Πάνω από 32 έτη η κα Σιδέρη υπηρετεί την Ελληνικοαμερικανική Σχολή της Αστόριας

Αφιέρωμα στην  Betsy Sideris
Της Ευτυχίας Λοϊδιδου*

Ο Δάσκαλος καλείται να παίξει ένα νέο ρόλο….ίσως τον πιο δύσκολο. Αντιπαρατίθεται μπροστά στον   καταιγισμό των πληροφοριών και της μαζικής μετακίνησης πληθυσμών σε άλλα εθνικά κράτη, οι κοινωνίες αλλάζουν και αποκτούν πολυπολιτισμική υφή και σύσταση. Τα ΜΜΕ δεν καταργούν τη λειτουργία του, επιβάλλουν όμως το μετασχηματισμό του. Επομένως, δάσκαλος επιβάλλεται πια να παίξει το ρόλο του “ρυθμιστή” του “εμψυχωτή” παρά το μεταδότη γνώσεων.

Τα νέα δεδομένα επιβάλλουν στο εκπαιδευτικό σύστημα να προετοιμάσει τους εκπαι- δευτικούς σε «εγρήγορση», έτσι ώστε να μπορούν ανά πάσα στιγμή να αναγνωρίζουν τις ιδιαιτερότητες του πλαισίου μέσα στο οποίο καλούνται να δράσουν, τις δυνατότητες και τα όρια του συστήματος μέσα στο οποίο εργάζονται καθώς και τις προσωπικές τους αντιφάσεις.
Μέσα στο κλίμα της διαρκούς ροής κι ανακατάταξης της γνώσης, της αλλαγής στα οικονομικά μεγέθη, στους κοινωνικούς συσχετισμούς και στις αξίες, ο ρόλος του σύγ- χρονου εκπαιδευτικού, ανεξάρτητα από βαθμίδα και ειδικότητα, είναι a priori πολυεδρικός.

Τί γίνεται όμως όταν το χάρισμα καλλιεργείται με ευθύνη καθημερινώς? Θα σας παρουσιάσω ένα άτομο με επικοινωνιακές δεξιότητες,  καλές διαπροσωπικές σχέσεις με όλα τα μέλη της ελληνικής κοινότητας στη Νέα Υόρκη.
Ένα άτομο που όχι απλά δέχεται την ανοιχτή επικοινωνία αλλά την επιδιώκει ταυτοχρόνως.

 

Πάνω από  32 συναπτά έτη  η κα Σιδέρη (Betsy Sideris), υπηρετεί την Ελληνικοαμερικανική Σχολή της  Αστόριας, έχοντας επηρεάσει τόσο τους μαθητές της, τους γονείς τους και τους συναδέλφους της…

αλλά το σπουδαιότερο επειδή τυγχάνει να είμαι προσωπικός δέκτης αυτού που λέω, έχει αγγίξει τη ζωή χιλιάδων παιδιών.

Πολλοί από τους πρώην μαθητές της, τώρα οι ίδιοι επιτυχημένοι ενήλικες, εμπιστεύονται τα δικά τους παιδιά, έτσι ώστε και αυτοί να μπορούν να επωφεληθούν από τη δυναμική της προσέγγιση στην εκπαίδευση.

Η ίδια απολαμβάνει ιδιαίτερη χαρά και υπερηφάνεια για να χαιρετήσει προσωπικά τους μαθητές της κάθε πρωί με ένα ζεστό χαμόγελο και μια ενθαρρυντική λέξη.

Ξέρει κάθε σπουδαστή, γνωρίζει τα δυνατά και αδύναμα σημεία του και φυσικά την οικογένειά του, γεγονός που της δίνει τη δυνατότητα να τα καθοδηγήσει μεμονωμένα καθώς μεγαλώνουν ακαδημαϊκά και κοινωνικά.

