Η επιστολή Τσακαλώτου και η νέα δέσμευση

ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ.

Τώρα πια είναι ξεκάθαρο. Η κυβέρνηση υποχρεώθηκε να αναλάβει την πρόσθετη δέσμευση να εφαρμόσει «κόφτη» και στις συντάξεις! Ίσως και στους μισθούς!

Ακόμη και στην περίπτωση που ευτυχήσει η κυβερνητική πρόβλεψη πως θεωρεί «ένα τέτοιο γεγονός εξαιρετικά απίθανο», η δέσμευση είναι εφιαλτική! Οι συντάξεις μπαίνουν πλέον στη μέγγενη του «κόφτη». Όπου μέχρι τώρα προβλέπονταν «…στην εκτέλεση της συμφωνημένης δημοσιονομικής πορείας η οποία βασίζεται σε στόχους πρωτογενών πλεονασμάτων της τάξης του 0,5%, 1,75% και 3,5% του ΑΕΠ για το 2016, 2017 και 2018 αντίστοιχα».

Μετά το νέο κατόρθωμα της κυβέρνησης, «οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται ότι θα ενεργοποιήσουν τον έκτακτο δημοσιονομικό μηχανισμό (contingency fiscal mechanism), <<… στο πεδίο των δαπανών για τις συντάξεις, για να καλύψουν τη διαφορά ανάμεσα στο αποτέλεσμα και τον δημοσιονομικό στόχο του 2016>>.

Δηλαδή, με απλά λόγια, στην περίπτωση δημοσιονομικής απόκλισης, ο υπουργός Οικονομικών ήταν, μεν, υποχρεωμένος να ενεργοποιήσει τον «κόφτη», αλλά -αν οι αποκλίσεις δεν ήταν υπερβολικές- μπορούσε να επιλέξει εκείνος το πεδίο των δαπανών προς περικοπή. Και αυτό το απώλεσε πλέον η Κυβέρνηση. Δηλαδή έχασε τη δυνατότητα να αφήσει εκτός “κόφτη” μισθούς και συντάξεις! (σ.σ. Γιώργος Παππούς-iefimerida.gr).

Μένει να εξηγήσει η Κυβέρνηση εάν αυτό δεν συνιστά νέα δέσμευση: την περικοπή συντάξεων και όχι σειράς δαπανών που ορίζει ο κόφτης στο Νόμο 4389/16, Και εάν δεν είναι έτσι, τότε να εξηγήσει γιατί δεν είχε διευκρινίσει  μέχρι τώρα ότι έχει μπει ¨κόφτης¨στις συντάξεις, που τόνιζε σε όλους τους τόνους ότι “εμείς δεν κόβουμε ούτε ένα ευρώ”…

Αλλά και επί της διαδικασίας η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ομολογεί στην επιστολή ότι είναι «φάουλ». <<Eπί της διαδικασίας, αναγνωρίζω ότι μέτρα με δημοσιονομικές επιπτώσεις πρέπει να συζητούνται και να συμφωνούνται με τους θεσμούς, στο πλαίσιο των δεσμεύσεών μας από το Μνημόνιο (…)>>.

Τότε γιατί δεν ενήργησαν σύμφωνα με τη δέσμευσή τους;

Εμείς, από τούτη τη στήλη το έχουμε ξεκάθαρα γράψει¨ :   «Γιατί εκείνο που κατίσχυσε στην λήψη της απόφασης από το Μέγαρο Μαξίμου για το «βοήθημα», η «σκόπευση», δηλαδή,  δεν ήταν μόνον η επιθυμία να βοηθήσουν έστω και με ένα χαμηλό ποσό –μπροστά στα όσα έχουν απολέσει όλα τα χρόνια της κρίσης-  τους πράγματι ασθενέστερους συνταξιούχους, αλλά, κυρίως, να περάσουν στην κοινή γνώμη την αντίληψη ότι έτσι εκπλήρωσαν τάχα την προεκλογική τους υπόσχεση για την επιστροφή της «13ης σύνταξης»… 

(Και που πλέον με τον πλέον κατηγορηματικό και επίσημο τρόπο δεσμεύονται πως “…τόσο ο Πρωθυπουργός όσο κι εγώ, έχουμε ξεκαθαρίσει δημόσια, και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε, ότι αυτή είναι μια εφάπαξ πληρωμή και ότι δεν έχουμε την πρόθεση να γίνει ένα μόνιμο χαρακτηριστικό της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης που τέθηκε πρόσφατα σε ισχύ»)!!!

“Και επειδή”, συνεχίζαμε, στο άρθρο μας,  “ενός κακού μύρια έπονται, οργάνωσαν και «διαγγέλματα» και τυμπανοκρουσίες, και  δεν υπολόγισαν ούτε τις συμβατικές (μνημονιακές) υποχρεώσεις που οι ίδιοι έχουν υπογράψει.  Και εξέθεσαν, έτσι, τη χώρα και σε νέες  διαπραγματευτικές περιπέτειες  με τους θεσμούς…”

Και έκαναν, από πάνω,  και κραυγαλέες αδικίες, με το “οριζόντιο” 850 Ευρώ, όπως επίσης έχουμε εξηγήσει με παραδείγματα.