ΓΝΩΜΗ: Οι Δελφοί, το Φόρουμ, η Ομογένεια και η ψήφος

ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Το 2ο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών (2-3 Μαρτίου) έδωσε την ευκαιρία να συζητηθούν σε στρογγυλή τράπεζα θέματα που αφορούν τον Απόδημο Ελληνισμό και τις σχέσεις του με τη γενέτειρα. «Linking diaspora and homeland» ήταν ο τίτλος του κύκλου συζητήσεων. Το θέμα επίκαιρο καθώς είναι πασιφανές ότι οι σχέσεις αυτές έχουν (ή δείχνουν ότι έχουν) ατονήσει. Και, πάντως, δεν εμφανίζονται όσο ισχυρές και αποτελεσματικές υπήρξαν στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν.

Στη συζήτηση τοποθετήθηκαν αρκετοί διακεκριμένοι ομιλητές. Μεταξύ αυτών, ο βουλευτής της Α΄ Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας Σάββας Αναστασιάδης, πρώην πρόεδρος της Ειδικής Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής για τον Απόδημο Ελληνισμό και νυν Αναπληρωτής Τομεάρχης της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τους απόδημους. Και  ο ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας, Mana Products, ομογενής Νίκος Μούγιαρης.

Δύο ήταν τα κυριότερα θέματα που απασχόλησαν τους ομιλητές, Η ψήφος των Αποδήμων Ελλήνων ψηφοφόρων του εξωτερικού. Και, το δεύτερο, η προσέλκυση ομογενειακών επενδύσεων στην Ελλάδα.

Ως προς το δεύτερο ζήτημα, γνωστές και επαναλαμβανόμενες είναι από τη μία μεριά οι εν κενώ «εκκλήσεις» και, από την άλλη, η επωδός «ναι μεν, αλλά». Όπου το «αλλά» αφορά όχι σε υποκειμενικές αξιώσεις από πλευράς ελληνοαμερικανών εν δυνάμει επενδυτών, αλλά σε διεθνώς παραδεκτές δημοσιονομικές συνθήκες και πρακτικές.

Περισσότερο πολύπλοκο εμφανίστηκε, παραδόξως όμως, το πρώτο θέμα. Αυτό της ψήφου των Ελλήνων Ψηφοφόρων του Εξωτερικού. Αυτό γιατί πέραν από την γνωστή διαχρονική παθογένεια του ελληνικού Κράτους να ανταποκριθεί θετικά στο πάγιο αίτημα των Αποδήμων, στο Φόρουμ των Δελφών εμφανίστηκαν και θέσεις αντίθετες, δηλαδή υπέρ της ΜΗ ψήφου από την αλλοδαπή.

Έτσι διαμορφώθηκαν δύο ετεροβαρείς μεν, πλην, όμως, με σοβαρά επιχειρήματα απόψεις. Ο Σάββας Αναστασιάδης, στην τοποθέτησή του είπε ότι «δεν υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο που να μη δίνει το δικαίωμα ψήφου στους ομογενείς της σε άλλες χώρες» και πρόσθεσε ότι το κόμμα του έχει καταθέσει σχετική πρόταση νόμου, η οποία όμως δεν υπερψηφίστηκε από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, όπως παρομοίως είχε απορριφθεί το 2009 νομοσχέδιο που είχε κατατεθεί από την τότε κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας, με πρωτοβουλία του κ. Προκόπη Παυλόπουλου –τότε υπουργού Εσωτερικών. Για την ιστορία, το νομοσχέδιο είχε καταψηφίσει σύσσωμη η αντιπολίτευση, ανάμεσα στα κόμματα της οποίας ήταν το –ισχυρό ακόμη τότε- ΠΑΣΟΚ, και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Στον αντίποδα της θέσης αυτής, τάχθηκε ο κ. Νίκος Μούγιαρης, ο οποίος εξέφρασε, μάλιστα, την πλήρη διαφωνία του, χαρακτηρίζοντας μεγάλο λάθος την ψήφο και την κομματικοποίηση των ομογενών. Όπως χαρακτηριστικά είπε: «Εμείς αισθανόμαστε ότι ανήκουμε στο κόμμα της Ελλάδας και όχι σε οποιοδήποτε ελληνικό κόμμα. Θα είναι λάθος να μας χωρίσετε σε κόμματα στη διασπορά. Παρακαλώ, αφήστε μας ήσυχους».

