ΓΝΩΜΗ: Οι Απόδημοι, o ΥΦΥΠΕΞ και η πραγματικότητα (Πρώτο)

ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Για άλλη μια φορά, ο νέος υφυπουργός Εξωτερικών, αρμόδιος για θέματα Απόδημου Ελληνισμού, κ. Τέρενς Κουίκ, ευρισκόμενος, τη φορά αυτή, επί αμερικανικού εδάφους, κάλεσε τους ομογενείς να χρησιμοποιούν την ελληνική γλώσσα στις εκδηλώσεις τους. Προφανώς δεν εννοεί, πρέπει να υποθέσει κανείς, την επιστροφή των ομογενών στην εποχή  των «γκέτο». Ούτε τον αποκλεισμό από τις ομογενειακές εκδηλώσεις (κοινωνικές, εθνικές, οργανωτικές) των φιλελλήνων, αλλά και των μη ομιλούντων την ελληνική γλώσσα ομογενών, ακόμη και των συζύγων-παιδιών μεικτών γάμων!

Αλλά τότε, τι ακριβώς εννοεί;

Με όλο το σεβασμό στο αξίωμα που φέρει ο κ. Υφυπουργός, φοβόμαστε πως έχει πέσει θύμα «κακών συμβούλων». Ανθρώπων που δεν γνωρίζουν την Ομογένεια. Αυτή είναι η μόνη καλοπροαίρετη εξήγηση που θα μπορούσαμε, εμείς τουλάχιστον, να δώσουμε.

Ωστόσο, ο ίδιος ο κ. Υφυπουργός έρχεται να ανατρέψει την υπόθεση αυτή, δηλώνοντας σε ομογενειακή εφημερίδα πως για τον ίδιο η ελληνική γλώσσα αποτελεί το πρώτιστο ενδιαφέρον του:

«Γι’ αυτό, λέει, πήρα και τη συμφωνία της επιτροπής της Βουλής να καθιερώσουμε Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας, την 9η Φεβρουαρίου».

Με πρωτοβουλία σας, λοιπόν, κ. Υφυπουργέ, η καθιέρωση Ημέρας ελληνικής Γλώσσας; Γι αυτό είπε ότι η ημερομηνία έλειπε από την απόφαση της προηγούμενης Επιτροπής της Βουλής; Και η 20^η Μαΐου τι ήτανε; Και οι δύο ημερομηνίες πριν από αυτήν, τι ήτανε; Και η Ομογένεια της Ιταλίας, με τις Ελληνικές Κοινότητες και τους Φιλέλληνες ήδη από το 2014 τι παρουσίαζε τι πρότεινε και τι προωθούσε στην Επιτροπή της Βουλής;

Όμως το θέμα της γλώσσας είναι πολύ σοβαρότερο και έχει τεράστιες επιπτώσεις στο μέλλον της Ομογένειας, για να το περιορίσουμε στην εγωκεντρική  διάθεση προβολής του οποιουδήποτε προσώπου.

Δύο πράγματα, εντελώς χωριστά, είναι η «γλώσσα της καρδιάς» και η «γλώσσα της επικοινωνίας».

Με την πρώτη, τα Ελληνικά, οι ομογενείς μας, που συμβαίνει να τα γνωρίζουν, μιλάνε στο σπίτι τους, στα παιδιά τους, στους συμπατριώτες τους με τους οποίους περνούν  ιδιωτικές στιγμές, με τους φίλους και συγγενείς στην Ελλάδα. Με την δεύτερη, την επιχώρια Γλώσσα,  εργάζονται, προοδεύουν, υπάρχουν ελεύθεροι μέσα σε ελεύθερες κοινωνίες, δημιουργούν. Κατακτούν θέσεις επίζηλες στην χώρα διαμονής τους.

Με τα αγγλικά, όταν τα έμαθαν οι ομογενείς των ΗΠΑ, σπάσανε το φραγμό του αποκλεισμού! Ανοίξανε τις πύλες των πανεπιστημίων!  Μπήκανε δυναμικά στην πολιτική ιεραρχία των χωρών υποδοχής! Κατίσχυσαν στις κορυφαίες διοικητικές θέσεις μεγάλων ανωνύμων εταιρειών!

