ΑΝΑΛΥΣΗ: Το Συνέδριο, το χρέος και οι εκλογές!

ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Την εκτίμηση ότι ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας προετοιμάζει το έδαφος για εκλογές μέσα στους επόμενους μήνες, ίσως και αρχές του 2017, συμμερίζονται ολοένα και περισσότεροι πολιτικοί παρατηρητές μετά και το 2^ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ στο οποίο ο Αλέξης Τσίπρας αναδείχθηκε Πρόεδρος άνευ αντιπάλου από τα περίπου 2.500 μέλη, σε αντίθεση με τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκο Μητσοτάκη που εξελέγη στην προεδρία του κόμματος με τις ψήφους περίπου μισού εκατομμυρίου ψηφοφόρων και άλλους τρεις συνυποψήφιους…

Τέσσερα είναι τα «σημάδια» που αποκαλύπτουν σε αδρές γραμμές τις μεθοδεύσεις του Μαξίμου και του Πρωθυπουργού για να στηθούν σύντομα κάλπες.

1. Η προσπάθεια να σύρει τους εταίρους, εντός του 2016, σε ρύθμιση του χρέους.
2. Οι «ηρωϊκές» αναφορές του στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ.
3. Η βιασύνη του να κλείσει τα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια που δεν πήραν άδεια. Και,
4. Η προτεραιότητα «ανασχηματισμού» του κόμματος (και όχι της κυβέρνησης) στα πρότυπα, μάλιστα καθεστωτικής αντίληψης όπως η μη άλλη υποψηφιότητα για την Προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ και η με προσωπική παρέμβαση, του Αλέξη Τσίπρα, ανατροπή της αρχικής ψηφοφορίας για την ποσόστωση βουλευτών στην Κ.Ε..

Στην υπόθεση ρύθμισης του χρέους ο Πρωθυπουργός και το επιτελείο του έχουν επικεντρώσει όλες τους τις προσπάθειες και έχουν επενδύσει το άπαν των πολιτικών τους φιλοδοξιών, καθώς σκοπίμως το έχουν αναγάγει σε μείζον ζήτημα, αν και κατά πολλούς οικονομολόγους εκείνο που χρήζει προτεραιότητας είναι οι αποκρατικοποιήσεις –που θα εισφέρουν στον δημόσιο κορβανά-  σε συνδυασμό με δημιουργία θέσεων εργασίας μέσω αναπτυξιακών προγραμμάτων.

Οι αποκρατικοποιήσεις, όμως, αντιστρόφως ανάλογα με την επιτυχία που ενδεχομένως θα μπορούσαν να σημειώσουν (όχι, πάντως με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που δεν τις πιστεύει) θα έχουν αρνητικό αντίκτυπο στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, αφού θα μεταφράζονται από την αριστερή προπαγάνδα σε «ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας».

Είναι κατανοητό, όμως, ότι για να φθάσει με κάποιες ελπίδες στις κάλπες, ο κ. Τσίπρας χρειάζεται ένα «ηρωϊκό αφήγημα» και τέτοιο θα είναι ενδεχόμενη ρύθμιση του χρέους.  Που μπορεί μεν στην πραγματική οικονομία να μην έχει κανένα άμεσο αποτέλεσμα, στους πολίτες, όμως, θα περάσει σαν μια επική διαπραγματευτική νίκη του κ. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ…

Γι αυτό και οι ηρωικές αναφορές του Πρωθυπουργού, αλλά και άλλων πρωτοκλασάτων συντρόφων όπως ο Τσακαλώτος, ότι δεν θα μείνουμε γαντζωμένοι στην εξουσία «ντε και καλά», αν είναι να εφαρμόζουμε μνημόνια!

