ΓΝΩΜΗ: «Τα παιδία παίζει»… με την Γλώσσα!

ΓΝΩΜΗ:  ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Είναι η πρώτη φορά που ΄Ελληνας Υπουργός Παιδείας εμφανίζεται να παραπονείται ότι το Κράτος ξοδεύει πολλά λεφτά για να μάθουν τα παιδιά των Ομογενών ελληνικά και τα αποτελέσματα είναι πενιχρά! Να, όμως, που «η πρώτη φορά αριστερά» δεν σταματάει να μας εκπλήσσει. Και για να χρησιμοποιήσουμε τα λόγια του Υπουργού,  «το αποτέλεσμα είναι πενιχρό, για να μην πω πολύ απογοητευτικό».

Ότι υπάρχουν πολλά προβλήματα, αυτό είναι γνωστό.  Άγνωστο – μέχρι τη ρήση Γαβρόγλου – ήταν το ότι τα προβλήματα αυτά αφορούσαν για «αντικειμενικούς και υποκειμενικούς λόγους» αποκλειστικά την Ομογένεια. Όχι το ελληνικό Κράτος. Όχι τα βιβλία. Ούτε τους όλο και λιγότερους αποσπασμένους εκπαιδευτικούς…

Τι ακριβώς θέλει να πει, λοιπόν, ο κ. Υπουργός; Ότι είναι πολλοί οι αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί και λίγοι οι ομογενείς μαθητές; Ή ότι οι αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί πληρώνονται ακριβά και το αποτέλεσμα που παράγουν, δηλαδή η μάθηση που ενσταλάζουν στους ομογενείς μαθητές είναι μικρή; Δηλαδή δεν τους μαθαίνουν καλά ελληνικά! Μήπως ότι δεν υπάρχει ενδιαφέρον στην ομογένεια για την ελληνική Γλώσσα;

Και πως μετράει τα χρήματα που ξοδεύονται για την εκπαίδευση των μικρών ομογενών; Σε σύγκριση με τις άλλες δαπάνες του Υπουργείου του ή σε σχέση με τις δαπάνες της Κεντρικής Κυβέρνησης; Μήπως με τις δαπάνες για τη μισθοδοσία των τριακοσίων; Με την ευκαιρία, δεν μας λέει ο Υπουργός πόσα χρήματα ξοδεύουν για την εκπαίδευση των παιδιών της Ομογένειας; Γιατί και η Εκκλησία συντηρεί σχολεία και οι Κοινότητες πληρώνουν δασκάλους και τα Charters δεν κοστίζουν τίποτε…

Μάλλον, «Τα παιδία παίζει»… Δυστυχώς και με την ελληνική Γλώσσα…

Εάν τα προβλήματα αφορούν αντικειμενικούς λόγους –π.χ. λίγοι μαθητές- να το ψάξουμε, δε λέω. Και εάν μπορούμε να βρούμε λύση, να την αναζητήσουμε. Όπως π.χ. να αναβαθμίσουμε τα Σχολεία της Ομογένειας, σε συνεργασία με τις χώρες υποδοχής (Charter School) ώστε να γίνουν ελκυστικά και στους ξένους μαθητές και να τους εντάξουμε στις τάξεις τους, διαδίδοντας, έτσι την ελληνοφωνία και τον φιλελληνισμό. Να δίνουνε και credits για Κολέγια. Αυτό είναι προοδευτική αντίληψη.

Αν, όμως, οι αιτίες της διαπίστωσης του κ. Γαβρόγλου (αλήθεια, πότε πρόλαβε και έμαθε τι ακριβώς γίνεται στην εκπαίδευση των ομογενών μας; Μόλις στις 5 Νοεμβρίου 2016  ορκίστηκε υπουργός!) αν, όμως, επαναλαμβάνουμε, οι αιτίες των «απογοητευτικών αποτελεσμάτων» είναι αντικειμενικές, τι προτείνει; Να την κόψουμε την εκπαίδευση των μικρών ομογενών μας, για να γλιτώσουμε τα λεφτά;

Το άρθρο 108 του Συντάγματος είναι σαφές: «Το Κράτος μεριμνά για τη ζωή του απόδημου ελληνισμού και τη διατήρηση των δεσμών του με την τη μητέρα πατρίδα. Επίσης μεριμνά για την παιδεία και την κοινωνική και επαγγελματική προαγωγή των Ελλήνων που εργάζονται έξω από την επικράτεια»…

Από τον Άννα στον Καϊάφα! Ή από τον Νίκο Φίλη στον Κώστα Γαβρόγλου! Αυτό πράγματι είναι  ένα «τεράστιο πρόβλημα» της πρώτης φορά αριστερά συγκυβέρνησης!