Ώστε το αρχαίο ρητό «παν μέτρον» ισχύει και εδώ! Σπουδάζουμε  αγγλικά, μαθαίνουμε, όμως, και ελληνικά. Αυτό είναι το ιδανικό!  Σε μια εφικτή αναλογία. Σε κάθε περίπτωση, όμως, όσο λίγα ελληνικά και να μιλάει ένας ομογενής τρίτης ή τέταρτης γενιάς, και μία μόνο λέξη να γνωρίζει, «καλημέρα», αυτή είναι αρκετή για τον συνδέει συναισθηματικά με τις ρίζες του. Αυτή είναι η δύναμη της «γλώσσας της καρδιάς» μας! Το ΠΟΥ σε πάει νοητικά και όχι το ΠΟΣΟ καλά την κατέχεις. Ή πόσο συχνά, δημόσια και ιδιωτικά, τη χρησιμοποιείς.  Και όσο η καρδιά παραμένει ελληνική, πρόβλημα αφελληνισμού δεν υπάρχει.

Άρα,  παρά το  …παραπονιάρικο σχόλιο του κ. ΥΦΥΠΕΞ, δικαίως οι ομογενείς ζητούν από τη μητέρα πατρίδα να σεβαστεί το ίδιο της το Σύνταγμα  και να τους συνδράμει στο θέμα της εκπαίδευσης. Όσα παιδιά της ομογένειας  μπορούν να μάθουν ελληνικά, είναι συνταγματική υποχρέωση της πατρίδας να τα διευκολύνει σ΄ αυτό,  με δασκάλους, με βιβλία, με εγκαταστάσεις.

Πέραν του θέματος της Γλώσσας (για το οποίο θα χρειασθεί να επανέλθουμε)  σε όλες του τις ομιλίες στη Φλόριδα, ο κ. Κουίκ υποστήριξε διάφορα θέματα της Ομογένειας.

Παίρνοντας αφορμή από το παράδειγμα του ΣΑΕ ο κ. Κουίκ φέρεται να είπε:  «το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ), ξεκίνησε καλά, αλλά έτσι όπως μπλέξανε μετά, κόμματα και κυβερνήσεις, δεν άφησαν τους ομογενείς να αυτοδιαχειριστούν την υπόθεση και να αυτοοργανωθούν και φτάσαμε το 2013 να βάλουμε ταφόπλακα».

Και προτείνει:

«Συνταγματικά, πρέπει να το ξανακάνουμε το ΣΑΕ και θα γίνει, αλλά με προϋποθέσεις τις οποίες έχω εκθέσει. Δηλαδή, πρέπει να είναι αυτοχρηματοδοτούμενο, αυτοοργανωνόμενο, με θητείες στα Διοικητικά Συμβούλια που δεν θα είναι περισσότερες από δύο, για να έχουμε αλλαγή προσώπων και με τρεις πυλώνες, που είναι οι φιλέλληνες, ελληνικές προσωπικότητες και βεβαίως, ο κυρίαρχος πυλώνας, η ναυαρχίδα, που λέγεται Εκκλησία».

Δύο παράγραφοι που αντικρούουν η μία την άλλη και που και οι δύο μαζί  δηλούν άγνοια των πραγματικών περιστατικών.

1. Το ΣΑΕ δεν ξεκίνησε καλά. Ξεκίνησε όπως ακριβώς κατέληξε: Κομματικά! Και με κραυγαλέες αντιφάσεις στη δομή και τη λειτουργία του.  Όπως καλή ώρα τώρα, που μιλώντας για αυτοδιαχείριση και αυτοοργάνωση, ο κ., Υφυπουργός καθορίζει ο ίδιος και τους κανόνες, και τους πυλώνες και τις θητείες των διοικητικών του Συμβουλίων –ίσως ενδόμυχα και των προσώπων που θα τα απαρτίζουν!!!
2. Μία από τις βασικές αιτίες για την αρνητική πορεία του ΣΑΕ υπήρξε ακριβώς ο «πυλώνας» που ο κ. υφυπουργός ονομάζει «ναυαρχίδα», και τον θέλει πάλι μέσα στο ΣΑΕ, η Εκκλησία!

Κανένα πρόσωπο, κανένας θεσμός και κανένα κόμμα δεν πολέμησε  και δεν διέβαλε περισσότερο και σκληρότερα το ΣΑΕ στα πρώτα του βήματα, από την ίδια την Εκκλησία. Γι αυτό (και δευτερεύοντος κάποιους άλλους λόγους) το ΣΑΕ καθηλώθηκε στο 5%!

