ΑΝΑΛΥΣΗ: Οι Τούρκοι, η Ψήφος και οι Έλληνες

ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ: ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Αθήνα.- ‘Οταν στην Ελλάδα τα πολιτικά κόμματα -με εξαίρεση τη Νέα Δημοκρατία- δεν συναινούν (ή προφασίζονται πως δεν συναινούν) να διευκολύνουν τους Απόδημους Έλληνες ψηφοφόρους να ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα από τον τόπο κατοικίας τους στο εξωτερικό, τα διεθνή μέσα κοινωνικής δικτύωσης αναλώνονται σε έρευνες, αναλύσεις και συμπεράσματα για να ερμηνεύσουν την ψήφο των Γερμανών πολιτών τουρκικής καταγωγής, που είχαν δικαίωμα και συμμετείχαν στο τουρκικό δημοψήφισμα!

Στη Γερμανία ζουν σήμερα περίπου 2,9 εκατομμύρια πολίτες τουρκικής καταγωγής. Από αυτούς περίπου 1,4 εκ. έχουν δικαίωμα ψήφου στην Τουρκία. Σχεδόν 700.000 εξ αυτών συμμετείχαν στο δημοψήφισμα. «Σε επίπεδο γενικού αποτελέσματος οι ψήφοι της Γερμανίας αντιπροσωπεύουν το 0,2% του συνόλου», σύμφωνα με δήλωση στη DW o Γιουνούς Ουλουσόι, επιστημονικός συνεργάτης του Κέντρου Τουρκικών Σπουδών και Έρευνας για την Κοινωνική Ενσωμάτωση με έδρα στο Έσσεν και αναπαράγει το In.gr.

Έχουν ιδιαίτερη αξία και σημασία οι θέσεις που διατυπώνουν έγκριτοι επιστήμονες αναφορικά με την ψήφο των Αποδήμων Τούρκων που ζουν στην Γερμανία και που το 63% όσων έλαβαν μέρος στην εκλογική διαδικασία (1,4 εκ. έχουν δικαίωμα ψήφου στην Τουρκία. Σχεδόν 700.000 εξ αυτών συμμετείχαν στο δημοψήφισμα) δηλαδή σε πραγματικούς αριθμούς σχεδόν 450.000, ψήφισαν «ναι».

Σύμφωνα με το σκεπτικό που αναπτύσσουν τα δικά μας πολιτικά κόμματα, η ψήφος των Αποδήμων έχει καθαρά πολιτική χροιά και θα οδηγήσει σε κομματικοποίηση της ομογένειας. Επομένως, μη εκχωρώντας τη δυνατότητα της επιστολικής ή ηλεκτρονικής ψήφου στις εθνικές εκλογές “προστατεύουν” την ενότητα της ομογένειας. Για τον ίδιο λόγο, μάλιστα, “σκέπτονται” να δημιουργήσουν Περιφέρειες εξωτερικού και να συμπεριλάβουν στα ψηφοδέλτια Επικρατίας πέντε ομογενείς βουλευτές. Έχουν δίκιο;

Μα, αν είχαν δίκιο, τότε ακόμη χειρότερα, οι Τούρκοι απόδημοι που είχαν να επιλέξουν ανάμεσα σε διχαστικό “ναι” ή “όχι” θα είχαν ήδη διχαστεί από το αποτέλεσμα, πράγμα το οποίο συνέβη στην Τουρκία, όχι, όμως, στους Τούρκους του εξωτερικού. Το ερώτημα είναι γιατί;

Σύμφωνα με τον κοινωνιολόγο Ντέτλεφ Πόλακ -όπως αναφέρει το in.gr – από το Πανεπιστήμιο του Μίνστερ «άνδρες, κυρίως άνδρες μεγαλύτερης ηλικίας» στήριξαν τον Ερντογάν, βλέποντας στο πρόσωπό του έναν δυναμικό άνδρα που αντιστέκεται στη Δύση. Ο γερμανός ειδικός εκτιμά ότι το αποτέλεσμα του τουρκικού δημοψηφίσματος δεν αντανακλά πολιτικό πραγματισμό.

