Η οργανωμένη ομογένεια ανησυχεί

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Η οργανωμένη Ομογένεια ανησυχεί. Για την κατάσταση στην Ελλάδα. Για την απραξία της κυβέρνησης σε ό,τι αφορά τα θέματα που άμεσα την ενδιαφέρουν.

Αυτή είναι η εικόνα που εκπέμπουν οι ομογενείς εκπρόσωποι οργανώσεων που φθάνουν στην Αθήνα.

Τα ερωτήματα «Τι γίνεται στην Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού, μαθαίνω δεν κάνουν τίποτε», αλλά και «τι γίνεται με το Υπουργείο Εσωτερικών, πόσα τέρμινα θέλει να μελετήσει το θέμα της ψήφου των Αποδήμων Ελλήνων Ψηφοφόρων», μας τα μετέφερε πρόεδρος ομογενειακής Αμερικανο-Καναδικής Ομοσπονδίας και ήταν στη χροιά της φωνής του αποτυπωμένη η αγωνία.

«Χάνουμε την ομογένεια και τούτοι δεν συγκινούνται», ήταν τα μάλλον οργισμένα λόγια άλλου ομογενειακού παράγοντα με καταγωγή από την Κεντρική Ελλάδα.

Τα μεταφέρουμε εδώ και από δημοσιογραφικό καθήκον –αφού μας εκλέχθηκαν για να τα γράψουμε-  και από πραγματική αγωνία για την τύχη των σχέσεων και των δεσμών Ελλάδος και απόδημων τέκνων της, ομογενών και μη.

‘Άλλωστε, όσοι κυβερνητικοί παράγοντες  συνομίλησαν αυτές τις μέρες με ομογενειακούς, έχουν ιδίαν αντίληψη για το αληθές των λόγων αυτών.

Ακόμη και κάποιες πληροφορίες που φθάνουν στα αυτιά τους για κινήσεις ελληνικών ιδιωτικών εταιρειών στον τομέα της πληροφόρησης τους έχουν εμβάλει σε σκέψεις: “Δεν είμαστε οι χρυσές αγελάδες να μας αρμέγουν. Φτάνει πιά!”, έλεγε στην ΡΗΡ γνωστός ομογενής εκδότης περιοδικού Τύπου, που βρέθηκε τις ημέρες αυτές στην Αθήνα.

Δεν χωράει αμφιβολία ότι τα κυβερνητικά στελέχη μπορούν να επικαλεσθούν πληθώρα λόγων –άλλοι υπαρκτοί και άλλοι εφευρήματα-  για να δικαιολογήσουν την νομοθετική απραξία. (σ.σ. κάποιος ομογενής μας θύμισε μάλιστα του στίχους του Καβάφη από τους Βαρβάρους).

Μερικούς από τους  υπαρκτούς λόγους, που τυχαίνει να έχουμε πληροφορηθεί, επικαλεστήκαμε και ΄μεις, στην κουβέντα μαζί τους, και αυτό όχι για να υπερασπιστούμε κυβερνητικά στελέχη, αλλά για να υποστηρίξουμε ότι «κάθε νόμισμα έχει δύο πλευρές».

Οι απαντήσεις που μας δόθηκαν ήταν αποστομωτικές. Μεταφέρουμε μερικές από αυτές:

Ποιοι λόγοι εμποδίζουν  έξη μήνες τώρα να ψηφιστεί ο νόμος για την Ελληνική Γλώσσα και τον Ελληνικό Πολιτισμό; Ποιος ενοχλείται, όταν η αρμόδια Επιτροπή αποφάσισε ΟΜΟΦΩΝΑ την ψήφισή του; 

Άλλη: Γιατί μας κοροϊδεύουν για την ψήφο; Όταν μέχρι και οι Αιγύπτιοι ψηφίζουν από το εξωτερικό δεν μπορούμε εμείς, που ανήκουμε και σε Ευρωπαϊκή χώρα να ασκούμε το εκλογικό μας δικαίωμα από τον τόπο κατοικίας μας;  Τι θέλουν; Να σύρουμε τη γενέτειρα στα διεθνή Δικαστήρια;

Άλλη: Είναι ντροπή να μην νομοθετούνε να πάρουν πίσω τα λεφτά που έχασαν οι ομογενείς μικρο-ομολογιούχοι. Θέλουν μετά να τους ξανα-εμπιστευτούμε και να φέρουμε τα λεφτά μας στην πατρίδα…

Άλλη: Πόσο δύσκολο είναι να φτιάξουν έναν νόμο για το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού; Τι κάνουν τόσους μήνες; Αν δεν θέλουν να υπάρχει ΣΑΕ, ωραία. Γιατί δεν το λένε να ξέρουμε όλοι τι μας γίνεται; Γιατί τo να θέλουν και να μην μπορούν, αυτό δεν το πιστεύω.

Άλλη: Αν δεν σε ξέραμε, πόσο νοιάζεσαι για την ομογένεια, θα σε παρεξηγούσαμε. Μην τους δικαιολογείς. Μια υπογραφή έξη μήνες ούτε τον Πάπα της Ρώμης δεν κυνηγάς για να σου βάλει. Ας είναι και ο Υπουργός Παιδείας. Ντροπή! Θα έλεγα δεν μας θέλουν. Αλλά τούτοι όλοι κάθε τόσο μας αποκαλούν αδέλφια, μας λένε πόσο Έλληνες είμαστε, μας αραδιάζουν ένα σωρό κολακευτικά λόγια, επομένως, μας θέλουν. Τότε γιατί μας ταλαιπωρούν; Θέλουμε έργα, θέλουμε νόμους για τα αιτήματά μας, όχι άλλα λόγια. Χορτάσαμε.

Άλλη: Έφερα τα λεφτά που έβγαλα με αίμα από τη Γερμανία, επένδυσα στα φωτοβολταϊκά και καταστράφηκα! Με κατέστρεψαν. Με έκλεψαν στις άδειες, δεν μου δίνει η ΔΕΗ όσα μου χρωστάει και, από πάνω, μου μείωσαν αυθαίρετα την τιμή της κιλοβατώρας, ξέσπασε παλιννοστήσας ομογενής παράγοντας, από την Γερμανία.

Χρειάζεται να προσθέσουμε εμείς κάτι περισσότερο;

ΥΓ: Σε όσους απορήσουν γιατί δεν αναφέρουμε ονόματα, η απάντηση είναι πως εμείς τα έχουμε. Ούτε φοβούνται. Άλλωστε και ο κ. Παπαστεργιάδης αλλά και ο κ. Μούγιαρης πρόσφατα και επώνυμα πολύ περισσότερα είπαν…

Κρίνουμε, απλώς, ότι δεν είναι απαραίτητα. Οι κρατούντες γνωρίζουν την πραγματικότητα!