Βατοπέδι: Αισθάνεται κανείς την ανάγκη να απολογηθεί;

ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Η αθώωση όλων των κατηγορουμένων που κάθονταν στο εδώλιο εδώ και δυο χρόνια για την υπόθεση των ανταλλαγών του ελληνικού δημοσίου με την Μονή Βατοπεδίου μπορεί να κλείνει  «μια μεγάλη πληγή», όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, συγχρόνως, όμως ανοίγει και μια μεγάλη συζήτηση. Συζήτηση που αφορά στο ανάστημα ορισμένων πολιτικών, στις πρακτικές κάποιων δημοσιογράφων και στις δόλιες μεθοδεύσεις που μετέρχονται  «ύποπτα και ταπεινά συμφέροντα, ιδιωτικά και μικροπολιτικά» για να ποδηγετήσουν την πολιτική ζωή της Ελλάδος.

Η Ελλάδα διαχρονικά, έχει πληρώσει βαρύ τίμημα των πάσης φύσεως δολοπλόκων που κατά καιρούς ανθούν παρά την Επικράτεια… Από τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη που έβαλαν στη φυλακή, ίσαμε τους Μοναχούς Εφραίμ και Αρσένιο που κατηγόρησαν με βαριές κατηγορίες.  Στην συγκεκριμένη περίπτωση, οι δολοπλόκοι  «έριξαν» μία κυβέρνηση, του Κ. Καραμανλή. Προκάλεσαν τον πολιτικό παροπλισμό (προσωρινό;) του Θόδωρου Ρουσόπουλου. Επέσυραν την παραίτηση δύο εισαγγελέων. Προκάλεσαν μια «εξεταστική επιτροπή στη Βουλή.  και, απασχόλησαν κοντά μια δεκαετία τη Δικαιοσύνη!

Πάνω απ΄ όλα αυτά, που άλλαξαν τον πολιτικό χάρτη της χώρας, γνώμη μας είναι ότι εν μέρει οδήγησαν και στα σημερινά τραγικά οικονομικά αδιέξοδα, αντιμέτωπη με τα οποία βρίσκεται η Ελλάδα.

Διότι: Η στοχοποίηση του Θόδωρου Ρουσόπουλου από την αξιωματική αντιπολίτευση και κάποιους δημοσιογράφους τηλεοπτικών καναλιών ως δήθεν ηθικού αυτουργού για το σκάνδαλο της υπόθεσης της Μονής Βατοπεδίου και  η αδυναμία του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, μέσα στον ορυμαγδό των καταγγελιών, να αξιολογήσει σωστά το έρμα και τη σκοπιμότητα τους, ορθώνοντας πολιτικό ανάχωμα, δεν οδήγησαν μόνο σε παραίτηση τον τότε υπουργό Επικρατείας. Η πολιτική θυσία Ρουσόπουλου και ο διασυρμός άλλων στελεχών, όπως του Γεωρ. Βουλαγαράκη, Γιαν.Αγγέλου, επέσυραν τον ραγδαίο αποσυντονισμό της τότε κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, γεγονός που την οδήγησε εν πολλοίς και στην πτώση της.

Από κει περάσαμε στην κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου. Στην ραγδαία χειροτέρευση των οικονομικών δεικτών που επέφεραν και το πρώτο Μνημόνιο. Το οποίο νομοτελειακά πλέον ακολούθησε και δεύτερο, επί κυβερνήσεως Αντώνη Σαμαρά. Για να ενεργοποιηθούν και πάλι τα «συμφέροντα» που απέτρεψαν την λύση στο θέμα της Προεδρίας της Δημοκρατίας και στην άνοδο στην εξουσία του ΣΥΡΙΖΑ με το «δεκανίκι» των ΑΝ.ΕΛ., στο τρίτο μνημόνιο και τις ατέρμονες, πρόσθετα επιζήμιες «διαπραγματεύσεις» της κυβέρνησης, όχι με τους εταίρους, αλλά με τον κομματικό «εαυτό» της…

Η Δικαίωση: Ο Ρουσόπουλος έλαβε την πρώτη του δικαίωση από την ολομέλεια της Βουλής, που μετά από ψηφοφορία, αποφάσισε τον Νοέμβριο του 2010 να μην τον παραπέμψει καν στο δικαστικό συμβούλιο.

Η δεύτερη δικαίωση ήλθε τον Ιούνιο του 2011, με την απόφαση του δικαστηρίου σχετικά με την αγωγή εναντίον του τηλεοπτικού σταθμού  και τριών δημοσιογράφων για συκοφαντική δυσφήμιση.

Η Τρίτη και τελική δικαίωση του Θόδωρου Ρουσόπουλου, αλλά και όλων των κατηγορηθέντων στην υπόθεση αυτή, μοναχών, νομικών συμβούλων του κράτους, υπάλληλων της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου, πρώην γενικών γραμματέων, συμβολαιογράφων και δικηγόρων, ήλθε με την ετυμηγορία του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων.

Επιμύθιον: Μέχρι και γνωστό δημοσιογραφικό βραβείο επιδόθηκε από τα χέρια Προέδρου της Δημοκρατίας σε άτομα που πρωτοστάτησαν στο επικοινωνιακό «στήσιμο» της ιστορίας, που κατέρρευσε στην αίθουσα του Τριμελούς Εφετείου κακουργημάτων…

Όλοι σήμερα μιλούν για “δικαίωση”. Πρόσωπα, κόμματα, όλοι δικαιώθηκαν!

Αισθάνεται κανείς την ανάγκη να απολογηθεί;

Αισθάνεται κανείς την ανάγκη να ζητήσει δημόσια συγγνώμη από τα πνευματικά, πολιτικά και επαγγελματικά θύματα της  “δόλιας μεθόδευσης”;