Καλή Χρονιά….Σκεπτόμενα
Δύσκολη κατά τον γραφέα (Διαμαντάρης, Εθνικός Κήρυκας, 01/01/2017), η επιλογή του άνδρα που θα αποτελέσει το “Πρόσωπο της χρονιάς” που πέρασε (2016).
Αποσυνδέει δε τους “διαφορετικούς” ανθρώπους που υπερβαίνουν τις διακρίσεις όλων των άλλων σε ένα συγκεκριμένο πεδίο δράσεως, αλλά το κάνει επειδή δεν ταυτίζονται με την απονομή μιας τέτοιας υψηλής τιμής.
Για παράδειγμα ο τρομοκράτης ο οποίος δολοφονεί τους περισσότερους ανθρώπους ή ο χρηματιστής που κέρδισε δισεκατομμύρια μπορεί μεν να είναι οι “καλύτεροι” στην κατηγορία τους σε ένα συγκεκριμένο τομέα σε χρονικό διάστημα 12μηνών, αξίζουν όμως -διερωτάτε- την απονομή του Προσώπου της χρονιάς;
Για να είμαστε ειλικρινείς και τίμιοι με τους αναγνώστες: θα πρέπει να προσδιορίσουμε τί εννοούμε Πρόσωπο της χρονιάς και τί εξηγούμε με το Π κεφαλαίο.
Έπειτα ο γραφέας κάνει χρήση της εύκολης επιλογής Προσώπου της χρονιάς που δεν είναι άλλη από την τον Ντόναλντ Τράμπ. Τον αναφέρει αλλά σπεύδει εύκολα να τον αποσιωπήσει εξηγώντας με “πλάγιο” τρόπο πως θα αφήσει στο περιοδικό “ΤΙΜΕ” την πρωτοκαθεδρία του να επιλέξει τον Τράμπ ως Πρόσωπο της χρονιάς.
Και μπαίνει στο δια ταύτα : Γιατί επιλέγει αυτό που επιλέγει. Ασφαλώς δεν είμαι σίγουρη για τις προτάσεις του, εξού και τα αντεπιχειρήματα.
Αναφορά εθνικότητας “Ως Έλληνες” και μάλιστα με τον προσδιορισμό “αντιμετωπίζουμε τα πράγματα με άλλη οπτική γωνία”…
Κάνοντας εναργή παρουσίαση των κρίσιμων οικονομικοπολιτικών προβλημάτων που μαστίζει τη χώρα (πριν Σύριζα, κατά τη διάρκεια αυτού, και κάτι μου λέει και μετά αυτού), τολμά λοιπόν, στο κέντρο αυτών των προβλημάτων που χρειάζονται λύση -έμπρακτη, να τοποθετεί παραλληλίζοντάς “όαση” το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος και “Πρόσωπο της χρονιάς” τον κο Ανδρέα Δρακόπουλο (Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος).
Δεν κατάλαβα όμως το γιατί;
Το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος ελάττωσε το 20% της ανεργίας γενικά και το 50% ανάμεσα στη νεολαία;
Το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος ελάττωσε το “φευγιό” της νεολαίας από τη μάνα πατρίδα;
Ελάττωσε την ολοένα και αυξανόμενη αίσθηση της απόγνωσης των Ελλήνων;
Σταματά το Ίδρυμα και ο Πρόεδρός του τις αντιδράσεις των προσφύγων κυρίως στα νησιά;
“ταρακούνησε” άραγε τον Ερντογάν που αμφισβητεί τα ίδια τα θεμέλια της συμφωνίας της Λωζάνης;
ή μήπως προχώρησε σε ειρηνευτικές διαδικασίες των καταλυτικών όπως αναφέρει ο γραφέας συνομιλιών για το Κυπριακό;
Όμως, όπως ισχυρίζεται ο κος Διαμαντάρης που υπογράφει τόσο το κείμενο όσο και την επιλογή…..
θετικό πρόσχημα μπορεί να θεωρηθεί το Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος και το γεγονός πως δεκάδες χιλιάδες κόσμος το έχει επισκεφτεί -μεταξύ των οποίων και ο Μπάρακ Ομπάμα.
Μάλιστα καθιστά από κάθε άποψη σημαντικό το Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος από την εποχή της ίδρυσης του Παρθενώνα.
Και αυτό διότι στα θετικά του περιλαμβάνει μια νέα τελευταίας τεχνολογίας Εθνική Βιβλιοθήκη και Λυρική Σκηνή και φυσικά ένα καταπληκτικό Πάρκο που απο τα συμφραζόμενα, οι Έλληνες Ομοεθνείς μάλλον θα μπορούν να ανακουφίζουν την θλίψη τους εκεί.
Όμως για να είμαι αδέκαστη αναφέρει ότι … δεν είναι το έργο αυτό κάθε αυτό τόσο σημαντικό για την Ελλάδα.
