Άρθρο Άδωνι Γεωργιάδη: “Εικόνα γενικής παρακμής”

Ο Θουκυδίδης στον διάλογο “Αθηναίων-Μηλίων” σε μία απλή και κυνική φράση, αποκαλύπτει ποιά είναι η πραγματικότητα στις Διακρατικές Σχέσεις ανά τους αιώνες: “Κατά την συζήτηση των ανθρωπίνων πραγμάτων, το επιχείρημα του Δικαίου έχει αξία, όπου ίση υπάρχει δύναμις προς επιβολή αυτού, ειδάλλως αμφότεροι γνωρίζουμε ότι ο Ισχυρός προχωρά όσο του επιτρέπει η ισχύς του και ο αδύναμος υποχωρεί όσο του επιβάλλει η αδυναμία του”…

Είναι προφανές ότι όχι μόνον τα επτά χρόνια του Μνημονίου, αλλά οι τελευταίες δεκαετίες της μεγάλης μας παρακμής, έχουν αρχίσει να μας παρουσιάζουν στα μάτια των γειτόνων μας, ως τον αδύναμο κρίκο της περιοχής. Μόνον έτσι μπορούν πλέον να εξηγηθούν οι απανωτές θρασύτατες δηλώσεις Τούρκων και Αλβανών, που στην σημερινή πραγματικότητα του Αναθεωρητισμού που επικρατεί στην περιοχή μας, μπορούν να εξελιχθούν πολύ άσχημα στο μέλλον.

Όμως εμένα ειλικρινά το περιστατικό που με απογοήτευσε και με φόβισε περισσότερο, είναι κάτι που ίσως διέλαθε της προσοχής σας.

Είμαστε στην επίσημη επίσκεψη του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στο Πεντάγωνο, για την ενημέρωση του για την κατάσταση στις Ένοπλες Δυνάμεις. Μεταξύ άλλων και ενώπιον του συνόλου του Επιτελείου, ήτοι άνω των 40 Αρχηγών, Σ/γων, Ναυάρχων, Πτεράρχων κλπ ο ΥΠΕΘΑ ενημερώνει για την λόγω Δημογραφικού και συνεχών αναβολών μεγάλη υποεπάνδρωση των Μονάδων και ζητά την πολιτική μας στήριξη για να νομοθετήσει την υποχρεωτική στράτευση στα 18 ως ελάχιστο μέτρο. Σημειώστε ότι αυτή ισχύει σε Χώρες όπως το Ισραήλ ή η Κύπρος και μάλιστα με θητεία άνω των δύο ετών, αλλά και σε Χώρες όπως η Ελβετία ή η Φιλανδία.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε μια πράξη πολιτικής γενναιότητας δημόσια έδωσε την στήριξή του, λέγοντας ότι με την Εθνική Άμυνα δεν παίζουμε και εφ’ όσον μας λένε ότι το χρειάζονται εμείς θα βοηθήσουμε. Άπαντες οι παριστάμενοι κουνούν επιδοκιμαστικά το κεφάλι και μία ωραία σκηνή συνεννόησης εκτυλίσσεται.

Λίγο αργότερα ο Σύριζα αρχίζει να αντιδρά και σε 24 ώρες ο ίδιος Υπουργός αρνήθηκε ότι υφίσταται τέτοιο θέμα ή τέτοια ανάγκη…(ενώπιον ολόκληρου του Επιτελείου…)

Η δειλία της πολιτικής μας ηγεσίας, λόγω πολιτικού κόστους, δεν με σόκαρε, όσο η αντίδραση της Κοινωνίας.

Την ίδια στιγμή που υποτίθεται, όλοι ανησυχούν και ρωτούν στις παρέες τους, τί συμβαίνει με τον Ερντογάν κλπ την ίδια στιγμή, άπαντες οργίσθηκαν, όχι με μία ηγεσία που άλλα λέει την Τρίτη άλλα την Τετάρτη, αλλά με την Νέα Δημοκρατία που “πάτησε την πεπονοφλουδα” όπως πολλοί μου είπαν.

Προσέξτε ουδείς αρνήθηκε ότι έχουμε πραγματικό πρόβλημα που πρέπει να λύσουμε, άλλα σχεδόν όλοι επικαλέστηκαν την “ελληνίδα μάνα” που δεν αντέχει να χάσει τον γιο της στα 18 ή τον νέο που προτιμά να πήγαινε στην καφετέρια αντί στον Στρατό και που κινδυνεύουμε να μας “μαυρίσουν” στις Εκλογές εάν επιμείνουμε κλπ.

Το χειρότερο είναι ότι έχουν πιθανότατα δίκιο και ότι πράγματι η Κοινωνία μας δεν είναι διατεθειμένη να κάνει την παραμικρή θυσία, προς χάριν της Εθνικής Ανεξαρτησίας.

Μια Κοινωνία όμως, ένα Έθνος, που δεν κάνει παιδιά, δεν παράγει πλούτο, δεν επενδύει στην Παιδεία, δεν προωθεί τους Άξιους, διώχνει τα Καλύτερα παιδιά της στο εξωτερικό και απλώς επιβιώνει, πόσο ηθικό δικαίωμα έχει να εξεγείρεται όταν οι γείτονες της συμπεριφέρονται με απρέπεια;

Στην Ιστορία έχει αποδειχθεί ότι επιβιώνουν εκείνα τα Έθνη που το επιθυμούν και είναι έτοιμα να αναλάβουν και το κόστος.

Εμείς αναρωτιέται αν παραμένουμε ένα τέτοιο έθνος….

Καθήκον πάντως της ηγεσίας μας να μας εμπνεύσει γι’ αυτό και υπό την έννοια αυτή, η πράξη του Κυριάκου που κατηγορήθηκε γι’ αυτήν από πολλούς, να επιλέξει για άλλη μία φορά το εθνικά σωστό από το πολιτικάντικα χρήσιμο, με έκανε υπερήφανο για την επιλογή μου στο πρόσωπό του.

Οι προκλήσεις των γειτόνων μας δεν θα σταματήσουν επειδή θα πούμε ωραία λόγια αλλά όταν θα διαπιστώσουν ότι είμαστε εκ νέου αποφασισμένοι να κάνουμε αυτά που πρέπει για να κάνουμε την Πατρίδα μας ισχυρή.

Άδωνις Α. Γεωργιάδης

Αντιπρόεδρος και Τομεάρχης Αμύνης της Νέας Δημοκρατίας και βουλευτής Β’ Αθηνών

ΥΓ: επειδή πολλοί μου το είπαν αυτό για την ελληνίδα μάνα, να ξέρετε ότι διαχρονικά η ελληνίδα μάνα ήταν υπερήφανη για τους γιούς της που πολέμαγαν και οι μάνες μας άλλοτε έγραψαν οι ίδιες λαμπρές σελίδες ηρωισμού όταν χρειάστηκε….