Πιστεύει βαθιά στην ελληνοαμερικανική εκπαίδευση, βλέποντάς την ως έναν μοχλό να διαιωνίσει την ελληνική μας κληρονομιά και να ενισχύσει τις ορθόδοξες αξίες για τις μελλοντικές γενιές. Αυτό όπως η ίδια τονίζει :

“επιτυγχάνεται καλύτερα, όταν η κοινότητα, το σχολείο και η εκκλησία εργάζονται μαζί ως οικογένεια”

Δεδομένου τη φύση της ως γυναίκα η  κα Σιδέρη, αποδίδει την επιτυχία της στις στενές σχέσεις εργασίας που έχει σφυρηλατήσει όλα αυτά τα χρόνια  με τους διευθυντές, το σχολικό συμβούλιο, τους κληρικούς και τους προέδρους του ενοριακού συμβουλίου, με τους οποίους συνεργάστηκε όλα αυτά τα χρόνια.

Διετέλεσε πρόεδρος για τέσσερις θητείες κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990. Μαζί με ένα αφοσιωμένο, σκληρό εργατικό συμβούλιο, (PTΑ) υπό την ηγεσία της κας Σιδέρη έγινε μια φωνή που οχι μόνο εκπροσωπούσε τους γονείς των περισσότερων από 600 μαθητών του Αγίου Δημητρίου, αλλά ταυτόχρονα μπορούσε να επηρεάσει.

Κατά τη διάρκεια της θητείας της, στο συμβούλιο συγκέντρωσε χρήματα για να φέρει την τεχνολογία στην τάξη, μια νέα προσέγγιση την εποχή εκείνη, να αναβαθμίσει το πρόγραμμα σπουδών, να ενισχύσει την ασφάλεια και να στηρίξει τη νέα πρωτοβουλία εικονογραφίας κατά την ανακαίνιση του καθεδρικού ναού του Αγίου Δημητρίου.

Για να βοηθήσει στην καλλιέργεια μιας αίσθησης κοινότητας, η κ. Σιδέρης διοργάνωσε επίσης μια σειρά οικογενειακών εκδηλώσεων, όπως παγοδρομίες στο Rockefeller Center και επισκέψεις σε εκπομπές-παραστάσεις Broadway.

Με τα χρόνια, η ατελείωτη ενέργεια και η αποφασιστικότητά της  εξυπηρετούσαν καλά στις επιτυχημένες προσπάθειές της για τη συγκέντρωση χρημάτων για λογαριασμό του σχολείου και της εκκλησίας .

Έχει επίσης αναλάβει πρωτοβουλίες για να ενθαρρύνει τους μαθητές της να συγκεντρώσουν χρήματα για αξιόλογους σκοπούς, συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου, του νοσοκομείου για παιδιά του Αγίου Ιούδα και των θυμάτων του σεισμού του τσουνάμι και της Αϊτής.

Η κα Σιδέρη, πιστεύοντας ότι ως χριστιανοί πρέπει να βοηθήσουμε όσους έχουν ανάγκη και ότι πρέπει να θέσουμε το σωστό παράδειγμα στα παιδιά μας για να τους διδάξουμε τη σημασία της φιλανθρωπίας,

έχει στηρίξει όχι μόνο με το δικό της τρόπο αλλά εμφυσώντας και στα παιδιά να πράξουν κάτι ανάλογο, ευπαθείς οικογένειες.

Κατέχει BS στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας της Πενσυλβανίας και απέκτησε το μάστερ της στη σχολική διοίκηση και την ηγεσία του κτιρίου από το πανεπιστήμιο του Αγίου Ιωάννη, όπου και αποφοίτησε.

Η κοινότητα της Αστόριας  δεν ήταν πάντα το σπίτι της, έγινε όμως…

και το σχολείο της Αγίας Αικατερίνης στην Αστόρια το οποίο και διευθύνει όλα αυτά τα χρόνια δεν θα ήταν υπερβολή να ειπωθεί ότι είναι το σπίτι της μιας και φεύγει από αυτό αργά το βράδυ.

