Συνέντευξη: Ο Ελληνισμός από τη σκοπιά της Ομογένειας

Της Ευτυχίας Λοϊζίδη

Τα σύγχρονα έθνη προέρχονται απο τη συλλογική μορφή της κοινότητας στις οποίες οι παραδόσεις ήταν ακόμα ισχυρές. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που οι συμβάσεις πέφτουν σε αναρχία; Ένα παράδειγμα συμβάσεων ειναι η γλώσσα (ακόμα η παραδοσιακή κηδεία, θρησκεία).

Δεν διαφωνώ, οι συμβάσεις είναι τεχνητές (κατασκευασμένες) από την ίδια την ανάγκη για συλλογική συντήρηση. Για να προστατεύουν το έθνος από τις καταστροφές της ανθρώπινης (ανεξέλεγκτης) φύσης. Ο ίδιος ο πολιτισμός άλλωστε είναι σχεδιασμένος με περιορισμούς για να «προστατεύσει» μια δυνατή και ακμάζουσα πόλη.

Τα καταφέρνει ομως; Και αν όχι ποιες οι δικλείδες ασφαλείας μας;

Τις απαντήσεις θα μας τις δώσει ένα άτομο που εδώ και 17 ολόκληρα χρόνια πραγματοποιεί ένα σημαντικό βήμα στην φωταύγεια των παιδιών.

Με σπουδές στο Queens College, St. John’s University το διδακτορικό σας…..και το 1999 διευθυντής στο σχολείο του Αγίου Δημητρίου. 17 χρόνια λοιπόν στις επάλξεις.Η πρώτη φορά στον Άγιο Δημήτριο κε Κουλαρμάνη?

-Παράξενα ήταν. Διότι είχα βγει απο δημόσιο σχολείο. Ήταν παράξενα γιατί είχες να κανεις αφενός με ιδιωτικό σχολείο, αφετέρου το σχολείο αυτό ήταν ελληνικό.  Ούτε ξέρεις τους γονείς, πρώτη φορά θα συναντούσα τα παιδιά.

Τι είδους όπλα χρειάζεται κανείς για να καταφέρει να «μείνει»;

-Χρειάζεται να εισαι φιλότιμος, να έχεις γερό στομάχι για να καταπίνεις πολλά πράγματα. Γιατί ο Έλληνας ειναι Μεγάθυμος…δεν το κάνει  για να σε υποβαθμίσει. Έτσι ειναι η κουλτούρα μας. Ειμαστε απότομοι. Λέμε πράγματα που δεν πρέπει να λέμε και μετά το σκεφτόμαστε.

Θα συμφωνήσω, και χαίρομαι που το επισημαίνεται.

Μέγας + θυμός = Μεγαλόψυχος, γενεί ψύχος, υψηλόφρων. Ειναι ζήτημα τιμής.

Ο  καθένας μπορεί να θυμώσει, αυτό ειναι εύκολο αλλά το να θυμώσει κανεις την σωστή στιγμή, το σωστό άτομο για τη σωστή αιτία αυτό δεν ειναι εύκολο.(Ηθικά Νικομάχεια, Αριστοτελης).  

Με το θυμικό λοιπόν, και όχι με την ορθολογική προσέγγιση. Περιγράψατε μου κε Κουλαρμάνη μια όμορφη στιγμή σας  ως διευθυντής στον Αγ. Δημήτριο.

– Τα πρώτα χρόνια ήταν όμορφα και ήταν επειδή οι Έλληνες ήταν ακόμη «Έλληνες».

Και εξηγώ: μπορούσε ο Έλληνας να πει ότι είναι  Έλληνας σε όλα. Πίστευε στην εκπαίδευση, πίστευε στους καθηγητές. Δεν δεχόταν τους αντιρρησίες (φίλους, παιδιά), ως προς αυτό. Φτάνουμε τώρα 17 χρόνια μετά και δεν διδάσκουμε στους Έλληνες Αμερικάνους, διδάσκουμε στους Αμερικάνους  Έλληνες. Έτσι έχουμε γινει Αμερικανοί με ελληνικό υπόβαθρο.

Αφορμώμενη από την  παραπάνω κριτική διαπίστωση, εύλογα το να αναζητώ στη συνέχεια από τον διευθυντή του Αγίου Δημητρίου στην Αστόρια της Ν. Υόρκης

τα αίτια των απωλειών, τις προυποθέσεις αυτού του δημιουργήματος «σχολείο του Αγίου Δημητρίου», και τις απόπειρες ανάκτησής του.

Κε Κουλαρμάνη,  τί χρειάζεται για να αλλάξουν τα «κακώς κείμενα»?

(Βαθιά ανάσα).

-Δεν θέλω να πω ότι δεν πιστεύω πως θα αλλάξει…αλλά νομίζω οτι κάπου χάσαμε  τον δρόμο μας. Χάσαμε το ΠΙΣΤΕΥΩ. Έχουμε ξεχάσει τις προτεραιότητές μας.

Και αυτές είναι η γλώσσα, η κουλτούρα, και η θρησκεία.

Αν θέλεις να είσαι ελ –ην.

Το θέμα που καταπιάστηκα στο διδακτορικό μου ήταν τα ελληνικά σχολεία και ερεύνησα τους λόγους για τους οποίους οι Έλληνες απομακρύνονται από αυτά.. Ρώτησα αρκετούς παλαίμαχους καθηγητές που πέρασαν τα ωραία χρόνια, γιατί αποφασίζουνε να φύγουν τα παιδιά απο τα ελληνικά  σχολεία.

