ΑΝΑΛΥΣΗ: Χρειαζόμαστε γερή δόση αυτοκριτικής!

ΑΝΑΛΥΣΗ: ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Σε υψηλούς τόνους, εκατέρωθεν, αλλά χωρίς ουσία, η χθεσινή συζήτηση στη Βουλή για τη διαπλοκή και τη διαφθορά. Και πως θα μπορούσε να είναι αλλιώς;

Αν η διαπλοκή και η διαφθορά είχαν συγκεκριμένο ονοματεπώνυμο, εάν αφορούσαν, δηλαδή, ένα, δύο ή και περισσότερα συγκεκριμένα άτομα μέσα και έξω από την πολιτική και εύκολα αναγνωρίσιμες θα ήτανε και –έστω με δυσκολία- θα μπορούσαν να περιοριστούν ή ακόμη και να παταχθούν.

Το φαινόμενο, όμως, έχει προσλάβει, από χρόνια τώρα, επιδημική μορφή! Και έχει διαπεράσει σχεδόν όλη την πυραμίδα της κοινωνίας.

Είπε χθες ο κ. Μητσοτάκης, ανάμεσα στα άλλα, ότι η διαπλοκή «θέλει δύο». Ο κ. Τσίπρας την προσδιόρισε σε μία μόνον πλευρά. Της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Του ήταν περισσότερο βολικό αυτό. Ούτε ο ένας, όμως, ούτε πολύ περισσότερο και ο άλλος, έδωσαν την πραγματική ταυτότητα της διαπλοκής και της διαφθοράς.

Καλός ομιλητής –καλύτερος από στήθους- ο κ. Τσίπρας αδίκησε τον εαυτό του όταν προσπάθησε να τα «φορτώσει» όλα τα δεινά του τόπου σε μία – δύο οικογένειες πολιτικών και επιχειρηματιών. Και αδίκησε και τη συζήτηση και τον ελληνικό λαό, τον οποίο δεν κατέστησε σοφότερο αφού ούτε ένα νέο στοιχείο προσκόμισε, ούτε ένα νέο όνομα έριξε στην αρένα!

Από την άλλη μεριά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αυτοπαγιδεύτηκε στην «συμφωνία αλήθειας» την ώρα που καθένας αντιλαμβάνεται ότι φθάσαμε έως «του κακού την πόρτα» από την άρνηση ενός μεγάλου μέρους του λαού, όλων των κοινωνικών στρωμάτων και όλων των πολιτικών αποχρώσεων, να κάνουν βίωμά τους ότι είναι πολίτες και όχι κάτοικοι τούτης της χώρας…

Προτίμησαν τα ψέματα: Να τα ακούν και να τα χειροκροτούν. Να τα ανέχονται και να τα αποδέχονται. Να τα επιβραβεύουν. Ίσως γιατί έτσι αποκτούσαμε άλλοθι για τη δική μας τακτική να κρύβουμε την αλήθεια από την Εφορία, από τον Ασφαλιστικό Οργανισμό, από το Τελωνείο, εν γένει από το Κράτος.

Αυτήν την αλήθεια περιμέναμε να ακούσουμε χθες στη Βουλή. Από ΟΛΕΣ τις πλευρές. Διότι, αν είναι σωστό το λεγόμενο «η αλήθεια σώζει», δεν θα βρει η πατρίδα σωτηρία εάν δεν καταρρίψουμε την ουτοπία του ποιητή «δεν είναι αλήθεια πιο χρυσή σαν την αλήθεια της σιωπής»!

Οι ευθύνες για την χρεοκοπία βαρύνουν όλους μας. Τους πολιτικούς βεβαίως πολύ περισσότερο. Αυτό, όμως, δεν ελαφρύνει την ευθύνη εκείνου που δεν δηλώνει όλα του τα εισοδήματα. Ούτε εκείνου που δεν κόβει αποδείξεις. Δεν μειώνει την ευθύνη εκείνου που παίρνει (και που δίνει) «φακελάκι». Δεν απαλλάσσει της ευθύνης του αυτόν που χρησιμοποιεί δόλο για να ξεγελάσει το Κράτος σε οποιαδήποτε συναλλαγή του με αυτό. Ούτε αυτόν που στέλνει στην ασφάλεια του εξωτερικού τις καταθέσεις του.

