Μόλις τον είδες!

Ευτυχία Λοϊζίδη*
-Δεν έχεις ιερό και όσιο;

– Tαξίδια στον Άρη.

-Πού πιστεύεις;

-Στο Δία

-Εσύ;

-Εις ένα θεό πατέρα παντοκράτορα.

-Ποιον, αυτόν που διαβάζουμε στα Ορφικά ή τον άλλον που ψάλλουν οι ρασοφόροι;

-…

-Tι σκέφτεσαι;

-Πως για να πάρεις τις σωστές αποκρίσεις  πρέπει να μάθεις να κάνεις σωστές ερωτήσεις.

-Κάνε μου μια.

-Τί είναι Θεός τί μη Θεός και τί το ανάμεσα τους.

– Ο πρώτος υπάρχει;

-Τον αναφέρεις ….

-Τί μη Θεός ; Υπάρχει;

-Τον αναφέρεις.

-Τί το ανάμεσα τους;

Το τι είναι χρειάζεται οπωσδήποτε να εξηγηθεί με θεία και μακρά διήγηση

με το Πως μοιάζει όμως…δεν θα σε κουράσω και πολύ.

Μοιάζει με μια πολυμέρεια ….. που απαρτίζεται από ένα ζεύγος φτερωτών αλόγων και έναν  ηνίοχο να κρατά τα γκέμια. Τα τελευταία δεν θα του χρειάζονταν αν τα άλογα δεν είχαν υποστεί ανάμειξη.

Γιατί το μεν πρώτο έχουμε να πούμε ότι προέρχεται1από γενιά αρχόντων …ενώ για το δεύτερο λέμε ότι δεν είπαμε για το ωραίο και καλό. Αντίθετο σε όλα.

η διάκριση της ψυχής σε αναβάτη – καλό άλογο – κακό άλογο, υιοθετείται στην Πολιτεία (580d – 581a ), όπου γίνεται λόγος για λογιστικών (αναβάτης ) , επιθυμητικών( καλό  άλογο) και θυμοειδές (κακό άλογο) .

Κατ΄ ανάγκη λοιπόν δύσκολη και επίπονη η χαλιναγώγηση του δικού μας άρματος.

Κάθε ψυχή ασχολείται με κάθε τι το άψυχο και περιπολεί (μετεωροπεί)

όλο τον ουρανό, καθώς αλλάζει συνεχώς μορφές εφόσον έχει τελειωθεί (φτέρωμα) περιπλανιέται στον αιθέρα και διοικεί όλο τον κόσμο. Όταν όμως χάσει το φτέρωμα της…..αυτό θα σου το πω εν καιρό.

Aλλά εμείς οι άνθρωποι πλάθουμε τον Θεό ως κάτι αθάνατο, δίχως να ξέρουμε τη σύσταση από την οποία προέρχεται.

πλάθουμε:κατά τον Πλάτωνα, ο Θεός δεν γίνεται αντιληπτός ούτε από τις αισθήσεις ούτε μέσω της ικανότητας μας για γνώση (πρβλ. Προς Μενοικέα, 123).

Όσο δε για τη  σύσταση …κάτι που έχει ψυχή και κάτι που έχει σώμα.=και τα δύο σε ένα σύνολο, αιώνια.

Εκείνος δε (ανήρ υπομνήμασιν), που χρησιμοποιεί με ορθό τρόπο τις αναμνήσεις αυτές με το να τελέους ἀεὶ τελετὰς τελούμενος, τέλεος ὄντως μόνος γίγνεται[249d]

Φαίνεται για τους άλλους σα να παρασύρεται από κάτι

χωρίς να φαίνεται όμως, ενθουσιάζει τους περισσότερους.

Αλλά αγαπημένε μου, μπορεί η όραση να προηγείται ως η οξύτερη για μας από τις αισθητήριες λειτουργίες του σώματος μας, με την οποία όμως η φρόνηση δεν γίνεται αντιληπτή.

Γιατί η φρόνηση ούχ οράται-αλλά παρέχει έρωτες δυνατούς στην περίπτωση που παρουσίαζε στην όρασή μας ένα καθαρό είδωλο του εαυτού της.

Eπομένως

εκείνη η ψυχή που έχει πρόσφατη την ανάμνηση των ουράνιων όντων ή πάλι αντίκρισε πολλά θεικά μυστήρια, όταν κάποτε κοιτάξει ένα πρόσωπο θεοειδές

πρώτα πρώτα νιώθει φρίκη.

Ναι καλά άκουσες!

