Στοχασμοί: Το δώρο‏

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΟΜΙΚΟΣ

Συγγραφέας

Το δώρο μου!
Σε κάποια γιορτή μου, ήρθε μια φίλη και μου έφερε ένα δώρο. Ήταν μια περίτεχνη φοντανιέρα σκαλιστή, ντυμένη στο ασήμι. Δεν λέω, πρέπει να της κόστισε αρκετά, και όταν άνοιξα το δώρο της με ευγνωμοσύνη για την πράξη της, την ευχαρίστησα και την τοποθέτησα στο κεντρικό τραπέζι του σαλονιού.
Όμως του γούστου μου δεν ήταν! Και δεν ταίριαζε με τίποτα με το χώρο που είχα φτιάξει. Έτσι, όταν εκείνη έφυγε, της άλλαξα μεριά και σε ένα μικρό χωλάκι τη βόλεψα, μακριά από τα βλέμματα τα πολλά.
Μια άλλη μέρα, η φίλη ήρθε πάλι να με επισκεφτεί. Αφού στο σπίτι μου μπήκε, προς το τραπέζι του σαλονιού γοργά κατευθύνθηκε.
-Που είναι το δώρο μου; με ρώτησε έκπληκτη που στη θέση της τη φοντανιέρα δεν την είδε!
-Ξέρεις, την έβαλα από δω, στο μέσα χώρο δεν ταιριάζει, είπα μαγκωμένος δείχνοντας το χωλ.
-Η φοντανιέρα ΜΟΥ στο χωλ; ούρλιαξε απαξιωτικά!
Πήρα τη φοντανιέρα και της την έδωσα αμέσως πίσω.
-Νόμιζα ότι ήταν δική μου, λάθος το κατάλαβα, της αποκρίθηκα παραδίνοντάς την.
Αν κάτι το δωρίζετε, ξεχάστε το. Αλλιώς δώρο αυτό δεν είναι αλλά υποχρέωση. Το δώρο, από την ώρα που θα παραδοθεί, αλλάζει ιδιοκτήτη. Και αυτό, δεν ισχύει μόνο για τα αντικείμενα!