ΑΝΑΛΥΣΗ: Όσοι θεωρούν ότι η Ομογένεια έχει περιπέσει σε μαρασμό, κάνουν λάθος!

ΑΝΑΛΥΣΗ: ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Την ώρα που μεγαλόστομες εξαγγελίες εκτοξεύονται για «καθιέρωση διοργάνωσης παγκόσμιας Ολυμπιάδας Νεοελληνικής Γλώσσας», ακόμα δεν καταφέραμε δυο χρόνια τώρα, να υπογράψουμε μία ΚΥΑ για να υλοποιήσουμε την ιδέα της ομογένειας Ιταλίας για την καθιέρωση Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας και Ελληνικού Πολιτισμού!-  Ωστόσο,  ταξίδια πραγματοποιούνται στο όνομα της ομογένειας, στην Κύπρο και αλλού. Ας σταθούμε με ψυχραιμία στο «παράθυρο» και ας δούμε τι ακριβώς συντελείται στον ομογενειακό χώρο.

Η περιρρέουσα στην Ελλάδα ατμόσφαιρα, σε ό,τι αφορά τον εκτός συνόρων ελληνισμό, είναι ότι έχει περιπέσει σε ένα είδος «μαρασμού» στις κυριότερες εστίες του.  Αυτό διότι δεν εμφανίζεται όσο δυναμικός και όσο γενναιόδωρος θα μπορούσε να είναι στην συνδρομή του για να ξεπεραστεί η πολύχρονη οικονομική κρίση που μαστίζει τη γενέτειρα. Κυρίως, επειδή δεν σπεύδει να επενδύσει τον κόπο δεκαετιών στην Ελλάδα!

Ωστόσο, πρέπει να επισημάνει κανείς ότι η κατάσταση της ομογένειας κάθε άλλο παρά συμπτώματα μαρασμού παρουσιάζει. Τούτο παρά και το γεγονός ότι πράγματι την τελευταία κυρίως δεκαετία έχει ένα εμφανές έλλειμμα εμπνευσμένης ηγεσίας.

Ο λόγος του μη επηρεασμού της ανοδικής πορείας της ομογένειας από την έλλειψη ικανής ηγεσίας είναι ότι την τελευταία την χρειάζεται αποκλειστικά για τις σχέσεις της με την πρώτη πατρίδα και καθόλου για την πρόοδό της στα διάφορα τοπικά πεδία, οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό κλπ. όπου ο καθένας ομογενής κινείται και δρα ιδίοις δυνάμεις και με μέτρο την πνευματική του επάρκεια, την οξυδέρκεια και την διορατικότητά του.

Στα άλλα ζητήματα, όμως, ανάμεσα σ΄ αυτά και στην βοήθεια προς τη γενέτειρα, χρειάζεται συντονισμός, καθοδήγηση, στόχευση.  Αυτά μόνον με συλλογική προσπάθεια και εμπνευσμένη ηγεσία επιτυγχάνονται. Όταν δεν την διαθέτεις, τότε περιορίζεσαι σε ατομικές ή το πολύ σε στενές σωματειακές ενέργειες φιλοπατρίας μεν, περιορισμένης αξίας δε.

Όταν λέμε ηγεσία, δεν αναφερόμαστε αποκλειστικά σε έναν προικισμένο ομογενειακό παράγοντα. Βεβαίως αυτός, εάν και όταν υπάρχει ευρισκόμενος σε κάποιο περίοπτο πόστο της ομογένειας μπορεί να ποδηγετήσει τα βήματά της, και είχαμε τέτοια παραδείγματα στο παρελθόν.

Σε κάθε άλλη περίπτωση όταν πρόεδροι ομοσπονδιών κλπ. σωματείων αποφασίσουν να συνενώσουν τις δυνάμεις τους μπορούν να λειτουργήσουν το ίδιο αποτελεσματικά. Εμείς οι Έλληνες, όμως, δεν διακρινόμαστε για μεγάλες επιδόσεις σε …ομαδικά αθλήματα! Ρέπουμε προς την «ατομική» πρωτοβουλία…

Θα υποστηρίξει κάποιος ότι ο ισχυρισμός μας πως η Ομογένεια, παρά τις εντυπωσιακές επιδόσεις του παρελθόντος εξακολουθεί και σήμερα να κάνει σταθερά βήματα προόδου και πως αν και  η ελληνομάθεια είναι εξαιρετικά περιορισμένη στις νεώτερες γενιές,  παραμένει εντούτοις πάντα μία συμπαγής ελληνοκεντρική ομάδα, με ξεχωριστό της προσόν πως αυτό καθόλου δεν έχει εμποδίσει την προσαρμοστικότητά της προς τις τοπικές κοινωνίες όπου ζει, είναι αφηρημένος και, ίσως, υπέρ-αισιόδοξος.