Η Betsy (Pankas) γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Canonsburg, Pennsylvania, ένα προάστιο του Πίτσμπουργκ. Μαζί με τους γονείς της, την Έμυ και τον Γιώργο και την μεγαλύτερη αδελφή Στεφανία, δραστηριοποιήθηκε στην Ορθόδοξη Εκκλησία στο Κανόνσμπουργκ, όπου βαφτίστηκε, και αργότερα παντρεύτηκε.

Η οικογένεια Σιδέρη συνεχίζει να συμμετέχει σε αυτή την εκκλησία  παρακολουθώντας όλες τις υπηρεσίες κατά τις συχνές επισκέψεις στην οικογένεια.

Σε μια συνέλευση της AHEPA στη Φλόριντα το 1984, συναντήθηκε με τον Gary Sideris από την Astoria. Παντρεύτηκαν το επόμενο έτος και μετακόμισε από την στενή οικογένειά της στο Canonsburg…….. στην φιλόξενη οικογένεια του Gary στην Astoria.

Από την πρώτη κιόλας μέρα, έκανε τον Άγιο Δημήτριο της Αστόριας το νέο σπίτι της. Πιστεύει δε ότι ο Άγιος Δημήτριος, ο πολιούχος του οποίου το όνομα είχε ο παππούς της, την παρακολουθούσε εκείνη την ημέρα και ότι συνεχίζει να προστατεύει την ίδια  την οικογένειά της και την κοινότητά της!!!

Ο εθελοντισμός είναι προσωπικό στοίχημα της οικογένειας Σιδέρη!!!

Ο Betsy και ο Gary Sideris έχουν δύο ολοκληρωμένα παιδιά. Η Amalea, παρακολουθεί τα βήματα της μητέρας της ως εκπαιδευτικός (Physical Education) όπου είναι αστέρι στο μπάσκετ και  μία εξαίρετη τενίστας. Ο Anthony, συνεχίζει τις σπουδές του στη διοίκηση επιχειρήσεων. Και τα δύο παιδιά παρακολούθησαν τον Άγιο Δημήτριο από το pre-Κ ενω  συνεχίζουν να δίνουν το παρών στην κοινότητα τους ως προπονητές στα ερασιτεχνικά προγράμματα για τη νεολαία εθελοντικά.

 

 

Η μητέρα τους το εχει κάνει άλλωστε πολλά χρόνια….

Έχει  προσφερθεί εθελοντικά σε ένα ευρύ φάσμα σχολικών και ενοριακών επιτροπών, έχει προπονήσει νεαρούς,-ες σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ και μαζορέτες κοριτσιών και είναι σχεδόν σταθερή παρουσία στο ετήσιο κοινοτικό φεστιβάλ!

Επίσης διοργανώνει εθελοντική εκδήλωση στον ετήσιο διαγωνισμό των Ολυμπιακών Αγώνων της Άμεσης Αρχιεπισκοπής, στην οποία συμμετέχουν περισσότεροι από 1000 νεαροί αθλητές από περισσότερες από 25 εδαφικές ενορίες.

 Ο σύζυγός της  Gary έχει υπηρετήσει στο κοινοτικό συμβούλιο για 23 χρόνια σε πολλά πόστα, μεταξύ των οποίων  ταμίας ενορίας, συντονιστής του κοινοτικού φεστιβάλ και επικεφαλής της επιτροπής για τη νεολαία, που επιβλέπει όλα τα προγράμματα για αυτήν συμπεριλαμβανομένου του προγράμματος μπάσκετ Biddy League, .

Η εξισορρόπηση των δεσμεύσεών της προς το σχολείο, η εθελοντική εργασία και τα καθήκοντά της για μητρότητα παρουσίασαν τις προκλήσεις της και η κα Sideris πιστώνει τον σύζυγο Gary όλη την αρωγή αφού όπως υποστηρίζει η ίδια ….με βοηθά να  ζυγίζω όλες τις ευθύνες μου!!!

 Καθ ‘όλη τη διάρκεια του γάμου τους, υποστηρίζοντας  ο ένας τον άλλον και αγκαλιάζοντας  την κοινότητά τους και δίνοντας αγάπη με όλη τους την καρδιά στους νεαρούς λιλιπούτιους που τους λατρεύουν!!!!