Αξίζει να θυμηθούμε τι ακριβώς έλεγε τον Ιανουάριο (δυο μήνες μετά την υπουργοποίησή του) ο κ. Γαβρόγλου για το ίδιο θέμα:

«… Ένα από τα σοβαρά προβλήματα που θα πρέπει η ίδια η Ομογένεια να λύσει, είναι το θέμα των Σχολείων και της εκμάθησης της ελληνικής Γλώσσας. Ένα σοβαρό πρόβλημα που η ομογένεια έχει όλα τα εχέγγυα για να το λύσει…»

Μας παρέπεμπε, δηλαδή, νωρίς-νωρίς, και τότε σε λύσεις που θα εξοικονομούσαν τα χρήματα του ελληνικού Κράτους… Τουτέστιν, να πληρώνουν οι ίδιοι οι ομογενείς την ελληνόγλωσση εκπαίδευση των τέκνων τους…

Τώρα, πως η τοποθέτηση αυτή του κ. Γαβρόγλου «δένει» με την άποψη του Υφυπουργού Εξωτερικών Τέρενς Κουίκ που εκφράστηκε προς την Ομογένεια λίγες μέρες αργότερα (1 Φεβρουαρίου 2017) και σύμφωνα με την οποία «εάν χαθεί η γλώσσα (η ελληνική), τότε δυστυχώς θα έχουμε χάσει τον σημαντικότερο ή τον πιο σημαντικό πυλώνα του δεσίματος μας με την ομογένεια», αυτό είναι θέμα της «συγκυβέρνησης» των αντίθετων πολιτικών πόλων.

Γεγονός είναι, πάντως, ότι ο κ. Κουίκ θεωρεί πως: «τα θέματα Παιδείας και Γλώσσας, πρέπει να είναι στην απόλυτη προτεραιότητα, πράγμα, που είναι στον τομέα των καθηκόντων μου» (σ.σ. του). Δηλαδή της συγκυβέρνησης.

Μιας όμως και ο Υπουργός δηλώνει: «είμαστε αποφασισμένοι να καταλάβουμε τη ρίζα αυτών των προβλημάτων και να τα αντιμετωπίσουμε», ας ρίξουμε μερικές περικοκλάδες μπας και φυτρώσουν,  αν και μάλλον αποκλείεται, καθώς ο Υπουργός έσπευσε να συμπληρώσει την φράση του λέγοντας και: «…δεν νομίζω ότι είναι τόσο εύκολη η αντιμετώπιση του προβλήματος¨… Προεξοφλήσαμε, δηλαδή και το αποτέλεσμα!

Τα προβλήματα της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στη Γερμανία είναι γνωστά. Τα έχει επισημάνει με επιστολή της στην κυβέρνηση η ελληνική κοινότητα Karlsfeld Μονάχου. Χάνουμε επί των ημερών του ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ το Ελληνικό Σχολείο Μονάχου, αντιμετωπίζουμε ζητήματα με το ολοήμερο σχολείο και είναι μικρό το ποσοστό εισδοχής στο Πανεπιστήμιο των παιδιών των ομογενών ενώ την ίδια ώρα όλα γίνονται «χωρίς έναν μακροχρόνιο σχεδιασμό, χωρίς να ολοκληρωθεί επεξεργασία νέων αναλυτικών και ωρολογίων προγραμμάτων, χωρίς κατάλληλα βιβλία, εποπτικά μέσα και γενικότερα υποδομές».

Προβλήματα και στη Γαλλία. Μερικές από τις προτάσεις φορέων των Τμημάτων Ελληνικής Γλώσσας (ΤΕΓ) στο Παρίσι για την Παιδεία της Ομογένειας έχουν επίσης δημοσιευθεί στην panhellenic post.

Όπως ακριβώς και οι εκπαιδευτικοί στην Αμερική έχουν επισημάνει κατά καιρούς τα προβλήματα, έχουν προτείνει λύσεις και έχουν για το συνταξιοδοτικό των ομογενών δασκάλων, για εκπαιδευτικά σεμινάρια, για βιβλία, για επιμόρφωση των δασκάλων, για δημιουργία σχολείων Charters κ.α.

Αδικεί, επομένως, την Ομογένεια ο Ακαδημαϊκός υπουργός, κ. Γαβρόγλου όταν λέει πως το «αποτέλεσμα είναι απογοητευτικό».

Παντού η ομογένεια αντιστέκεται στη φθορά και στην αφομοίωση. Ακόμη κι όταν οι πολλοί, τρίτης και τέταρτης γενιάς, δεν μιλάνε Ελληνικά, χορεύουν ελληνικούς χορούς, πάνε σε ελληνικές Εκκλησίες, ακόμη κι αν έχει εκδιωχθεί από αυτές, με ευθύνη του Οικουμενικού Πατριαρχείου, η Ελληνική γλώσσα, που είναι γλώσσα των Ευαγγελίων (!) ταξιδεύουν στην Ελλάδα, νιώθουν και είναι Έλληνες και μάλιστα υπερήφανοι!

Ας δούμε, λοιπόν, με ποιόν τρόπο θα ενδυναμώσουμε την ελληνική Γλώσσα στο εξωτερικό. Στα Σχολειά, στα Πανεπιστήμια, παντού. Υπάρχουν μέθοδοι και τρόποι. Αλλά, για να τους προσεγγίσουμε, θα πρέπει να μην σχεδιάζουν για την ομογένεια δίχως την ομογένεια! Θέλουν τη βοήθεια της Ομογένειας, αλλά την αφήνουν εκτός συζήτησης της Επιτροπής στην οποία καλούν, εντούτοις τον Φιλίπ Μοζαντάλ, Μορφωτικό Ακόλουθο της Γαλλικής Πρεσβείας και ο οποίος μίλησε για εντελώς άλλο πράγμα, τη Γαλλοφωνία… Όπως λέμε, καμία σχέση! Και οι έχοντες την ιδέα, στο περιθώριο…