ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Κάπου εκεί …ξυπνήσαμε!

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Ο άνθρωπος είχε έρθει από την Ινδονησία! Συνταξιούχος, μορφωμένος και …κοτσονάτος! Είχε ακούσει για χίλια όσα για την Ακρόπολη, τον Περικλή, τον Αριστοτέλη τον Ξένιο Δία και είπε: Δεν θα κλείσω τα μάτια μου πριν δουν την θεσπέσια αυτή πόλη, την Αθήνα!

Αμ΄ έπος αμ΄ έργον  («μαζί με το λόγο και το έργο»)! «Βούτηξε» το πρώτο αεροπλάνο και βρέθηκε 15 Νοέμβρη στην Αθήνα.  Η πτήση Μπαλί (Ντενπασάρ) Αθήνα είναι 15 ώρες και 10 λεπτά, 8 ώρες έκανε από Σπάτα να βρεθεί στο Σύνταγμα! – Αυτό δεν μου το ‘χαν πει στο πρακτορείο, είπε και σκέφθηκε να διαμαρτυρηθεί με την επιστροφή του…

Του είπαν πως ήταν στην Αθήνα ο Μπαράκ Ομπάμα!  Απόρησε ο άνθρωπος: Καλά, ένας άνθρωπος είναι αυτός, άντε και η συνοδεία του άλλοι πενήντα, πενήντα νοματαίοι προκαλούν τέτοιο κυκλοφοριακό χάος;

Πώς να του εξηγήσεις τα ανεξήγητα; Ότι, δηλαδή από τις διαδρομές που επρόκειτο να περάσει αυτοκινητοπομπή που τον συνόδευε, η κυκλοφορία για τους κοινούς θνητούς απαγορεύονταν δυο ώρες πριν και δυο ώρες μετά;

Κάποτε έφθασε στο ξενοδοχείο που θα κατέλυε. Ευτυχώς γι αυτόν δεν ήταν ανάμεσα σ΄ εκείνα που είχαν επιλέξει για τη διαμονή τους οι υψηλοί επισκέπτες! Έτσι γρήγορα ξεμπέρδεψε με το “checking in”.

Πριν ανεβεί στο δωμάτιό του είπε να πιεί ένα ποτό στα μπαρ του ξενοδοχείου. Κάθισε σε μια αναπαυτική πολυθρόνα και παρήγγειλε ένα «Manhattan on the rocs». Τότε ήταν που είδε στην οθόνη της τηλεόρασης απέναντί του τον Αμερικανό Πρόεδρο να μιλάει! Ευτυχώς ήξερε Αγγλικά και κάθισε ν΄ακούσει. Άκουσε τους ύμνους του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα για την αρχαία Ελλάδα, για την δημοκρατία που την εφηύρε, για το Σύνταγμα που το έγραψε, για όλα όσα η ανθρωπότητα της χρωστάει και σκέφθηκε: Έχε γούστο να με βάλουν να τα πληρώσω!

Την άλλη μέρα πρωϊ-πρωϊ ξεκινάει για τον τόπο των ονείρων του! Την Ακρόπολη!  Φθάνει στα Προπύλαια.

–Δυστυχώς κύριε, του λέει η αρμοδία στον γκισέ. Δεν μπορείτε να επισκεφθείτε την Ακρόπολη σήμερα!

Ταμπλάς! – Μα γιατί, λέει, εγώ ήρθα από την Ινδονησία για να δω την Ακρόπολη!

-Λυπούμε κύριε, περάστε αύριο!

Μα …αύριο το πρωί πετάω πίσω στο Μπαλί! Ήρθα μόνο για να δω την Ακρόπολη!

-Ας ρωτούσατε πριν μας έλθετε!

-Μα γιατί δεν μπορώ σήμερα; Επιμένει.

-Γιατί σήμερα κύριε την Ακρόπολη θα την δει ο Μπαράκ Ομπάμα!

-Ε, πειράζει να τη δω και γω μαζί του;

-Αδύνατον κύριε, λόγοι ασφαλείας!

Μάζεψε ο δόλιος ότι του απέμεινε από το όνειρο ζωής και κατέβηκε. Απέναντι ήτανε το Μουσείο! Νέο, Ωραίο, Σύγχρονο. Σκέφθηκε: Τουλάχιστον ας πάω να δω το Μουσείο και τον Παρθενώνα από απέναντι!

-Κύριε, του είπαν, δεν μπορείτε να μπείτε! Μα γιατί, ψέλλισε.  Γιατί θα επισκεφθεί το Μουσείο, ο Μπαράκ Ομπάμα!

-Ε, καλά, δύο δεν χωράμε σε κοτζάμ Μουσείο;

-Αστειεύεστε κύριε; Λόγοι Ασφαλείας!

Θυμήθηκε που είχε διαβάσει κάτι για το Ίδρυμα Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος και είπε, αφού Ακρόπολη δεν είδε, να πάει να το δει, τουλάχιστον Αυτό. Πήρε ταξί. Έφθασε. Πήγε στην είσοδο.

-Δεν δεχόμαστε σήμερα επισκέψεις! Σήμερα θα μιλήσει ο Μπαράκ Ομπάμα!

-Μα, είναι στην Ακρόπολη, ψιθύρισε.

-Ναι, αλλά μετά θα έρθει εδώ!

Γύρισε ο άνθρωπος άπραγος και προβληματισμένος πίσω στο ξενοδοχείο του. Πήγε να βρίσει, στη γλώσσα του, αλλά προτίμησε να κάνει κάτι άλλο. Πήρε τηλέφωνο την αεροπορική εταιρία και ζήτησε να του αλλάξουν το εισιτήριο για δυο μέρες μετά. –Εγώ την Ακρόπολη θα τη δω –σκέφθηκε- ό,τι και να γίνει. Του ζήτησαν ένα επιπλέον ποσόν λίγο περισσότερο από όσο του είχε κοστίσει το αρχικό εισιτήριο, αλλά είπαμε – είχε αποφασίσει «ό,τι και να γίνει».

Στο κάτω-κάτω, σκέφθηκε, τόσα καλά λόγια είπε ο Μπαράκ Ομπάμα για την Ελλάδα και τους Έλληνες αρχαίους και σύγχρονους. Ε, βρε αδελφέ, αξίζει κι αυτοί να τον τιμήσουν …

Πήγε στο κρεβάτι. Παρήγγειλε ένα ποτό στο room service.  ‘Άνοιξε την τηλεόραση. Πέφτει πάνω στις ειδήσεις. Δεν καταλαβαίνει ελληνικά, ξαναβλέπει, όμως, τον Ομπάμα στο Ίδρυμα Νιάρχος. Λίγο μετά βλέπει διαδηλώσεις, φασαρία, πανό που έγραφαν κάτι που δεν καταλάβαινε. Κείνη την ώρα χτυπάει η πόρτα. Μπαίνει ο σερβιτόρος. Τον ρωτάει να του εξηγήσει τι είναι αυτές οι διαδηλώσεις που βλέπει. Του εξηγεί. Δεν θέλουν τον Ομπάμα στη Ελλάδα…

Μένει εμβρόντητος.  Είναι δυνατό; Απορεί. Εκείνος τους αποθέωσε και τούτοι δεν τον θέλουν;

Δεν μάθαμε εάν μέχρι να επιστρέψει στην πατρίδα του, τού είχε λυθεί η απορία… Ούτε αν τελικά είδε την Ακρόπολη μάθαμε, γιατί κάπου εκεί …ξυπνήσαμε!