Στοχασμοί: Χαμένες αγάπες‏

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΟΜΙΚΟΣ

Συγγραφέας

-Δάσκαλε, που χάσαμε την αγάπη μας;
-Στη μετάφραση γιόκα μου!
Σε αγαπώ και θέλω να σε γνωρίσω. Αυτό το γνωρίσω, σημαίνει να μάθω για σένα, να μάθω εσένα. Δεν σημαίνει να σε αλλάξω, να σου επιβάλλω, να σε φέρω στα μέτρα μου και στα σταθμά μου, να ζήσεις εσύ τη ζωή τη δική μου ή να απαιτήσω από εσένα τη ζωή που δεν έζησα.
Σε αγαπώ που υπάρχεις. Αυτό που υπάρχεις. Όχι αυτό που φαντάζομαι, που επιθυμώ, που μου λείπει, που έχω στερηθεί, που διάβασα στα παραμύθια ή που μου είπαν ότι είναι αγάπη.
Σε αγαπώ και επιθυμώ να αυξηθείς στο δρόμο το δικό σου, και κάνω και ότι μπορώ γι αυτό. Αυτός, είναι ο μόνος λόγος που βρίσκομαι μαζί σου. Να αυξηθείς, να γίνεις περισσότερο, να κατακτήσεις τον εαυτό σου και όχι να ανταποκριθείς στις προσδοκίες μου.
Σε αγαπώ χωρίς να φοβάμαι γι αυτό. Ο κίνδυνος είναι πραγματικός. Μπορεί να με κοροϊδέψεις, να με πληγώσεις, να με εκμεταλλευτείς. Ο φόβος όμως του αν θα συμβεί αυτό, δεν είναι επιλογή μου. Αν τον επιλέξω, θα ζω σε μια φυλακή που εγώ θα την έχω χτίσει. Και σε αυτή τη φυλακή, θα θελήσω να βάλω και εσένα περιορίζοντάς σε σε τοίχους από νομίζω, υποθέτω, θεωρώ, παρακολουθώ, συμπεραίνω. Αν είναι να φύγεις, τα δεσμά που θα σου βάλω δεν θα σε κρατήσουν, ποτέ δεν το έχουν καταφέρει, αλλά αν είναι να μείνεις αυτά τα δεσμά θα σε κουράσουν κάποια στιγμή. Επιλέγω να σε αγαπώ χωρίς το φόβο και τις συνέπειές του.
Σε αγαπώ και κάνω βήματα προς το μέρος σου επιθυμώντας να επικοινωνήσουμε τις ανάγκες μας και όχι να τις απαιτήσουμε. Έτσι θα μάθεις τι με ευχαριστεί και θα γνωρίσω τι σε ευχαριστεί.
Σε αγαπώ επειδή νοιώθω ολόκληρος. Έτσι δεν σε δεσμεύω στην ανάγκη για το άλλο μισό, μια ανάγκη που βάζει δυσβάσταχτο βάρος πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις αφού σχεδόν κανένας δεν μπορεί να γίνει αυτό που δεν είναι.
Και πάνω από όλα, σε αγαπώ γιατί έτσι. Επειδή η αγάπη, δεν έχει γιατί.