Ωστόσο, από τη δική του σκοπιά, ένας άλλος Έλληνας του εξωτερικού, ο ομογενής βουλευτής – Μέλος του Δ.Σ. της Πα.Δ.Ε.Ε , Μέλος της σουηδικής Βουλής και της Επιτροπής εξωτερικών υποθέσεων (ΕΕΥ)- Σωτήρης Δελής, πρόσφατα πήρε θέση στο ζήτημα της ψήφου των Αποδήμων Ελλήνων και με δήλωσή του στην «PanHellenicPost» είχε επισημάνει ότι «οι Έλληνες του εξωτερικού έδωσαν και δίνουν το μεγάλο παρόν για την Ελλάδα. Η Ελλάδα όμως, μέσω των κυβερνήσεων της εδώ και δεκαετίες, αρνείται συστηματικά στη Διασπορά και στους Έλληνες υπηκόους το αναφαίρετο δικαίωμα της στο εκλέγειν και εκλέγεσθαι».

Μάλιστα, ο κ. Δελής το θέμα της ψήφου το αναγάγει σε υπ΄αριθμό 1 ζήτημα των σχέσεων ελληνικής Πολιτείας – Αποδήμου ελληνισμού, που πρέπει να επιλυθεί.

Υπάρχουν, βεβαίως και άλλες τοποθετήσεις υπέρ της μίας ή της άλλης άποψης. Ας αρκεστούμε στις ανωτέρω προκειμένου να διατυπώσουμε τη δική μας επί του θέματος, Γνώμη.

Στο όλο ζήτημα υπάρχει ένα, κατά την άποψή μας, καταλυτικό επιχείρημα υπέρ της ψήφου: Το υπαινίχθηκε στην τοποθέτησή του ο κ. Αναστασιάδης. Είπε: «δεν υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο που να μη δίνει το δικαίωμα ψήφου στους ομογενείς της σε άλλες χώρες». Απ΄ ό,τι γνωρίζουμε, αυτό είναι αληθές, με την όποια τυχόν εξαίρεση να επιβεβαιώνει τον κανόνα!

Άρα, για να ευσταθεί το επιχείρημα του κ. Μούγιαρη περί κινδύνου «διχασμού» της ομογένειας, θα πρέπει να δεχθούμε ότι όλες οι άλλες χώρες το διακινδυνεύουν… Όπερ μάλλον αδύνατον, ας μας επιτραπεί να εκτιμήσουμε.

Τι διαφορετικό έχουμε εμείς οι Έλληνες που θα πρέπει να στερήσει τον Απόδημο Ελληνισμό του δικαιώματός του να μην ξοδεύει τα μαλλιά της κεφαλής του κάθε φορά που θα θελήσει να ασκήσει το δικαίωμά του να ψηφίσει στις ελληνικές εθνικές εκλογές;

Διότι –και αυτό πρέπει επιτέλους να καταστεί σαφές- το Δικαίωμα να ψηφίζουν οι Απόδημοι το έχουν από το Σύνταγμα (Άρθρο 51 περ. 4). Επομένως είναι λάθος να λέμε ότι το όποιο νομοσχέδιο θα δώσει ψήφο στην ομογένεια. Εκείνο που θα κάνει ο Νόμος, είναι «να ορίσει τα σχετικά με την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος  από τους εκλογείς που βρίσκονται έξω από την Επικράτεια».

