ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Όλα αυθαίρετα κι όποιος αντέξει!

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Ένα εκατομμύριο σπίτια στην Ελλάδα είναι, λέει, εξ ολοκλήρου αυθαίρετα ή έχουν κάποιες αυθαιρεσίες! Σιγά, εάν λογαριάσουμε και όσα αυθαίρετα έχουν μέχρι σήμερα δηλωθεί,  θα πλησιάζουν αν δεν ξεπερνούν το άλλο ένα εκατομμύριο! Σύνολο  δύο εκατομμύρια αυθαίρετα και λίγα λέμε!

Τι σημαίνει αυτό; Ότι ένας στους πέντε Έλληνες όλο και έχει σκαρώσει κάποιο αυθαίρετο! Σπίτι είναι, μπαλκόνι είναι, χαγιάτι είναι, πισίνα είναι, δεν ξέρω κι αμφιβάλω εάν ξέρουν και οι κατά τόπους Πολεοδομικές υπηρεσίες… Δεν λέω υπάλληλοι, υπηρεσίες λέω, και προφανώς έχω τους λόγου μου…

Ρίχνει μπετά ο επιτήδειος μέσα σε ένα, σε το πολύ δυο βράδια, και μετά, ώσπου να πεις κύμινο, έτοιμο το αυθαίρετο! Να το χαίρεται αυτός και τα παιδιά του και αδήλωτο να παραμένει μια ζωή! Διότι διαφορετικά, δια της ορθής οδού, δηλαδή, βγάλε άδειες, βγάλε δασικές αποφάσεις βγάλε αρχαιολογίες, τα πέντε χρόνια μέσα στο νερό τα “έτρωγες” απ τη ζωή σου, μαζί κι ένα “σκασμό” χρήματα και κεραμίδι ίσως και να μην έβλεπες…

Κάπως έτσι γέμισε η ύπαιθρος χώρα σπίτια, όπου γυρίσει το μάτι σου! Στις κορφές των λόφων, των βουνών και στις πλαγιές! Μέσα στα δάση και δίπλα από αυτά!  Ακόμη και στην κορφή του πουθενά, αρκεί να «βλέπει» θάλασσα έστω από χιλιόμετρα μακριά! Να «αναπνέει» λίγο «πράσινο», να παίρνει «αέρα». Τα κοιτάς και συ και λες: Δεν μπορεί διάολε, με τόση ακίνητη περιουσία, όλοι οι Έλληνες πρέπει να είναι πάμπλουτοι! Πώς έγινε, λοιπόν, και η Ελλάδα χρεοκόπησε;

Φταίει η εικονική πραγματικότητα! Τα περισσότερα σπίτια, τα βλέπεις μόνον εσύ!  Στέκουν εκεί, πλουσιοπλουμισμένα,  αλλά για την εφορία, είναι ανύπαρκτα! Δεν τα ξέρει, δεν τα έχει καταγράψει, και, φυσικά,  δεν «εισπράττει»!..

Θα πείτε τώρα,  μόνον στην Ελλάδα κατασκευάζονται αυθαίρετα; Ασφαλώς όχι! Σε τέτοια έκταση, όμως, μάλλον πρέπει να έχουμε τα πρωτεία! Ίσως γι αυτό και οι Βρετανοί θέλησαν να ψάξουν το πράγμα, γιατί, δηλαδή, στην Ελλάδα στήνονται τόσα πολλά αυθαίρετα!

Και τι βρήκαν; Ότι, πιο φτηνά σου κοστίζει να χτίσεις ένα αυθαίρετο,  αν σε «τσιμπήσουν» να πληρώσεις το πρόστιμο για να το νομιμοποιήσεις, από του να βγάλεις άδεια και να το χτίσεις νόμιμα! Άστε δε που κάποιες φορές η εκστρατεία «δήλωσέ το για να το σώσεις» για να είναι ελκυστική, ήταν και …τσάμπα!

Τώρα, αν υπολογίσουμε «διαφυγόντα φορολογικά κέρδη» του Κράτους, των Ασφαλιστικών Ταμείων και απλήρωτες εργατοώρες, γίνεται εύκολα αντιληπτό γιατί –μαζί και με όλα τ΄ άλλα- το χρέος της χώρας  χτύπησε «ταβάνι» ουρανοξύστη!

Φταίει ο Έλληνας; Όχι μόνον αυτός. Κυρίως φταίει το Κράτος,  που ποτέ δεν οργανώθηκε, ποτέ δεν υπήρξε αξιόπιστο και ποτέ δεν διευκόλυνε τους πολίτες του. Ποτέ δεν πρόσφερε το ίδιο τα δέοντα, για να δημιουργήσει κίνητρα να εισπράττει. Μόνον ζήταγε…

Ζήταγε άμεσους φόρους, ζήταγε έμμεσους φόρους, ζήταγε διόδια, ζήταγε …μπαξίσι! Όχι το Κράτος, κάποιοι υπάλληλοι του Κράτους. Το Κράτος έκανε πως δεν βλέπει. Ή και να έβλεπε, δεν μπορούσε να αντιδράσει. Έτσι η ανοχή έφερε τη συνήθεια. Και η συνήθεια έγινε καθεστώς…

Εξάλλου, το ελληνικό Κράτος ανέκαθεν ήταν «δύσκολο». Δύσκολα μπορούσες να συνεννοηθείς μαζί του. Δύσκολα σε πίστευε.  Δύσκολα έβγαζες άδεια. Ακόμα πιο δύσκολα έχτιζες.  Σε έπνιγαν τα έξοδα.  Δύσκολα όλα. Και ο μισθός μικρός!  Έτσι, θέλοντας και μη πήγαινες για επιβίωση στο «εύκολο»! Άλλωστε πάντα ως λαός είχαμε  μια τάση προς το εύκολο: «Εύκολο» χρήμα, «εύκολη» σχέση, «εύκολο» ακίνητο, «εύκολο» ψέμα…

Μέχρις ότου από τη μια η ανάγκη, από την άλλη η συνήθεια και η ροπή, έκαναν το λάδωμα και την φοροδιαφυγή, εθνικό σπορ!

Μόνο που αντί για έπαθλο, μας έφεραν στην χρεοκοπία!..