Στοχασμοί: Ο θαυμάσιος άνθρωπος

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΟΜΙΚΟΣ

Συγγραφέας

Ότι και αν έφτιαξε σε τούτη τη ζωή, ποτέ δεν το παινεύτηκε. Μόνο την κεφαλή του έσκυβε ταπεινά, κάθε που οι άλλοι τον επαινούσαν.
Ότι και αν είπε σε τούτη τη ζωή, καταστάλαγμα των πράξεών του ήταν. Τσάμπα λόγια δεν εχάριζε, μα ανάγκαζε τις πράξεις του να τον προσδιορίζουν.
Ποτέ του δεν εζήτησε από τους άλλους κάτι εκείνοι να κάμνουν που αυτός δεν μπορούσε. Με τη θεωρία καλά δεν τα πήγαινε, μα καθένανε στο πόστο του τον αξιολογούσε.
Όλοι στο χαμόγελό του χωρούσαν, μα αλίμονο σε αυτόν που από την καρδιά του ήθελε να κλέψει!
Χρόνο πολύ ελεύθερο ποτέ του δεν είχε. Γνώριζε για την κλεψύδρα της ζωής και τους κόκκους της ερωτευμένος τους ρουφούσε.
Άνθρωπος ήσυχος, γαλήνιος και αμίλητος, ζύγιαζε με τη ματιά του πέρα από τα πράγματα και τα γεγονότα, αναζητώντας την ουσία πίσω από τις κουρτίνες.
Ώρες πολλές κουβέντα δεν του έβγαζες, καθώς ήξερε πως τα σημαντικά στη σιωπή λέγονται.
Πάντα είχε ένα χέρι λεύτερο, σαν θα το χρειαστούν πρόσχαρα να το προσφέρει.
Και σαν κάποιου άλλου το πρόβλημα άκουγε, ξεχνούσε την προσωπικότητά του.
Στην αγκαλιά του όλοι μαζευόντουσαν, μα και την πλάτη του ήξερε που να τη γυρίσει.
Καρτερούσε σαν αρπακτικό για τη στιγμή την κατάλληλη, μα είχε και υπομονή περίσσια αφού γνώριζε ότι θέλει χρόνια πολλά ο σπόρος του δέντρου μέχρι καρπό να δώσει.
Δεν ζούσε στις σκιές, γιατί όπου και να βρισκόταν, το φως του ήταν τόσο δυνατό που το σκοτάδι διαλυόταν.
Αυτός ο άνθρωπος ο θαυμάσιος!