Η ίδια παράγραφος του ιδίου άρθρου του Συντάγματος δίνει απάντηση και στο  λεγόμενο «ψήφος των ομογενών». Η έκφραση είναι λάθος. Δικαίωμα ψήφου από το εξωτερικό έχουν ΜΟΝΟΝ οι Έλληνες «εκλογείς». Όσοι, δηλαδή, Απόδημοι Έλληνες ευρίσκονται εκτός Ελλάδος την ημέρα των εκλογών, έχουν ελληνική Αστυνομική Ταυτότητα ή Ελληνικό Διαβατήριο, και είναι εγγεγραμμένοι σε κάποιον Ελληνικό Δήμο και, κατά συνέπεια και στους εκλογικούς καταλόγους. Μόνον αυτοί θα έχουν δικαίωμα να ψηφίσουν με όποιον τρόπο (κάλπες, επιστολές, ηλεκτρονικά). Αρκεί, βέβαια, να μην έχουν δια νόμου στερηθεί του δικαιώματος εκλέγειν και εκλέγεσθαι.

Σε αντιδιαστολή, ομογενείς δεύτερης, τρίτης κλπ. γενιάς, που δεν θα πληρούν τις ως άνω προϋποθέσεις ΔΕΝ ΘΑ ΨΗΦΙΖΟΥΝ. Ακόμη και εάν δεχθούμε πως ορισμένοι ομογενείς δεύτερης –κυρίως- γενιάς έχουν δηλωθεί από τους γονείς τους και στην Ελλάδα, πάλι λίγοι από αυτούς είναι εφοδιασμένοι με ταυτότητα, Διαβατήριο και είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους. Αν, από την άλλη πλευρά, υπολογίσουμε ότι κάποιοι που πληρούν τις προϋποθέσεις θελήσουν τώρα να αποκτήσουν τα δικαιολογητικά κλπ. πάλι ο αριθμός των ψηφοφόρων του Εξωτερικού θα είναι πολύ μικρότερος του συνολικού αριθμού των Ελλήνων εκτός συνόρων (Αποδήμων και Ομογενών).

Εδώ, κατά την άποψή μας, πρέπει να εστιάσουν και τα κόμματα που φοβούνται (άδικα) «ανατροπή του σκηνικού» εάν ψηφίσουν και οι «εκτός». Ενίσχυση των κομμάτων θα υπάρξει. Ανατροπή του πολιτικού σκηνικού, όχι. [Παρά το γεγονός της γεωγραφικής διαφορετικότητας της σύνθεσης των Αποδήμων και της πολιτικής τους στόχευσης από χώρα σε χώρα (Αμερική, Ευρώπη, Αυστραλία, Καναδά) πάλι πουθενά δεν θα ισχύσει μονολιθικότητα στις επιλογές των ψηφοφόρων].

Μένει να απαντηθεί, επομένως, το ζήτημα της κομματικοποίησης των Αποδήμων Ελλήνων. Και της επίκλησης του κ. Μούγιαρη –καλού πατριώτη σε κάθε περίπτωση- πως: «θα είναι λάθος να μας χωρίσετε σε κόμματα στη διασπορά».

1. Τα πολιτικά κόμματα και η λειτουργία τους αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της Δημοκρατίας. Όπου δεν υφίστανται, έχουμε τυραννία.
2. Η ψήφος αποτελεί το ύψιστο δικαίωμα κάθε Πολίτη να εκλέγει αυτούς που τον κυβερνούν. Όπου δεν εφαρμόζεται, έχουμε τυράννους.
3. Τα κόμματα δεν διχάζουν. Διχασμό προκαλούν μόνον οι ακραίες πολωτικές καταστάσεις που προκαλούνται είτε από αυταρχικά καθεστώτα είτε από εμπρηστικές ρητορίες.

Σε κάθε περίπτωση, δική μας ταπεινή γνώμη είναι πως η ψήφος δίνει διέξοδο, λύση και προοπτική. Και ως τέτοια την αποζητούμε, από την σκοπιά μας, για λογαριασμό των εκτός Ελλάδος Αποδήμων Ψηφοφόρων οι οποίοι και αγάπη για την πρώτη πατρίδα νιώθουν και προβλήματα που χρειάζονται αντιμετώπιση επίσης έχουν.