Αυτό που κατά τον ίδιο πιθανόν να είναι εξίσου σημαντικό σε αυτή την χρονική συγκυρία είναι ότι ένας ελληνικός οργανισμός, και μάλιστα ένας Έλληνας της Διασποράς αρίστευσε στην εκτέλεση του τεράστιου αυτού έργου.
Οι επαγγελματικές του υποχρεώσεις δεν τον άφησαν μάλλον να κάνει εξονυχιστικό έλεγχο των όσων είπε ορθά σε πρόσφατη συνέντευξή του ο κος Δρακόπουλος που παραχώρησε σε συνεργάτη του στον Εθνικό Κήρυκα.
Οι πραγματικοί ιδιοκτήτες του ΚΠΙΣΝ : η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.
Αν δεν ήταν εκείνος (Σταύρος Νιάρχος), δεν θα ήμασταν εδώ σήμερα, ούτε εμείς αλλά ούτε το ίδιο το ΚΠΙΣΝ.
Ο κος Δρακόπουλος άλλωστε επισημαίνει την πολυμέρεια της ΑΡΙΣΤΕΙΑΣ, και αυτό είναι που έχει τόση μεγάλη ανάγκη σήμερα ο Ελληνισμός.
Και επειδή ανέφερε ότι οι Έλληνες αντιμετωπίζουμε τα πράγματα από μια άλλη οπτική γωνία, να πω το εξής: αυτό είναι το πρόβλημα!
Την Αλήθεια, το Ένα το βλέπουμε από την μια του όψη….Όμως η πυραμίδα (για να μιλήσουμε με άλλους όρους μιας και βρισκόμαστε στην Αμερική), στο δολάριο έχει αρκετές όψεις.
Και το άθροισμα αυτών μας κάνει τη γνώση.
Και ποιό είναι άραγε αυτό το μάτι που αιωρείται από πάνω της;
Η γνώση: ότι η βίωση, η επιβίωση είναι συμβίωση.
Και πως η μία οπτική είναι σκοτάδι ενώ το άθροισμα αυτών το Ένα.
Ο κος Δρακόπουλος ευχαριστεί όλους τους συναδέλφους που : μοιράζονται το όραμα….να κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο για Όλους.
Γιατί κακά τα ψέματα το Αγαθόν είναι Κοινό.
Ο κος Δρακόπουλος λέει ευχαριστώ σε όλους εκείνους τους ανθρώπους , αλλόγλωσσους και αλλοεθνείς που μοιράστηκαν αυτήν την αποστολή.
και οι συνεργασίες κάνουν τέτοια θαύματα.
“Ακόμα και η ίδια η Ιδέα ήταν συνδυασμός πολλών πραγμάτων”.
Εάν λοιπόν μπορούμε να αποδώσουμε Αριστείο στον κο Δρακόπουλο είναι αφενός διότι εργάστηκε τόσο σκληρά, αλλά το σπουδαιότερο κατ΄εμέ όπως ο ίδιος επισημαίνει
δεν περίσσευε χρόνος για Έριδες (κατ΄εξοχήν ελληνικότατον στοιχείο από τα γεννοφάσκια μας).
Κατά τη διάρκεια της υλοποίησης του μακρόπνοου σχεδίου το ίδρυμα συνεργάστηκε με εκπροσωπους πολλών διαφορετικών κυβερνήσεων, με διαφορετικές ιδεολογικές καταβολές.
Ωστόσο αυτή η επιτυχία – ίσως – οφείλεται στην εν- συν- αίσθηση του Δρακόπουλου.
Τέτοιου είδους “αβλεψίες” καταλήγουν σε “προχειρότητες”.
Εύχομαι λοιπόν για το 2017 λιγότερα βραβεία Προσώπων. Για το μόνο πράγμα που ο άνθρωπος μπορεί να “καυχάται” ότι τα κατάφερε μόνος του είναι η διόγκωση των παθών του και η περιχαράκωσή του στη φυλακή του εγωκεντρισμού του.
Να ποθεί το ΕΝ και να θεώνεται ή να χορταίνει την πείνα του όπως να΄ναι και να αποκτηνώνεται στην κραιπάλη; (απ. 29 Ηράκλειτος).
Στους χαλεπούς καιρούς λοιπόν που διανύουμε, σε μια εποχή που η κοινωνία (πανταχόθεν) γίνεται όλο και πιο φοβική, ανασφαλής, και ατομοκεντρική, ένας τέτοιος προσανατολισμός αποκτά ιδιαίτερη σημασία.
Τελικά αυτή θα είναι και η καλύτερη συνεισφορά των επισκεπτών στο ΚΠΙΣΝ για τη χώρα μας.
Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥΣ ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΖΩΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!
Κλίνω, με το μήνυμα του κου Διαμαντάρη (2003, Απρ. 8) που διάβασα στην καταπληκτική έκδοση του Βιβλίου “THE GREEKS The triumphant journey” (3d edition).
…The message that the future of our community in this glorious country is secure if we meet our
responsibilities and provide our people with the information and educational tools needed to preserve our heritage for generations to come.
Σχόλια Facebook