Τιμή στην δασκάλα που στήριξε την ελληνική γλώσσα στην Αυστραλία

Σε μία εβδομάδα που κυριάρχησαν οι ζοφερές προβλέψεις για το εκπαιδευτικό σύστημα της Αυστραλίας, ήταν σίγουρα ενθαρρυντικό το θέαμα που επικρατούσε στην αίθουσα τελετών του δημοτικού σχολείου Clarinda, όπου ένα πλήθος παιδιών ντυμένο με τα κόκκινα και μπλε χρώματα του σχολείου έπλεκε το εγκώμιο της διευθύντριάς τους, εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη τους για την φροντίδα, το ενδιαφέρον, την παιδεία που τους προσέφερε: «Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ την καλοσύνη σας και θα είστε πάντα η καλύτερη διευθύντρια του σχολείου, ανεξαρτήτως του ποιος θα σας αντικαταστήσει». Η ίδια η Jean Hellerud, πλαισιωμένη από μέλη της οικογένειάς της, και με μια τιάρα στο κεφάλι να σηματοδοτεί ότι πρόκειται για το τιμώμενο πρόσωπο, μετά βίας συγκρατούσε την συγκίνησή της.

Για την ελληνική παροικία, η Jean Hellerud λέει ότι «θα μπορούσε να είναι μία ακόμη τελετή συνταξιοδότησης εκπαιδευτικού, από αυτές που λαμβάνουν χώρα σε δεκάδες σχολεία ανά την επικράτεια, στο τέλος του σχολικού έτους». Όμως, για την ελληνική παροικία, η Jean Hellerud είναι κάτι περισσότερο, καθώς από την θέση της διευθύντριας αποδείχθηκε δραστήρια υπέρμαχος της ελληνικής γλώσσας, στηρίζοντας με κάθε μέσο την διδασκαλία της.

«Η Jean έχει αγκαλιάσει τον ελληνισμό», λέει η καθηγήτρια ελληνικής γλώσσας Μένη Ζαπάντη, η οποία ξεκίνησε το πρόγραμμα εκμάθησης ελληνικής γλώσσας το 1990, πέντε χρόνια πριν η κ. Hellerud ξεκινήσει να εργάζεται στο σχολείο. «H Jean είδε τον ζήλο και τον ενθουσιασμό μας και τo πιο σημαντικό είναι ότι ενθάρρυνε την δημιουργία δύο παράλληλων προγραμμάτων. Έτσι, έχουμε ένα για τα Ελληνόπουλα κι ένα για τους μη-Έλληνες, καθώς κι ένα εξωσχολικό πρόγραμμα ελληνικού πολιτισμού, κάθε Πέμπτη απόγευμα. Κι αυτό που καταφέρνουμε είναι μέσω του ελληνικού προγράμματος να διαφημίζουμε το σχολείο», καταλήγει. Δεν έχει άδικο. Το ελληνικό πρόγραμμα αποτελεί θέλγητρο για τους γονείς ελληνικής καταγωγής να στείλουν τα παιδιά τους σε ένα σχολείο όπου υπάρχει τέτοιο ενδιαφέρον για την γλώσσα. Για την ίδια την διευθύντρια, η επιλογή ήταν αυτονόητη. «Έχουμε περίπου 40% μαθητές ελληνικής καταγωγής στο σχολείο», λέει και θυμάται πώς, όταν η ίδια ήταν μαθήτρια, στο σχολείο τους διδάσκανε την γαλλική. «Από παιδαγωγικής πλευράς είναι καλή γλώσσα, αλλά δεν ήταν καθόλου ρεαλιστική επιλογή. Έχουμε μεγάλο ελληνικό πληθυσμό στην Αυστραλία, έχουμε μακρά ιστορία Ελλήνων μεταναστών και είναι σημαντικό να ανανωρίζουμε και να υποδεχόμαστε τις οικογένειες που ήρθαν σ’ αυτήν την χώρα. Ειδικά τα τελευταία χρόνια, έχουμε ακόμη περισσότερους νέους Έλληνες μετανάστες στο σχολείο κι αυτό κάνει σημαντικότερη τη δουλειά του προγράμματος».

Κι αν για τους Έλληνες είναι προφανές το γιατί είναι σημαντικό αυτό το πρόγραμμα, για την ίδια είναι ακόμη σημαντικότερη η αποδοχή του από την ευρύτερη κοινότητα. «Είναι ένα πολύ δυνατό πρόγραμμα που το έχει αγκαλιάσει εγκάρδια η κοινότητα. Είναι μία ζωντανή γλώσσα που ακούγεται πολύ στην Αυστραλία, η οποία μας επιτρέπει, εξετάζοντας την δομή της, να καταλάβουμε ακόμη πιο βαθιά την αγγλική. Οι άνθρωποι καταλαβαίνουν ότι είναι πολύ σημαντικό να ξέρεις πάνω από μία γλώσσες και να έχεις γνώση των άλλων πολιτισμών κι εγώ ως εκπαιδευτικός το πιστεύω απόλυτα αυτό, γιατί η εκμάθηση γλωσσών βοηθά την ανάπτυξη του εγκεφάλου. Μπορεί τα παιδιά που παρακολουθούν τα μαθήματα ελληνικών να μην καταφέρουν ποτέ να μιλήσουν πολύ καλά, αλλά το μυαλό τους ανοίγει από αυτήν την διαδικασία, είναι ανοιχτά σε νέες γλώσσες και νέους πολιτισμούς. Η εκπαίδευση δεν σταματά στο σχολείο, συνεχίζουμε να μαθαίνουμε εφ’ όρου ζωής κι αυτό ελπίζω να πάρουν τα παιδιά φεύγοντας από εδώ», λέει, τονίζοντας την σημασία της διά βιου μάθησης. Όσο γι’ αυτό που η ίδια κρατά, στην κατάληξη μιας πλούσιας διαδρομής, είναι «η υπέροχη σχέση που έχω με τα παιδιά και η εμπιστοσύνη που έχει χτιστεί μεταξύ μας», λέει, με πρόσωπο που λάμπει από υπερηφάνεια.

πηγή:neoskosmos.com