίκ στην Αυστραλία; Ό,τι υποσχέθηκε, ό,τι τους είπε, ό,τι έμαθε από την επίσκεψη αυτή ο κ. υφυπουργός, μπορούσε θαυμάσια να το είχε κάνει μέσα από το γραφείο του! Αν πήγαινε με την Visa Waiver στην τσέπη (όπως παλαιότερα ο Κώστας Καραμανλής πήγε με τη σύνταξη των ομογενών υπογεγραμμένη και ο Κυρ. Μητσοτάκης με το νομοσχέδιο για την ψήφο) τότε μάλιστα. Αλλά για να πει στους φίλους ομογενείς της Αυστραλίας ότι «μέσα στο μήνα θα καταθέσει την εξουσιοδοτική πράξη στη Βουλή», και την ευχή  “μέσα στο ‘ 17 το Σ/Ν για το ΣΑΕ”,  όχι. Ήταν αχρείαστο να διασχίσει τον Ειρηνικό και άλλες θάλασσες… Ακόμη και εάν κατέβαλε εξ ιδίων πόρων τα ναύλα!
4. Για τη Γλώσσα –μάλλιασε η γλώσσα μας να το λέμε και να το γράφουμε- καλό είναι να λένε και ποιανού η ιδέα υλοποιήθηκε. Ακόμη καλύτερο, όμως, θα ήταν να υπάρξει δια της ορθής οδού η εισήγηση στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλο να τιμήσει τους εμπνευστές! Ίσως η πρώτη επίσημη τελετή (9 Φεβρουαρίου) θα ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία γι αυτό. Η τιμητική αναγνώριση δεν περιποιεί μόνον τιμή στο πρόσωπο που την υποδέχεται. Αποτελεί –και αυτό είναι το πραγματικά σημαντικό- ηθικό κίνητρο για να βρεθούν μιμητές στην ομογένεια…  Κι’ αν έχουμε ανάγκη από “πρότυπα” στις μέρες μας…