Και η απάντηση που έλαβα δεν σας κρύβω ήταν πολύ σοκαριστική για εμένα.

«Τα ελληνόπουλα φεύγουν για να μην μείνουν στο γκέτο»

«Εαν παραμείνεις στον ελληνισμό δεν θα αποκτήσεις το Αμερικανικό όνειρο, και θα παραμηνεις-τί ντροπή! Βλάχος.

Έτσι λοιπόν προτειμούν να πάνε το παιδί τους στο «Gifted & Talented» διότι μια κοινότητα που έχει την εκκλησία, τους παπάδες της δεν θα τους κάνει ανθρώπους.

Για τον γονέα το χρέος που έχει απέναντι στο παιδί του είναι να το εντάξει στο σχολείο εως την 5η τάξη του δημοτικού. Υστερα, φεύγω τώρα!

Αλλά πιστέψτε με, είμαι 26 χρόνια στην εκπαίδευση και πιστεύω πως ο μαθητής κανει το σχολείο, και όχι το αντίθετο.

Ο μαθητής ο οποίος ξέρει τί πρέπει να κάνει και με την αρωγή των γονέων θα καταφέρει να εισέλθει σε πανεπιστήμια μεγάλου κύρους.

Το κύρος όμως το φτιαχνουν και τα ίδια τα παιδιά.

Και είμαι πολύ υπερηφανος που αρκετά δικά μας παιδιά κατάφεραν να μπουν σε καλά πανεπιστημια (Columbia, Harvard, Yale).

Σας έχει δημιουργήσει πρόβλημα κε Κουλαρμάνη αυτό το επάγγελμα?

 -Ναι! Προσωπικά. Με έχει πληγώσει. Η προσπάθεια κάποιων να σπηλώσουν το όνομα και την αξία του σχολείου αυτού.

Όμως δεν πονάνε κάτι που φτιάξαμε εγώ και εσείς. Εμείς είμαστε μικροί.

Δουλέψαν οι παπούδες μας για να φτιάξουν αυτό το σχολείο. Πονάνε ένα έργο που κάποιοι γέροι θυσιάσανε μια ζωή και δεν είχανε τίποτα. ….Και να το διαλύουμε εμείς σήμερα? Η νεολαία?

Από ποιούς λοιπόν πρέπει να προστατεύσουμε την κληρονομιά μας?

-Απ΄τους λίγους που προσπαθούν να αποδομήσουν την θεσμική επιτυχία του σχολείου του Αγ. Δημητρίου. ομως δεν είναι εύκολο, επειδή κατί που ποιήθηκε  με σοφία, μόχθο και επιμονή δεν μπορεί να διασπαστεί πόσο μάλλον να αφανιστεί.

Μπορεί να συμβεί μόνον εαν οι πολίτες συνολικά απορρίπτουν την αναγκαιότητα του σχολείου του Αγίου Δημητρίου. Οι πράξεις όμως άλλα μαρτυρούν.

Γιατί το ευτύχημα στην περίπτωση αυτή είναι πως αίθουσες του σχολείου είναι γεμάτες κε Κουλαρμανη.

-Δόξα τω Θεών πάμε καλά. Ανοίξαμε και UPK 2ο  με σκοπό να βοηθήσουμε τους Έλληνες αφού είναι εντελώς δωρεάν για τα παιδιά που θα ξεκινήσουν την περίοδο που διανύουμε. Ενα εγχέιρημα που ας μη γελιόμαστε  θα τονώσει τις ελληνικές οικογένειες. Για όσους δεν πρόλαβαν την εγγραφή τους σε αυτό το πρόγραμμα έχουν το περιθώριο απο εμάς έως την 1η του Οκτώβρη να έρθουν κοντά μας. Ο καθείς ενδιαφερόμενος μπορεί να επικοινωνεί στα τηλέφωνα : (718)- 728- 1754.

Μετά από την γόνιμη για εμένα συζήτηση αποκόμισα τα εξης.

Η παιδεία θα πρέπει να μεταμοσχευθεί από την  εσωτερική σφαίρα προς την εξωτερική. Και επιπλέον θα πρέπει να γίνει Ιερή.

Τί εννοώ?

Θα κλείσω  αυτήν τη συζήτηση με ενα παράδειγμα που μου το εξέφρασε ο κος Κουλαρμάνης κατα τη διάρκειά της, το οποίο κρίνω και εύστοχο υπο το πρίσμα μιας ορθολογιστικής προσεγγίσεως…..γιατί τα παιδιά μιμούνται τους γονείς τους.

Σε ενα διάλογο δύο πατεράδων όπου οι γιοι τους παίζουν σε ομαδικό άθλημα.

Ο ένας Εβραϊκής  καταγωγής και ο άλλος Χριστιανός Ορθόδοξος.

-Χριστιανός Ορθ. : «Δεν είδα τον γιό σου στο προηγούμενο παιχνίδι, τί συμβαίνει»?

-Εβραίος : Ναι, του απάντησε. Έπρεπε να πάει στο temple (ναός).

– Χριστιανός Ορθ : Αχ! Εγώ τον δικό μου τον τραβάω….αλλά …..

– Εβραίος : Δυστυχώς, του αποκρίθηκε, δεν έχεις τις σωστές προταιραιότητες.