ΑΝΑΛΥΣΗ: Πόσο ακόμα θα υποφέρουμε εξ αιτίας της διχόνοιας;

ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Από όλες τις πλευρές ομολογείται ότι βρισκόμαστε μπροστά στην κρίσιμη καμπή της δεύτερης αξιολόγησης, που θα ανοίξει, θεωρητικά, το δρόμο για την ρύθμιση του χρέους. Συμφωνεί-διαφωνεί κανείς με την σκοπιμότητα του δεύτερου στόχου, η αίσια έκβαση του πρώτου συνιστά αδήριτη ανάγκη. Διαφορετικά ο φαύλος κύκλος της κρίσης, μέτρων και θυσιών κινδυνεύουμε να καταστεί αέναος…

Όλα δείχνουν ότι οι προσεχείς λίγες ημέρες και οι πρώτες του Δεκέμβρη θα είναι καθοριστικές. Το ερώτημα, κατά την άποψή μας, είναι, επομένως, μπροστά στο κρίσιμο αυτό σταυροδρόμι, πως προσέρχεται η χώρα μας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων;

Εάν κάποιος μποξέρ επρόκειτο να δώσει μάτς-μαύρη ζώνη, αμφιβάλλει κανείς ότι θα είχε προετοιμαστεί κατά τον καλύτερο δυνατόν τρόπο αξιοποιώντας το σύνολο των φυσικών του δυνάμεων, εκπαιδευόμενος στην καταλληλότερη τεχνική και εξασφαλίζοντας την ηθική στήριξη και συμπαράσταση του περίγυρού του;

Εμείς, η χώρα μας, πως προσέρχεται να δώσει την «αποφασιστική μάχη» στα ευρωπαϊκά φόρα;  Με ποιες δυνάμεις θα αντιμετωπίσει τα «θέλω» και τα «πρέπει» των εταίρων-δανειστών μας; Με ποια «όπλα» θα διεκδικήσει την απομείωση ή ρύθμιση του χρέους; Με ποια επιχειρήματα θα αποτρέψει την οικονομική υποδούλωση και των επόμενων γενεών στο βωμό του όποιου πρόσκαιρου κομματικού – εκλογικού οφέλους;

Η κυβέρνηση βρίσκεται αυτή την ώρα, με  τα ποσοστά αποδοχής της από την κοινωνία δραματικά περιορισμένα, κάτω από το 20% σε όλες τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, αλλά –για όσους δεν τις πιστεύουν ή καλύπτουν τους φόβους τους πίσω από όποιες «ανατροπές» τους- με μία ηχηρή εκλογική ήττα χθες στους Μηχανικούς όπου το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ έπεσε στο 7,31% από 11%, παρά το γεγονός ότι Μηχανικός είναι και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός Αλέξης  Τσίπρας. Εάν δε ληφθεί υπόψη ότι κάτω του 2% εμφανίζονται και τα ποσοστά των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, καθίσταται πασιφανές ότι τις καθοριστικές για το μέλλον μας διαπραγματεύσεις, τις διεξάγει κυβέρνηση μειοψηφίας!

Αλλά  και σε εσωκομματικό πεδίο, η κυβέρνηση δεν διέρχεται τις λαμπρότερες ημέρες της. Το γεγονός ότι από τη μία μεριά διακηρύσσει πως θα προχωρήσει όλες τις μεταρρυθμίσεις για τις οποίες έχει δεσμευτεί με την υπογραφή της και, από την άλλη, απαιτήθηκε με τον ανασχηματισμό  να απομακρυνθεί από το υπουργείο που κατείχε  ο κ. Σκουρλέτης για να ξεπεραστεί η άρνησή του να προχωρήσει η επένδυση στις Σκουριές, ενισχύει τις αμφιβολίες των εταίρων για το εάν και κατά πόσο –πέραν από τις φραστικές διαβεβαιώσεις- θα τηρηθούν απρόσκοπτα τα συμφωνηθέντα.

Σε εθνικό τοπίο, η κυβέρνηση συγκεντρώνει πάνω της τα πυρά όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης, ακόμη και των αριστερών. Βρίσκεται δε σε χαοτική απόσταση από την αξιωματική αντιπολίτευση (ΝΔ) γεγονός που δεν ανετράπη από την εξέλιξη στην συγκρότηση νέου Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου (ΕΡΣ) για την επίτευξη της οποίας απαιτήθηκαν έξι (!) συνεδριάσεις των Προέδρων της Βουλής, πολλαπλές υποχωρήσεις της κυβέρνησης και η διπλωματική ευελιξία του κ. Βούτση.

Με δύο λόγια, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, την ώρα που δίνει την κραταιά μάχη για τα συμφέροντα της Ελλάδος, είναι πολιτικά αδύνατη περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Οι επιλογές της αμφισβητούνται από το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων και από μέρος της Κεντρικής της Επιτροπής (δες θέσεις των 53ων) και η εισοδηματική της πολιτική βάλλεται  πανταχόθεν. Ενώ δεν έχει πλέον την “κάλυψη” πρόσφατων Εκλογών ή Δημοψηφίσματος…

Την πραγματικότητα αυτή δεν ανέτρεψε, όπως φάνηκε από τις δηλώσεις διεθνών παραγόντων που την ακολούθησαν, ούτε η επίσκεψη του Αμερικανού Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα και τα θερμά λόγια που επιφύλαξε για την Ιστορία, την προσφορά και τις θυσίες των Ελλήνων, αρχαίων και σύγχρονων.

Μόνον η συγκρότηση μιας κυβέρνησης εθνικής συνεννόησης ή εθνικής ομοψυχίας ή όπως άλλως ήθελε ονομαστεί, θα μπορούσε να αθροίσει τις δυνάμεις εκείνες που θα ενίσχυαν αποφασιστικά τόσο στο εξωτερικό όσο, όμως, και στο εσωτερικό μέτωπο, την διαπραγματευτική ισχύ  της Ελλάδος. Διότι, προσερχόμενη στις διαπραγματεύσεις από θέση αδυναμίας η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ,  και μέτρα νέα ενδέχεται να  υποστεί, και το χρέος ίσως απλά τεθεί σε κινητική εκκρεμότητα. Σε κάθε περίπτωση, τίποτε δεν δείχνει ότι τελειώνει στο άμεσο μέλλον ο επίπονος και κακοτράχαλος ανήφορος των Ελλήνων.

Όλα αυτά, θα μπορούσαμε να τα αντιμετωπίσουμε αποφασιστικά, ή τουλάχιστον σε έναν ικανό βαθμό αποτελεσματικά, με πανστρατιά των πολιτικών δυνάμεων του Έθνους.  Δυστυχώς, οι  ιδεοληψίες και τα επαναφερόμενα, από κάποιους, στην επιφάνεια  εμφυλιοπολεμικά σύνδρομα, δεν αφήνουν οξυγόνο να αναπνεύσουν οι υποστηρικτές της εθνικής συνεννόησης …

Επιμύθιον: Πόσο ακόμα θα υποφέρουμε εξ αιτίας της διχόνοιας;