Αυτό το φθινόπωρο, γιόρτασαν την 26η επέτειο του γάμου τους, μια απόδειξη της μακροζωίας και της κοινής δέσμευσης για τα πράγματα που τους ενδιαφέρουν περισσότερο: η οικογένεια και η κοινότητα.

Εκείνοι που γνωρίζουν την κυρία Σιδέρη γνωρίζουν καλά ότι είναι υπερήφανη που είναι παιδαγωγός στο μεγαλύτερο και ωραιότερο ελληνικο-αμερικανικό σχολείο στον κόσμο. Είναι υπερήφανη που αποτελεί μέρος της ανάπτυξης του σχολείου και έχει διδάξει σπουδαστές που είναι σήμερα εξέχοντα μέλη της ελληνοαμερικανικής κοινότητας.

Με τις προσδοκίες όλων μας ευχόμαστε στην κα Σιδέρη να συνεχίσει να υπηρετεί την κοινότητα -εστιάζοντας άμεσα ή έμμεσα, σε κοινωνικές δεξιότητες και αξίες: αλλη- λοσεβασμό, κατανόηση, άρση των στερεότυπων και αποδοχή της διαφορετικότητας-,

τόσο ως εκπαιδευτικός όσο και ως εθελοντής για τις επόμενες δεκαετίες.

Στις γραμμές που προηγήθηκαν λοιπόν, παρουσιάσαμε τα εφόδια ενός ατόμου  του οποίου η ενσυναίσθηση και το προσωπικό ενδιαφέρον για κάθε μαθητή του, αποσκοπεί στην αυτοπραγμάτωση του τελευταίου.

Ο σεβασμός στην προσωπικότητα κάθε παιδιού και στο ιδιαίτερο περιβάλλον του,

οδηγεί σε ασφαλές κλίμα της τάξης. Οι μικροί ή μεγαλύτεροι μαθητές/τριες μαθαίνουν να αντιμετωπίζουν τον άλλο ως φίλο και συνεργάτη.

Άλλωστε όπως τονίζεται ιδιαίτερα, μόνη ελπίδα για μία πιο δίκαιη κοινωνία είναι η παιδεία. Η εποχή μας απογειώθηκε τεχνολογικά αλλά λησμόνησε τα ανθρωπιστικά ιδεώδη. Ο σύγχρονος δάσκαλος λοιπόν οφείλει να είναι πρώτα από όλα άνθρωπος, να διδάσκει με το παράδειγμά του ήθος. Αναλαμβάνει ένα νέο ρόλο, αυτόν του στοχαστικοκριτικού εκπαιδευτικού, ο οποίος θα αναδείξει την ηθική και εκπαιδευτική διάσταση της εκπαίδευσης

Γνωρίζουμε όλοι ότι οι αλλαγές, ιδίως σε θέματα συμπεριφοράς και αντιλήψεων, συναντούν μεγάλη αντίσταση και χρειάζονται χρόνο. Όμως, η αναφορά σε ανθρώπους που προτίστως κοινωνούν την ιδέα της αλληλεγγύης, του σεβασμού και της ανθρωπιάς  είναι επιτακτικά αναγκαία σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη χρονική στιγμή, λόγω της ιστορικής συγκυρίας και της σχετικής βεβαρημένης ατμόσφαιρας που βιώνουμε στον τόπο μας τα τελευταία χρόνια.

 Χρειάζεται λοιπόν καλή θέληση, επιμονή και υπομονή από τους περισσότερο ευαισθητοποιημένους εκπαιδευτικούς και μαθητές, όπως βέβαια και – κατά πρώτο λόγο – από τα στελέχη της εκπαίδευσης!!!! Αλλά κάποτε, κάπως πρέπει να αρχίσουμε. Ελπίζουμε να σας βάλαμε ιδέες…

 

*Η Ευτυχία Λοϊζίδη είναι Σκηνοθέτης – Ηθοποιός.