ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΝΑΓNΩΣΤΩΝ: “Πατρίδα”…

Οι πλέον απαιτητικοί “πολίτες” αυτής της χώρας είναι κατά σειράν “αναλγησίας” σε διεκδικήσεις από την ετοιμόρροπη Πολιτεία:

-δικαστές

-βουλευτές με τον περίγυρό τους (την προστασία των “δικαιωμάτων” των πρώην έχουν αναλάβει ως αλληλέγγυοι, οι “εν ενεργεία”)

-κρατικοδίαιτοι

-συνδικαλιστές

Το οικοδόμημα τρίζει συθέμελα και οι συμπεριφορές μερικών θυμίζουν ύαινες σε κουφάρι…

Φαντάζεται κανείς δικαστικό διαλογιζόμενο, μετά την περικοπή, κατά τι ακόμη, του μισθού του, πως θα συμπληρώσει, θα καλύψει την (κατά την πρόεδρό του) απώλεια της διαβαθμισμένης και αποτιμημένης  σε ευρώ ακεραιότηταςκαι “ανεξαρτησίας¨” του; Κρίμα κ. Πρόεδρε. Υποτιμάτε τους εκπροσωπουμένους σας.

Η Πολιτεία ξόδεψε για να μορφώσει αυτούς που ολισθαίνουν στην αναλγησία. Και η μόρφωση περιλαμβάνει πρωτίστως ηθική θωράκιση και αυτοσυγκράτηση στους πειρασμούς. Συγκριτικά, τι αναστολές πρέπει να αναμένει ο πολίτης από καθένα ευρισκόμενο μπροστά σε έναν σωρό χρημάτων (λ.χ. στο πορτ-μπαγκάζ του αυτοκινήτου εμπόρου ναρκωτικών):

από έναν δικαστή, από έναν βουλευτή,

από τραπεζικό στέλεχος, από έναν οδηγό λεωφορείου,

από έναν αστυφύλακα, από έναν οδιοκαθαριστή…

Μήπως δούμε ανεστραμμένη τη σειρά;

Ο λαός γνωρίζει ότι ουδείς απλώνει το χέρι σε ξένο χρήμα και δη δημόσιο, αν ξέρει ότι θα του το κόψουν… Αλλά ο μακελλάρης δεν πρέπει να ανήκει στο ίδιο “συνάφ騔, (με εξαίρεση ίσως τους αδιάφθορους της Αστυνομίας).

Με τις “νεκροφόρες” στο πεζοδρόμιο της Πατρίδας, σήμερα είναι αναγκαίος και επίκαιρος ένας εξορθολογισμός:

“ΕΝΙΑΙΟ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΟ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, πράγματι ΟΛΟΥΣ”. Κλιμάκωση από τον  Πρωθυπουργό, έως τον πρωτείσακτο κλητήρα. καμιά διάκριση, καμιά διαφοροποίηση. Συνάρτηση ετών υπηρεσίας και βαθμών.

Επιδοτήσεις πρόσθετες μόνο όπου πρέπει, όταν πρέπει , με περίσκεψη, και αιτιολόγηση, για πραγματικούς λόγους, ατομικά, όχι κατά  κλάδο.

Κάτι ακόμη. Ο πλούτος, ως κέκτημα, προστατεύεται και μάλιστα υπερβολικά, και με το αίμα ακόμη ορισμένων οργάνων/λειτουργών (πράγματι “λειτουργών”). Όμως, κατά το κριτήριο της φιλοπατρίας – στον θανάσιμο κίνδυνο της χώρας-  -πλείστοι των κατεχόντων αποδεικνύονται ανάξιοι να τον κατέχουν. “Και ανάξιοι της προστασίας που τους παρέχει το Κράτος).

Κων. Ζαχαράκης

6973 622255