ΤΣΙΜΠΗΜΑΤΑ: Μια (α)πιθανή απάντηση

Όταν γραφότανε χθες το βράδυ «η Γνώμη», δεν είχαμε ακούσει τη βαρυσήμαντη συνέντευξη του Αρχιεπισκόπου κ. Ιερώνυμου στον Αλέξη Παπαχελά (φίλο από παλιά, από τα χρόνια της «Πρωϊνής» στη Νέα Υόρκη) στην εκπομπή «Ιστορία» του Σκάϊ.

Όταν την ακούσαμε, στοχαστήκαμε. Και προβληματιστήκαμε. Ιδιαίτερα μας γέννησε δεύτερες σκέψεις η αποστροφή του λόγου του Μακαριωτάτου πως:

«Δεν είναι κίνδυνος ισλαμοποίησης όταν πιστεύουμε ότι αυτοί ήρθανε και θα πάνε στις πατρίδες τους. Αλλά δεν είναι ότι το καλύτερο. Είναι μια απόπειρα αλλοίωσης από κέντρα. Να μην είναι μόνο η γλώσσα ελληνική, να μην είναι μόνο θρησκεία η ελληνική, να μην είναι μόνο η συνείδηση ελληνική. Ο τόπος μας προχωράει από στιγμή σε στιγμή στον ανθελληνισμό και στον αποχριστιανισμό. Εκείνοι που δεν το βλέπουν είναι μακριά νυχτωμένοι. Και εκείνοι που το βλέπουν χαίρονται γιατί βλέπουν και το καμαρώνουν ότι το πρόγραμμα τους και το όνειρο τους πραγματοποιείται».

Να αποτελεί η φράση αυτή, ενδεχομένως, την απάντηση που αναζητεί η Ομογένεια γιατί δέκα μήνες τώρα ψηφίζεται, από μήνα σε μήνα, ο Νόμος για την καθιέρωση Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας και Ελληνικού Πολιτισμού και ακόμα ΔΕΝ έχει ψηφιστεί; Θέλουμε να ελπίζουμε πως Όχι… Πως είναι τυχαία η ανάμειξη του Υπουργείου Παιδείας στο θέμα του Νομοσχεδίου…

Προς ομογενειακή συνάδελφο, με αγάπη: Παιδιά, το επώνυμο ΔΕΝ κλείνεται! Εκείνο το …”τα τραγούδια της Σοφίας Βέμπου” ούτε στον τίτλο στέκει, ούτε στο κείμενο συνάδει! Απλά διορθώστετο “Σοφίας Βέμπο”.