Αυτά δεν τα ακούσαμε χθες. Αντίθετα, ακούσαμε απίστευτες θεωρίες. Ότι μειώσαμε, λέει, σκοπίμως την προσφορά καναλιών σε τέσσερα, για να ανεβάσουμε το τίμημα! Αλλά, εάν δεν κάνουμε λάθος, όταν ο έμπορος κρύβει τη σοδειά για να αυξήσει τεχνητά την τιμή του προϊόντος, ΕΠΕΜΒΑΙΝΕΙ Ο ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ!

Ειπώθηκε ότι λιγότερα Κανάλια (επειδή θα έχουν περισσότερα έσοδα) θα είναι αντικειμενικά!!!  Ώστε η αντικειμενικότητα είναι συνάρτηση του κέρδους!  Και μετά η αριστερά (και η κατά ΣΥΡΙΖΑ εκδοχή της) είναι ταγμένη, λέει, κατά του κέρδους!..

Δυστυχώς, τα επιχειρήματα της κυβέρνησης δεν στέκουν σε κριτική αξιολόγηση. Ίσως γιατί η επιδίωξή της είναι τόσο διαφανής όσο έντονη ήταν η προσπάθεια του Πρωθυπουργού να πείσει ότι όλα τα ΜΜΕ είναι εναντίον του! Επομένως, πρέπει να αποκτήσουμε και φίλια…

Εν τη ρύμη του λόγου του, ο Πρωθυπουργός ξέχασε ότι συγκεκριμένος επιχειρηματίας τον οποίο σήμερα κατηγορεί ως «αντίπαλό» του, ήταν εκείνος που πρωτοστάτησε στην ανατροπή της κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή! Και στην άδικη περιπέτεια του Θόδωρου Ρουσόπουλου. Τότε ήταν καλός καναλάρχης…

Αλλά αυτή είναι, κατά την άποψή μας, η χειρότερη (γιατί είναι και ασύλληπτη) από όλες τις μορφές διαπλοκής και διαφθοράς. Το να ενεργείς και να πολιτεύεσαι όχι με σταθερές αξίες, αλλά ανάλογα με το τι κάθε φορά σε συμφέρει και τι όχι…

Την ίδια ώρα, που στο Βουλή μιλούσαμε για διαφθορά, στην ΕΕ μας έκοβαν τη δόση σε δύο υποδόσεις! Λίγο ενδιαφέρει η «τεχνική», όπως προσπάθησε να δικαιολογήσει ο κ. Τσίπρας. Άλλο είναι το ζήτημα: Ότι πλέον οι Ευρωπαίοι ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΝΤΑΙ. Θέλουν να δουν, για να δώσουν!

Αλλά ούτε περί αυτού ακούσαμε χθες να μιλήσουν στη Βουλή. Πως και γιατί χάσαμε την αξιοπιστία μας ως χώρα. Και πως για κάθε πλέον πρόθεσή μας, για κάθε «χρήση» και για κάθε «λογαριασμό», θα ελεγχόμαστε από την ΕΕ! Και αυτό όχι για 99 χρόνια.  Αλλά δια βίου της ΕΕ!

Αλλά και γι΄ αυτό η ευθύνη δεν βαρύνει μόνον τους πολιτικούς. Κάθε ένας που δήλωνε ψευδή έκταση των στρεμμάτων του και ανακριβή ποσότητα παραγωγής για να τύχει μεγαλύτερης επιδότησης, με χρήματα της ΕΕ, φέρει και αυτός μερίδιο ευθύνης.

Εν κατακλείδι, ο κ. Τσίπρας ξεκίνησε με ψέματα και «αυταπάτες» και την έπαθε όπως ο χωριάτης του παραμυθιού: Τώρα κανείς δεν τον πιστεύει. Ο δε κ. Μητσοτάκης ξεκινάει με «συμφωνία αλήθειας», αλλά όχι όλης της αλήθειας. Χρειάζεται να την διευρύνει. Καλές οι προτάσεις των 12 σημείων.

Τέλος:  Η αυτοκριτική δεν είναι καλή μόνον για τους «άλλους»!  Και στη χώρα μας, κυβερνήτες και κυβερνώμενοι χρειαζόμαστε γερή δόση αυτοκριτικής!