Αλλά μία «χρονική επέκταση του Προγράμματος» ή ένα ακόμη μνημόνιο, το τέταρτο -το δεύτερο ΣΥΡΙΖΑ– βρίσκεται επί θύρες με την δεύτερη αξιολόγηση και την εκ νέου ανάμειξη του ΔΝΤ. Και αυτό είναι που επίσης θέλει να προλάβει με πρόωρες εκλογές το Μαξίμου.

Εδώ εισέρχεται η αιφνιδιαστική κίνηση του υπουργού κ. Νίκου Παππά να κλείσει «μέσα σε πέντε μέρες» τα κανάλια! Η πρόβλεψη του νόμου να κλείσουν τρεις μήνες μετά την δημοσίευση στο ΦΕΚ του νόμου δεν τους εξυπηρετεί πλέον. Και, φυσικά, η «πρώτη φορά αριστερά» δεν προτίθεται να πάει σε εκλογές με τα κανάλια απέναντί της… Ούτε με πρόσφατο το «μαύρο». Γι αυτό επείγεται να τα κλείσει, ώστε να έχει ξεχαστεί το πράγμα μετά από κάποιους μήνες, που θα στηθούν οι κάλπες…

Με βάση το ίδιο σχέδιο, εκτιμούν πολιτικοί παρατηρητές, θα προωθηθούν και οι αλλαγές σε εσωκομματικό επίπεδο ώστε να περιθωριοποιηθούν οι όποιες εναπομείνασες «διαφορετικές απόψεις» και να προωθηθούν σε θέσεις κλειδιά στον κομματικό μηχανισμό οι προσκείμενοι στο Μέγαρο Μαξίμου.

Κοντολογίς, εάν η υπόθεση απομείωσης του χρέους δεν στεφθεί με επιτυχία, όλα τα άλλα θα πάνε περίπατο. Μόνο μια γενναία ρύθμιση του χρέους μπορεί να προσφέρει έδαφος για προεκλογική εκμετάλλευση, προκειμένου να ανατραπεί το σημερινό αρνητικό κλίμα που έχει διαμορφωθεί στο λαό, από τα πεπραγμένα της Κυβέρνησης.

Το χρονικό όριο του 2016 που έχουν θέσει και στο οποίο μένουν αμετακίνητοι, παρά τα αντιφατικά μηνύματα που έρχονται από το εξωτερικό –πχ. Ο κ. Σόιμπλε δεν συμμερίζεται την άποψη ότι πρέπει αυτή την ώρα να κινήσει η σχετική συζήτηση- δημιουργεί ένα σκόπιμα «διεκδικητικό» πλαίσιο προκειμένου αφενός να πιέσουν τους εταίρους (Ευρωπαίους)  να συντρέξουν με την άποψη του ΝΔΤ που στο σημείο αυτό ταυτίζεται με την θέση του Μαξίμου κάτι που θα δημιουργούσε θετική εικόνα για την «διαπραγματευτική τακτική» της κυβέρνησης και θα μεταφραστεί σε θετικές ψήφους.  Και αφετέρου, στην περίπτωση που επικρατήσει η αντίθετη άποψη του Σόιμπλε, και δεν τεθεί θέμα ρύθμισης χρέους “εδώ και τώρα”, να δημιουργήσει κλίμα «εθνικής αντίστασης» και «αγωνιστικού ενθουσιασμού» στο εσωτερικό της Ελλάδος, που θα του επιτρέψει να υποστηρίξει “ψηφίστε με να αγωνιστώ για να μειώσω το χρέος”.

Και αυτή είναι πλέον η επιδίωξη του κ. Τσίπρα ο οποίος δεν ήλθε στην εξουσία για να φύγει, αλλά για να μείνει με όποιο κόστος για τον τόπο και με όποια μεθόδευση. Άλλωστε το έχει επανειλημμένως ομολογήσει και ο ίδιος ότι «η αριστερά στην Ελλάδα δεν θα είναι μία παρένθεση”…

Το ερώτημα, όμως, είναι εάν ο λαός θα του το επιτρέψει!