ΠΡΟΕΔΡΙΚΑ: Μακρόν, ελπίδα και απελπισία

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑΣ

-Πρόεδρε, γύρισες γεμάτος τριαντάφυλλα από το χωριό!

-Ναι, για να πανηγυρίσουμε τη νίκη του Μακρόν…

-Είδες, Πρόεδρε; Ισοπεδωτικός o Γάλλος…

-Αμ δεν είδα λες; Μόλις τον στήριξε ο Αλέξης μας κέρδισε κατά κράτος τη Μαρί Λεπέν! Βλέπεις Χρήστο μου, είχε προκόψει τόσο πολύ ο Ολάντ με την στήριξη του Τσίπρα, που αν δεν την μετέφερε στον Μακρόν την είχε βαμμένη!

-Εννοείς πρόεδρε ότι διαφορετικά δεν θα κέρδιζε τις γαλλικές εκλογές ο Μακρόν;

-Αυτός θα τις κέρδιζε έτσι κι αλλιώς. Ο Τσίπρας δεν ξέρω αν θα πανηγύριζε για την πολιτική του. Τώρα λέει θα τον στηρίξει ο Μακρόν… αν προκόψει ο Τσίπρας με την βοήθεια του Μακρόν, όσο πρόκοψε με την βοήθεια του Ολάντ, πάμε χαμένοι!

-Πρόεδρε, μια και το έθιξες, δώσε μια εξήγηση γιατί ο Τσίπρας μας φορτώνει με μέτρα και σταθμά που πάνε στον πάτο τη ζωή μας και κανένας δεν διαμαρτύρεται. Γιατί δεν υπάρχουν συλλαλητήρια; Γιατί δεν υπάρχουν αγανακτισμένοι; Γιατί δεν υπάρχουν …απεργιομένοι;

-Γιατί υπάρχουν μόνο απελπισμένοι! Αν δεν είχες  τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των συναδέλφων σου, δηλαδή μνήμη χρυσόψαρου, δεν θα έκανες την ερώτηση που έκανες. Θυμάσαι Χρήστο παιδί μου, τι σου είπα όταν με ρώτησες εάν πίστευα στην ελπίδα που μας έταξε ο Αλέξης Τσίπρας; Ελπίδα εδώ, ελπίδα εκεί, ελπίδα στην αράδα… Ακούτε φίλοι και εχθροί τι μας έφερε ο Τσίπρας στην Ελλάδα!

Σου είπα τότε Χρήστο παιδί μου, να θυμάσαι ότι η πρώτη ξαδέρφη της ελπίδας είναι η απελπισία. Η ελπίδα πέθανε. Στην πρώτη συνάντηση της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ τον Φεβρουάριο του 2015, όταν ο Τσίπρας παρουσίασε την συμφωνία επέκτασης της προθεσμίας και τα απαραίτητα μέτρα να βγει η Ελλάδα από το μνημόνιο τον Ιούνιο του 2015. Όταν τα ΣΥΡΙΖ-όπουλα με την πολιτική τους κοινοπραξία απέρριψαν την λύση και την εφαρμογή της ελπίδας, την επόμενη μέρα άρχισε ο μαραθώνιος δρόμος της απελπισίας. Με ηγέτες τον Αλέξη και πιλότο τον Γιάνη με ένα «ν». Με ένα νι και νο νου…

-Με αδικείς Πρόεδρε. Βεβαίως και το θυμάμαι! Άλλωστε εγώ το έγραψα στο Panhellenic Post.

-Μα τότε γιατί μου κάνεις την ερώτηση που μου έκανες; Αφού ξέρεις την απάντηση… Όταν έναν λαό τον περιαγάγεις σε συλλογική κατάθλιψη, όπως ο Τσίπρας τους Έλληνες, πως θέλεις να αντιδράσουν;

-Εννοείς πρόεδρε ότι δεν ελπίζουμε τίποτα δεν περιμένουμε τίποτα και έχουμε υποταχθεί αμαχητί στις διαθέσεις και στις μεθοδεύσεις των δανειστών μας;

-Ακόμα χειρότερα! Έχουμε συλλογικά αποδεχθεί τον Αλέξη Τσίπρα ως τον κύριο εκφραστή των δανειστών, ως τον βασικό εκπρόσωπο των Μνημονίων και ως τον απόλυτο άρχοντα του οικονομικού χάους! Ποιος, και γιατί, λοιπόν, να διαμαρτυρηθεί;

-Αλλά πρόεδρε, ο Αλέξης κόβει συντάξεις, κατεβάζει το αφορολόγητο, ρίχνει τα άγια της εργατιάς στα …σκυλιά! Ναι, αυτός ο αριστερός, ο επαναστάτης, ο καταληψίας! Αυτός που θα γκρέμιζε το Ναό της διαφθοράς και θα ανοικοδομούσε σε τρεις μέρες την νέα Ελλάδα! Το ένα χιλιοστό να είχε κάνει η «δεξιά» αυτά που εφαρμόζει η αριστερά, θα είχε καεί όλη η Ελλάδα!

-Γι αυτό εφεύραν τον Αλέξη, Χρήστο παιδί μου! Για να είναι το αριστερό άλλοθι της δεξιάς πολιτικής! Βλέπεις, όταν ένας αριστερός βάζει φόρους, είναι πράξη πατριωτική! Όταν ένας αριστερός κόβει συντάξεις, είναι βήμα προς την έξοδο από το χάος. Όταν ένας αριστερός μειώνει το αφορολόγητο και βάζει να πληρώνουν φόρους και το 500ρικο, αυτό είναι αναπτυξιακή πολιτική! Όταν ένας αριστερός ανοίγει τα μαγαζιά τις Κυριακές, αυτό είναι επαναστατική πράξη! Αποτρέπει το πόπολο από του να τρέχει σε Εκκλησίες…

-Και ο Ιβάν, πρόεδρε;

-Ε, και ο Ιβάν. Από τη Μόσχα δεν είναι και αυτός; Αριστερή διαπλοκή δεν υπάρχει. Μόνον δεξιά! Οι αριστεροί οικονομικοί καρχαρίες τρώνε τους δεξιούς καρχαρίες που τρώνε τις σάρκες του λαού!

-Αλλά εγώ θέλω να καταλήξω ότι και η απελπισία έχει παρηγοριά. Άκουσες Χρήστο παιδί μου, τι έγινε όταν ο Αναπληρωτής Υπουργός Υγείας Πολάκης επισκέφθηκε ένα φρενοκομείο να συγχαρεί και να ξεπροβοδίσει τους 10 ασθενείς που είχαν αποθεραπευτεί;

Εκεί που περίμεναν οι θεραπευμένοι τις οικογένειές τους να τους παραλάβουν, πήγε ο Πολάκης να τους χαιρετήσει.

«Μπράβο, συγχαρητήρια, με το καλό! Εύχομαι κάθε επιτυχία.» έλεγε ο Πολάκης σε κάθε έναν από τους θεραπευμένους.

Όταν έφτασε στον τελευταίο, ρωτάει ο θεραπευμένος τον Πολάκη:

-Εσύ ρε ποιος είσαι;

-Είμαι ο Παύλος Πολάκης. Αναπληρωτής Υπουργός Υγείας.

Και λέει ο θεραπευμένος:

-Ήρθες σε καλό μέρος, να ξέρεις. Θα γίνεις καλά. Όταν ήρθα εγώ εδώ ήμουν Αναπληρωτής Υπουργός Εμπορίου…

Επομένως, Χρήστο παιδί μου, αει περαστικά και σε σένα!