Τα αίτια πολλά, θα μας απασχολήσουν σε άλλο άρθρο μας. Όλα σε ένα δεν χωρούν! Εδώ θα αναφέρουμε σχετικά μόνον, ότι χάρη στην αγνή ελληνικότητα του πρώτου του προέδρου,  Άντριου Άθενς, στο ξεκίνημά του το ΣΑΕ έδωσε κάποια δείγματα του τι θα μπορούσε να κάνει εάν δεν το πολεμούσαν όσοι το πολέμησαν… Και εάν δεν πρυτάνευαν υστερόβουλοι υπολογισμοί ομογενειακών παραγόντων και κομματικά κίνητρα, που άλλαξαν βιαίως τους συσχετισμούς στην τελευταία Γενική Συνέλευση,  του 2006…

Πέντε μέρες στη ομογένεια των ΗΠΑ ο κ. Υφυπουργός είπε τόσα όσα ήταν αρκετά για να την δυσαρεστήσουν! Ανάμεσα σ΄αυτά, αναφέρθηκε στις συναντήσεις που είχε με εκπροσώπους  οργανώσεων και φορέων.  Ο κ. Κουίκ ζήτησε, σύμφωνα με ανακοίνωσή του, «να γίνει ολοκληρωτική επανεκκίνηση από μηδενική βάση στην οργάνωση της ομογένειας, αφού προηγουμένως φύγουν από τη μέση, σε μια αναγκαία αυτοκάθαρση, τα σωματεία – σφραγίδες».

Τόμπολα! Πάει περίπατο η αυτοοργάνωση, στα άχρηστα τα περί αυτοδιοίκησης, η ομογένεια πρέπει να υποταχθεί στα θέλω και τα πρέπει ποιανού; Του ΣΥΡΙΖΑ, των ΑΝ.ΕΛ;  Ή του ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ;

Μάλιστα, ο κ. Υφυπουργός, προσφέρεται και είναι ανοικτός, όπως δήλωσε, «σε κάθε συνεργασία» και τόνισε πως «θα ενθαρρύνει κάθε σημαντική πρωτοβουλία που θα ξαναφέρει την ομογένεια στα επίπεδα που ήταν πριν 20 και πλέον χρόνια, με μοναδικό στόχο την προβολή και υποστήριξη των εθνικών συμφερόντων».

Πρώτο: Ξέρει σε ποιά επίπεδα ήταν η οργανωμένη ομογένεια πριν 20 χρόνια, δηλαδή τη δεκαετία του 2000; Τότε με τον Σπυρίδωνα, με την εσωτερική διαμάχη για το ΣΑΕ, με τον κατακερματισμό Κοινοτήτων κλπ.;

Επομένως, αναρωτιούνται οι ομογενείς παράγοντες που τον άκουσαν, μήπως θα αναλάβει ο ίδιος και την «εκκαθάριση» οργανώσεών μας;  Μήπως θα κινήσει την «ολοκληρωτική επανεκκίνηση από μηδενική βάση» των ομογενειακών Οργανώσεων, από το υπουργείο του; Τέτοια «εισπήδηση» στην …αυτοοργάνωση της ομογένειας; Ούτε το Οικουμενικό Πατριαρχείο!

Εν κατακλείδι: Η Ομογένεια δεν υφίσταται μόνον για τα «εθνικά θέματα». Αυτά ξέρει και μόνη τα προστατεύει ακόμη και όταν κάποιες φορές τα  απεμπολεί η Αθήνα! Όπως όταν πέταξαν έξω από την ελληνική Βουλή την αντιπροσωπεία της «Παμμακεδονικής» επειδή ζητούσαν να μην προχωρήσουμε σε σύνθετη ονομασία για τα Σκόπια…

Η ομογένεια έχει στόχους, έχει φιλοδοξίες. Η ομογένεια δεν είναι πια ένα σύνολο ταλαιπωρημένων πολιτών που η γενέτειρα το διοχετεύεται στη Δύση να βρει την τύχη του.  Η Ομογένεια  σήμερα είναι ο Οικουμενικός Ελληνισμός,  «…είναι η έκφραση της εθνικής συνέχειας, της χριστιανικής οικουμενικότητας, το σύμβολο της αλήθειας, δηλαδή της μη λήθης», όπως έχει περιγράψει Δρ. Θεοφάνης Μαλκίδης. Και όχι «διασπορά», όπως κάποιοι επιχειρούν να την υποβιβάσουν.

Περί όλων αυτών, όμως, θα χρειασθεί να επανέλθουμε.