Ανεπιθύμητοι οι γονείς μεταναστών στην Αυστραλία!

ΣΧΟΛΙΟ ΡΗΡ: Το θέμα και επίκαιρο είναι και διδακτικό, κυρίως για όσους (ακόμη και κυβερνητικούς) με ευκολία καταφέρονται κατά των Ελλήνων πως δήθεν δείχνουν “σκληρό πρόσωπο” προς τους μετανάστες, κάτι που είναι καθ΄ολοκληρίαν αναληθές. Το αντίθετο είναι ο κανόνας.

Το (αρνητικό) παράδειγμα έρχεται από την “ανθρωπιστική” και δημοκρατική Αυστραλία, την χώρα που δίχως υπερβολή, την έχτισαν οι μετανάστες, την κατέστησαν ισχυρή δύναμη και την ανέβασαν σε κορυφαίες θέσεις στον παγκόσμιο οικονομικό χάρτη.

Ε, λοιπόν, αυτή η χώρα σήμερα δεν δέχεται τους γονείς των μεταναστών της, γιατί κοστίζουν ακριβά στους φορολογούμενους!

Διαβάστε ολόκληρο το σχετικό άρθρο που δημοσιεύεται στην ομογενειακή εφημερίδα “Neoskosmos.com“.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ

Το σκληρό πρόσωπο της Αυστραλίας στους μετανάστες σε αυτή τη χώρα -που, κατά ένα μεγάλο μέρος τους την έχτισαν-, δείχνει η σημερινή κυβέρνηση, βάζοντας αξεπέραστα εμπόδια στην έλευση των γονέων τους στη χώρα.

Σε ειδική μελέτη που διεξήγε το Συμβούλιο Παραγωγικότητας, κατ’ εντολήν της κυβέρνησης Turnbull, αναφέρεται ότι η ισχύουσα πολιτική όσον αφορά την έλευση των γονέων μεταναστών στην Αυστραλία, παρουσιάζει πληθώρα αδύναμων σημείων και -το κυριότερο- στερείται συγκροτημένου σχεδίου και πληθυσμιακού κριτηρίου.

Ξεκινώντας από τον παράγοντα «κόστος», καυτηριάζει το γεγονός ότι η έλευση γονέων των μεταναστών στην Αυστραλία, στοιχίζει στους φορολογούμενους $3,2 δις, η μόνιμη δε εγκατάστασή τους δεν θα πρέπει να επιτρέπεται, πλην εκτάκτων, ειδικών περιπτώσεων. Προτείνονται άδειες προσωρινής διαμονής στη χώρα, με τους ίδιους τους επισκέπτες ή τα παιδιά τους να επιβαρύνονται με όλα τα έξοδα υγείας και κοινωνικής πρόνοιας.

Παραδέχονται, μεν, οι μελετητές και συγγραφείς της εν λόγω έκθεσης, ότι η μετανάστευση έχει θετικές επιδράσεις στην οικονομία και τον οικονομικό προϋπολογισμό της χώρας και, ομολογουμένως, είναι αποδεκτή από το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο. Από την άλλη πλευρά, όμως, αφήνει πολλά κενά, τα οποία επιτρέπουν σε άτομα με περιορισμένα προσόντα και ελλειπή γνώση της αγγλικής γλώσσας, να εισέρχονται στη χώρα και να εγκαθίστανται μόνιμα.

Στην έκθεση, την οποία παρουσίασε ο θησαυροφύλακας Scott Morrison, την περασμένη Δευτέρα, δίνεται έμφαση στο γεγονός ότι «το μεγαλύτερο κέρδος της χώρας προέρχεται από τους προσοντούχους μετανάστες και εκεί είναι που θα πρέπει να ανέβει γενικά ο πήχυς και να περιοριστεί η είσοδος με αυστηρότερα κριτήρια σχετικά με την ηλικία, τα προσόντα και τη γνώση της Αγγλικής».

ΑΣΥΜΦΟΡΗ Η ΕΙΣΟΔΟΣ

Έχοντας το οικονομικό όφελος της χώρας κατά νου, οι μελετητές τονίζουν ότι τη μεγαλύτερη προσφορά στη χώρα την κάνουν εκείνοι οι οποίοι έρχονται στην Αυστραλία όταν είναι γύρω στα 25, ενώ προσθέτουν ότι δεν είναι ευκαταφρόνητη και η προσφορά εκείνων που είναι κάτω των σαράντα.

Όσο για τους γονείς των μεταναστών, αναφέρεται ότι υπάρχουν δύο κατηγορίες. Η μία συμπεριλαμβάνει εκείνους που έρχονται με το σχετικά χαμηλό ποσό των $7.000 -και εδώ υπάρχει λίστα αναμονής που υπερβαίνει τα 30 χρόνια!- και η άλλη η οποία επιβάλλει τη «συμπλήρωση», όπως την αποκαλεί, των εξόδων που απαιτούνται και ανέρχεται στις $47.000 περίπου.

Αν έχετε ήδη φρίξει από το ποσό, συγκρατηθείτε για να πληροφορηθείτε και τη συνέχεια.

Στην έκθεση υποστηρίζεται ότι «αυτό δεν είναι παρά σταγόνα στον ωκεανό»

δεδομένου ότι οι φορολογούμενοι καλούνται να πληρώσουν για κάθε βίζα γονέα μεταξύ $335.000 και $410.000, αν υπολογίσει κανείς την ιατρική κάλυψη, την κοινωνική πρόνοια και γηριατρική φροντίδα.

Και το ποσό αυτό, τονίζεται, ότι αυξάνεται κάθε χρόνο ανάλογα με τον αριθμό των ατόμων που εισέρχονται στη χώρα και οποίος αυξάνεται διαρκώς.

ΑΠΑΝΘΡΩΠΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

«Απάνθρωπο» χαρακτηρίζει το σύνολο των προτάσεων, όσον αφορά την έλευση των γονέων των μεταναστών στην Αυστραλία, η γενική διευθύντρια της Πρόνοιας, Βούλα Μεσημέρη, με 27ετή υπηρεσία στον οργανισμό και άμεση επαφή με τα θέματα των μεταναστών.

«Η οικογενειακή επανασύνδεση ανήκει στον ανθρωπιστικό τομέα της μετανάστευσης. Αυτό δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει. Με βάση, όμως, τα πορίσματα της συμβουλευτικής επιτροπής, μόνο ανθρωπιστικό χαρακτήρα δεν έχουν.

Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να εμποδίζει την επανασύνδεση των μελών της οικογένειας, ιδιαίτερα αν απομακρύνθηκαν για λόγους ανεξάρτητους από τη θέλησή τους.

Το ποσό που απαιτείται σήμερα και όπως υπολογίζουν τα μέλη του Συμβουλίου Παραγωγικότητας, δεν επαρκεί, τοποθετεί διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των εχόντων και μη. Πρόκειται για κατάφωρη διάκριση σε βάρος των μη εχόντων, ανεπίτρεπτη και ασυμβίβαστη, θα τολμούσα να πω, με το πνεύμα αυτής της χώρας που υποτίθεται ότι μία από τις χαρακτηριστικές της αξίες είναι το «fairness». Η πολιτική που ανοίγει την πόρτα μόνο στους πλούσιους να φέρουν εδώ τους γονείς τους είναι άδικη και, επομένως, απαράδεκτη. Ας το λάβουν αυτό υπόψη τους οι κυβερνώντες. Τα πορίσματα, εξάλλου, των ερευνών δεν είναι για να εφαρμόζονται, έτσι απαίδευτα».

ΑΓΝΩΜΩΝ

Δεν γίνεται να είναι η χώρα, στο πρόσωπο εκείνων που την κυβερνούν, τόσο αγνώμων, θα πρόσθετα εγώ, σε εκείνους που έθεσαν τα θεμέλια και στη συνέχεια, έχτισαν, σ’ ένα μεγάλο βαθμό, το περίφημο αυτό οικοδόμημα που λέγεται Αυστραλία.

Κάνοντας αυτό, τότε που η χώρα είχε ανάγκη από εργατικά χέρια, στερήθηκαν τους γονείς τους.

Η μαζική μετανάστευση, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε, σήμαινε και τον διαμελισμό των οικογενειών.

Μετανάστες της πρώτης γενιάς, στην πλειονότητά τους, έφυγαν στον «ανθό της ηλικίας τους».

Οι περισσότεροι από τη γενιά αυτή, έχασαν τους γονείς τους, χωρίς καν να έχουν την ευκαιρία να τους πουν το στερνό «αντίο».

Μπορεί ν’ ακούγεται μελοδραματικό, είναι, όμως -όπως οι περισσότεροι από μας γνωρίζουν-, η καθαρή αλήθεια.

Εκείνοι που ήλθαν αργότερα -και είναι αρκετοί,από ό,τι γνωρίζουμε-, έχουν γονείς που είναι ακόμη εν τη ζωή και δεν θέλουν να έχουν την τύχη που είχαν πολλοί από εκείνους των χρόνων της μαζικής μετανάστευσης.

Εξάλλου, οι συνθήκες στη γενέτειρα σήμερα δεν προσφέρονται για τη φροντίδα ηλικιωμένων.

ΨΥΧΡΟΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Κάνοντας έναν ψυχρό οικονομικό υπολογισμό, τα μέλη του Συμβουλίου Παραγωγικότητας αναφέρουν, ότι ο αριθμός των γονέων που έρχονται στην Αυστραλία με τους δύο τρόπους, ανέρχεται σε 8.700, στοιχίζοντας στον φορολογούμενο μεταξύ $2.6 και 3.2 δις το χρόνο. Αν λάβουμε υπόψη μας, αναφέρεται στην έκθεση, ότι ο αριθμός των εισερχομένων στη χώρα κάθε χρόνο αυξάνεται, το κόστος είναι δισβάστακτο για τον φορολογούμενο και δυσανάλογο με το μικρό κομμάτι του πληθυσμού που συνδέεται.

Επανερχόμενοι, τώρα, στο παρόν κόστος της επανασύνδεσης οικογενειών, που το κόστος, παρ’ ότι είναι υπέρογκο για τον μέσο πολίτη, εντούτοις δεν είναι αρκετό για να καλύψει τα έξοδα των ηλικιωμένων γονέων, όπως ισχυρίζεται το Συμβούλιο Παραγωγικότητας, η άποψη που επικρατεί και που εκφράζεται στις εκτιμήσεις της Βούλας Μεσημέρη, είναι ότι η κυβέρνηση οφείλει να δει το όλο θέμα της επανασύνδεσης οικογενειών, ανθρωπιστικά, όπως ακριβώς το ονομάζει. Να μην είναι δηλαδή «ανθρωπιστικό» μόνο κατ’ όνομα, αλλά και στην ουσία. Μόνο έτσι, θα μπορέσει να αποδώσει, έστω και σ’ έναν ελάχιστο βαθμό, αυτό που πρόσφεραν οι μετανάστες σ’ αυτήν τη χώρα. Να δείξει έμπρακτα και όχι μόνο με λόγια ότι «οι μετανάστες έχτισαν στην ουσία την Αυστραλία».