ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Αϊ ευλογημένε, πως δεν τα είδες;

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Όταν αρνούνται να μάθουν, αυτά συμβαίνουν, γεννούν …αυταπάτες! Όπως π.χ. με τις 500.000 θέσεις εργασίας με τη χρηματοδότηση της Παγκόσμιας Τράπεζας! Αυταπάτες και φενάκες! Και δεν στέλνει χρήματα και  «μας τη λέει», πάρτε πρώτα μέτρα και Μεταρρυθμίσεις!

Όταν επιστρέφοντας από διαπραγματεύσεις λένε άλλα από αυτά που συμφώνησαν, για να κρατηθούν, να μην πέσουν από την …καθέκλα, αυτά συμβαίνουν. Όπως π.χ. οι Γερμανοί, που διέψευσαν σε όλους τους τόνους πως πρώτα θα ληφθούν μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος και μετά τα μέτρα και αντίμετρα! Το εντελώς αντίθετο συμφωνήσαμε, «Herr» διαμήνυσε το Βερολίνο!

Τ΄ ακούς Αλέξη; Το εντελώς αντίθετο! Δηλαδή μέτρα ξανά μέτρα και Μεταρρυθμίσεις. Και όταν τα κάνεις όλα αυτά και αποδώσουν, θα ξυπνήσεις ένα πρωϊ και θα διαπιστώσεις ότι δεν χρειάζεσαν ελάφρυνση του χρέους! Απλούστα, γιατί δεν θα υπάρχει, τότε, χρέος! Θα είναι κι αυτό μιά …αυταπάτη! Όπως μια αυταπάτη θα έχουν γίνει και όλοι οι Έλληνες!

Αλλά και όταν δυο χρόνια μόλις στο γκουβέρνο, εγκαινιάζεις εθνικές «στράτες» που θέλουν χρόνια πολλά για να γίνουν και συ το παίζεις «άνετος» να κοκορεύεσαι πως «ανοίγεις δρόμους», αποφεύγοντας να προσκαλέσεις στα εγκαίνια εκείνους που τα ξεκίνησαν τα έργα και που υλοποίησαν το μεγαλύτερο μέρος τους, πάλι φενάκες και πάλι αυταπάτες καλλιεργείς.

Αλλά με τόσες αυταπάτες, αυταπατηθήκαμε και αυταπατημένοι, αυταπατήσαμε! Άϊ ευλογημένε πως δεν τα είδες και …τα πατήσαμε;

Και έρχεται Πάσχα και ανάσταση δεν βλέπουμε! Και είναι άνοιξη και μυρωδιές δεν νιώθουμε! Γιατί την Ανάσταση όπως και την Άνοιξη πρώτα τις αισθάνεσαι μέσα σου και μετά τις στήνεις εμπρός σου! Αλλά πάνε κάτι χρόνια τώρα που συνηθίσαμε να λέμε: κάθε χθες και καλύτερα! Πώς να Αναστήσουμε;

Μέχρι που ήλθε η ελπίδα που φέρατε εσείς. Είπαμε: Τώρα θα κάνουμε Ανάσταση! Εμείς την καλοδεχθήκαμε, εκείνη, όμως, γιατί πέταξε μακριά; Τι δεν τις άρεσε στα μέρη μας; Ή μήπως δεν είχε προορισμό τα μέρη μας; Αλλά τότε γιατί μας την υποσχεθήκατε;  Αλλά ξέχασα: Είπαμε, αυταπάτη…

Και το Πάσχα, μια άλλη αυταπάτη είναι…

Είδες ο Φίλης; Θυμάσαι Αλέξη τι κεραυνούς εξαπέλυσε κατά της Κωνσταντοπούλου ξεσπαθώνοντας μέσα στη Βουλή υπέρ σου; Βρε πως αλλάζουν οι καιροί! Πίστευες ποτέ τον Φίλη …αντιπολίτευση; Όχι, βέβαια πως έκανε την επανάστασή του…. Μια κραυγούλα έτσι για το θεαθήναι έβγαλε… και αμέσως τη μάζεψε!

Μπας και του κακιώσεις κιόλας!

Γι αυτό σου λέω Αλέξη. Μια «κραυγούλα» είμαστε όλοι -κι αυτή κατ΄ ιδίαν, όμως! Μη σκιάζεσαι… Προχώρα. Εμείς αντέχουμε. Αν δεν αντέχαμε δεν θα μιλάγαμε; Τι στο καλό στην Ελλάδα της αυταπάτης δεν ζούμε;