Είναι;

Θα παραθέσουμε δυο-τρία σύντομα και πρόσφατα περιστατικά που αποδεικνύουν κατά την άποψή μας του λόγου το αληθές.

1.Την 85η επέτειο ιδρύσεως της γιόρτασε η κοινότητα Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Μπρούκλιν, 3 Φεβρουαρίου, με χοροεσπερίδα μετά δείπνου και με εντυπωσιακή πυκνότητα προσελθόντων.

2.Η Δωδεκανησιακή Ομοσπονδία Αμερικής στην καθιερωμένη γιορτή για την κοπή της πατροπαράδοτης βασιλόπιτας που πραγματοποιήθηκε το βράδυ του Σαββάτου 28 Ιανουαρίου στο Νισυριακό Σπίτι στην Αστόρια, είχε πλησμονή!

3.Δύο Φεστιβάλ διοργανώνονται ετησίως στη Μελβούρνη και το Σίδνεϊ (φέτος θα εμφανιστεί, μάλιστα, η γνωστή Ελληνίδα καλλιτέχνης, Γλυκερία) και συγκεντρώνουν πλήθος Ελλήνων. Και ένα ακόμη,

Από τις πιο μαζικές Συνελεύσεις των τελευταίων χρόνων αναμένεται να είναι η Ετήσια Γενική Συνέλευση της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης όπως ήταν σήμερα Κυριακή και η Έκτακτη που προηγήθηκε!

Στην δε Ιταλία, οι εκδηλώσεις στην Νάπολη για την μη εισέτι θεσμοθετημένη Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας και Ελληνικού Πολιτισμού, έχουν κινητοποιήσει τους μαθητές όλων των κλασικών Γυμνασίων!

Από την άλλη μεριά, οι Εκκλησιές έχουν τους πιστούς τους που θα ήταν και πολλοί περισσότεροι αν εξακολουθούσε η Θεία Λειτουργία να γίνεται στα Ελληνικά και –αν υπήρχε ορθόδοξο αλλογενές πλήρωμα που ζητούσε επιχώριες γλώσσες, σε ξεχωριστή Λειτουργία).

Βέβαια πρέπει να αναγνωρίσει κανείς ότι διάγουμε περίοδο που στην Ευρώπη, αλλά και παγκοσμίως, έχουν εκλείψει οι μεγάλες πολιτικές, αλλά και επιχειρηματικές, φυσιογνωμίες. Οι τοπικές κοινωνίες δεν μπορούσαν να αποτελούν εξαίρεση. Ούτε και οι ομογενειακές παροικίες.

Παρά ταύτα, η ομογένεια στην Αυστραλία, την Ευρώπη και την Αμερική παραμένει ζωντανή, ελληνοκεντρική και πρόθυμη να κινητοποιηθεί εάν υπάρξει η προς τούτο κατάλληλη προπαρασκευαστική ενέργεια η οποία θα είναι εθνική και επακόλουθο ενός σοβαρού θέματος που θα απασχολήσει τη γενέτειρα και που κάθε εχέφρων απεύχεται να συμβεί.

Σε τοπικό, όμως, επίπεδο, η ομογένεια ανήσυχη και δημιουργική πάντα, συνεχίζει να ταράζει τα ύδατα. Μία τέτοια «ανατάραξη» αναμένεται να συμβεί την Τετάρτη, 8 Φεβρουαρίου στο ελληνικό Γραφείο Τύπου της Νέας Υόρκης, όπου θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση ομογενών προκειμένου να αναγγελθεί η ίδρυση μιας νέας ελπιδοφόρου πρωτοβάθμιας οργάνωσης των Ελληνοαμερικανών με φιλόδοξες προοπτικές.