Πρόβλημα γονιμότητας για τα αγόρια “σπερματέγχυσης”

Τα αγόρια που γεννιούνται με την εξωσωματική τεχνική της μικρογονιμοποίησης από πατέρες με πρόβλημα υπογονιμότητας, έχουν αυξημένες πιθανότητες και τα ίδια να εμφανίσουν μικρότερη ποσότητα και χειρότερη ποιότητα σπερματοζωαρίων ως ενήλικοι.

Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας νέας βελγικής επιστημονικής έρευνας, η οποία δείχνει ότι η υπογονιμότητα είναι δυνατό να κληρονομηθεί. Όσοι γεννιούνται με την τεχνική αυτή, έχουν μικρότερη γονιμότητα από τον μέσο όρο, πράγμα που δείχνει ότι τα προβλήματα υπογονιμότητας του πατέρα -κυρίως γενετικής αιτιολογίας- μπορούν να περάσουν στους απογόνους του (χωρίς πάντως να σημαίνει ότι φταίει η ίδια η εξωσωματική τεχνική γι’ αυτό).

Στην σπερμάτεγχυση, που αναπτύχθηκε στην αρχή της δεκαετίας του ΄90, ένα ποιοτικό σπερματοζωάριο επιλέγεται στο εργαστήριο και εισάγεται απευθείας στο ωάριο, το οποίο γονιμοποιεί. Η μέθοδος εφαρμόζεται σε άνδρες με λίγα σπερματοζωάρια, αφύσικου σχήματος ή με μικρή κινητικότητα.

Σε άλλες μεθόδους εξωσωματικής, περισσότερα σπερματοζωάρια αφήνονται να κολυμπήσουν προς ένα ωάριο, ώσπου κάποιο -αβοήθητο!- να καταφέρει να πετύχει τη γονιμοποίηση. Σε μερικές χώρες σχεδόν το 100% των εξωσωματικών γίνεται μέσω σπερματέγχυσης, ενώ σε άλλες χώρες η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται πολύ λιγότερο.