Έπειτα παρεμβάλλονται στη συνείδησή του αναμνήσεις.

Και αν δεν φοβόταν οτι πράττει σα να δίνει την εντύπωση πως καταλήφθηκε από άγρια μανία…τότε θα θυσίαζε προς τιμή του σα να πρόκειται για τον ίδιο το Θεό.

Γιατί, αφού δεχτεί, μέσω της όρασης, την αντανάκλαση της πραγματικής ομορφιάς κυριεύεται από ίμερο.

δεν αισθάνεται σεβασμό καθώς προσβλέπει στο ωραίο. Αφού ο πυρετός καίει το φτέρωμα της ψυχής και λιώνουν τα αποκυήματα που περιζώνονται από τη σκληρότητα που εμπόδιζαν την ανάπτυξη του φτερώματος.

Αλλά η φύση του ίμερου,

κεντά σα το Κένταυρο το σκληρό τμήμα του φτερώματος της ψυχής.

γιατί να σου θυμίσω….«Πάσα γάρ ήν  το πάλαι πτερωτή».

παίρνει αναπνοή και της περνάνε οι κεντιές.Παύει να σουβλίζεται και να πονάει και απελευθερώνεται από το φόβο του επέκεινα.

Γι αυτό δε χωρίζεται αυτόθελά της από τον όμορφο, ούτε βάζει κανέναν άλλο πιο ψηλά απ’ αυτόν

περιφρονεί τα ήθη καταφρονεί τα χριστά με τα οποία ομόρφαινε το παρελθόν.

αλλά και μητέρες και αδερφούς και φίλους, όλους τους λησμονάει και δεν τη νοιάζει καθόλου για την περιουσία που χάνεται από αμέλειά της, καταφρονεί όλα τα ήθη και όλους τους τρόπους τους καλούς, αυτά που πριν τα είχε καμάρι και είναι έτοιμη να γίνει δούλη σ’ εκείνον που ποθεί και να κοιμάται όσο θα την αφήνουν πιο κοντά του, γιατί εκτός που σέβεται εκείνον που έχει την ομορφιά, βρήκε και το μοναδικό γιατρό για τους πιο μεγάλους πόνους. Κι αυτό το πάθος όμορφο παιδί, που για σένα δα λέω το λόγο, οι άνθρωποι το λένε έρωτα, μα πώς το λένε οι θεοί φυσικά άμα ακούσεις θα γελάσεις γιατί είσαι νέος. Λένε δα μερικοί από τους Ομηρίδες, νομίζω δύο έπη για τον Έρωτα από τα απόκρυφα και απ’αυτά το ένα είναι πολύ αλαζονικό κι όχι πολύ μετρημένο:

ΣΩΚΡΑΤΗΣ 

-Πολλοί κρατούν αναμμένες λαμπάδες στα χέρια τους, όμως λίγοι είναι εκείνοι, που έχουν το φως του Θεού στην καρδιά τους!!
Θα φύγω, αλλά εύκολα δεν θα βρείτε άλλον προσηλωμένο στην πόλη από το Θεό!! Όπως είναι θα το πω, κι ας ακουστεί στα αυτιά γελοίο!!

Η μύγα η φαρμακερή, κολλημένη σε άλογο μεγαλόσωμο αλλά νωθρό, πάντα θα το ενοχλεί και θα το ξεσηκώνει!!
Μπορεί βέβαια από θυμό, όπως εκείνο, γρήγορα να μου δώσετε μια και να με σκοτώσετε!!

Έπειτα όμως, θα περάσετε την υπόλοιπη ζωή σας κοιμισμένοι!! Εκτός και αν σας λυπηθεί Εκείνος και σας στείλει κανέναν άλλον σαν και μένα- πάλι ενοχλητικό που να σας ξυπνά!!

Έσβησαν τα κεριά, αποχωρώντας με κατεβασμένα τα κεφάλια… 

ΑΓΟΡΙ 

-Ανδρομάχη!! Πάλι στο Θεό μιλάς;;

ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ 

-Ναι, μικρέ!!

ΑΓΟΡΙ 

-Όλο έτσι μου λες, αλλά εγώ ποτέ δεν Τον βλέπω!! Πού είναι;;

ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ 

-Βλέπεις το καθαρό φως, που σφιχταγκαλιάζει τον αιθέρα ολόγυρα στη γη;;

ΑΓΟΡΙ 

-Ναι!!

ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ 

-Μόλις τον είδες!!

*Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΛΟΙΖΙΔΗ είναι Ηθοποιός – Σκηνοθέτης.