Από την άλλη πλευρά στους υποστηρικτές του «όχι» στη Γερμανία συγκαταλέγονται «άνθρωποι που δεν ενδιαφέρονται για τα πολιτικά τεκταινόμενα στην Τουρκία ή που υποφέρουν από την ρητορική μίσους που επικρατεί τους τελευταίους μήνες», υποστηρίζει ο Γιουνούς Ουλουσόι, επιστημονικός συνεργάτης του Κέντρου Τουρκικών Σπουδών και Έρευνας για την Κοινωνική Ενσωμάτωση με έδρα στο Έσσεν. Πρόκειται κυρίως για νέους ανθρώπους. Ο  κοινωνιολόγος Ντέτλεφ Πόλακ από την πλευρά του εκτιμά ωστόσο ότι οι νέοι ιδίως δεν ψήφισαν «όχι» επειδή αδιαφορούν για την τουρκική πολιτική, αλλά κυρίως επειδή τους ασκήθηκε έντονη πίεση προεκλογικά και πραγματικά δεν ήξεραν τι να κάνουν.

Και στη μία και στην άλλη περίπτωση, αβίαστα προκύπτει το γεγονός ότι οι ψηφοφόροι του εξωτερικού ψηφίζουν με διαφορετικά κριτήρια, από εκείνα των γηγενών ψηφοφόρων. Και κατά κανόνα, όχι με κριτήρια πολιτικού φανατισμού. Η μεγάλη απόσταση λειτουργεί ως ανάρτηση που απορροφά τους πολιτικούς κραδασμούς σε μεγάλο ποσοστό. Έτσι προσέρχονται οι Απόδημοι στις κάλπες με περισσότερη νηφαλιότητα, με καθαρότερη σκέψη και κριτήρια που αφορύν τα προσωπικά τους θέματα και προβλήματα περισσότερο και πολύ λιγότερο τα κομματικά.

Ακόμη, όπως υποστηρίζει ο Ντέτλεφ Πόλακ, οι απόδημοι σε ένα ποσοστό επιλέγουν την ψήφο διαμαρτυρίας, κάτι σαν ένα μήνυμα προς τη χώρα υποδοχής, σαν θα θέλουν να πουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι «Πάρτε μας στα σοβαρά και μην παραβλέπετε τις ανάγκες μας!»

Εάν έτσι έχουν τα πράγματα, ποιός ο λόγος να φοβούνται τα κόμματα να προχωρήσουν στην έκδοση του προβλεπόμενου από το Σύνταγμα Νόμου (άρθρο 51 παρ.4) που μπορεί να “ορίζει τα σχετικά με την άσκηση   του εκλογικού διακαιώματος από τους εκλογείς που βρίσκονται έξω από την Επικράτεια”;

Μολονότι πρόκειται περί μυθεύματος ότι οι Απόδημοι και οι ομογενείς ξεπερνούν τα 7 εκατομμύρια, (στην πραγματικότητα ίσως είναι λιγότεροι και από 5 εκατομμύρια) από το περίπου σύνολο των δύο (2) εκατομμυρίων που θα αποκτήσουν δικαίωμα ψήφου από το εξωτερικό περίπου 1.200.000  (ποσοστό 60%) θα το ασκήσουν. Από αυτούς η πλειονότητα θα ψηφίσει με δικά της κριτήρια και όχι για το ποιός θα κυβερνήσει την Ελλάδα. Τι σημαίνει αυτό; Ότι η ψήφος των Αποδήμων μας θα αντιπροσωπεύει -στην ευρύτερη συμμετοχή- περίπου το 5% του εκλογικού Σώματος.

Επομένως, ποιος είναι ο λόγος να φοβούνται τα κόμματα να προχωρήσουν στην έκδοση του προβλεπόμενου από το Σύνταγμα Νόμου; Ο όποιος λόγος, είναι προσχηματικός. Απλά,  δεν θέλουν να καταστήλουν τους φόβους τους.