Η οδύσσεια ενός επαναπατρισθέντος ομογενούς

24 Jul 2016
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΜΟΡΡΙΣ
Είναι μια περίεργη όσο και γενναία έκκληση του μεγαλοεπιχειρηματία που επιχείρησε και πέτυχε να επεκτείνει τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες από τη Μελβούρνη στην Ελλάδα το 1979, που επί 11 χρόνια πάλεψε γενναία με το θηρίο της γραφειοκρατίας και δύο δεκαετίες με το τέρας της διαφθοράς και το χωλό σύστημα Δικαιοσύνης.

Ο Γιώργος Κωνσταντάτος αποφάσισε να γράψει βιβλίο για όλη αυτήν την τραγική Οδύσσεια -που δεν έχει ακόμη τελειώσει-, όχι, όπως εξομολογείται, για να επιτευχθεί η κάθαρση, αλλά για να προφυλάξει άλλους από τις παγίδες της γραφειοκρατίας που ανοίγουν το δρόμο στη διαφθορά.

Μιλά γρήγορα, έχοντας καταθέσει στις σελίδες του βιβλίου του όλες τις μαρτυρίες, τις οποίες γνωρίζει απ’ έξω -ημερομηνίες περιστατικά, μερικά που λέγονται και άλλα απόρρητα-, έχοντας δαπανήσει ολόκληρη περιουσία σε ατέρμονους δικαστικούς αγώνες που συνεχίζονται μέχρι σήμερα, αλλά όπως ομολογεί, τον έχουν κάνει πολύ πιο δυνατό.

«Δεν φοβάμαι τίποτε και κανέναν. Οτιδήποτε λέω και ισχυρίζομαι, έχω αποδείξεις για να το στηρίξω. Η χρονολογική μου ηλικία δεν με αφορά. Νιώθω τριάντα χρόνων, όσο ήμουν το 1996 που άρχισα την πάλη με το σύστημα για να δικαιωθώ. Το πιο εύκολο θα ήταν να γυρίσω την πλάτη, όπως έκαναν πολλοί άλλοι και να πάρω το δρόμο της επιστροφής. Να κάνω ό,τι έκαναν δεκάδες άλλοι, περίπου το 90%, που έβλεπαν την παλιννόστηση ως παράδεισο και πολύ γρήγορα διαπίστωναν ότι ‘η Ελλάδα είναι καλή μόνο για διακοπές’. Αισθάνθηκα, όμως, ότι αν υποχωρούσα, θα ήμουν όλη την υπόλοιπη ζωή μου δέσμιος του ίδιου του εαυτού μου που διψούσε για απόδοση δικαιοσύνης.

Ο αγώνας μακρύς, επικίνδυνος, τραχύς, μερικές φορές αδυσώπητος. Σήμερα νιώθω απελευθερωμένος γιατί δεν υποχώρησα. Γιατί μπόρεσα να αποδείξω όλα όσα έγιναν σε βάρος μου και να ρίξω φως στην πλεκτάνη που δημιουργήθηκε και λειτούργησε καταστροφικά πάνω μου.

Στην πορεία έχασα μια ολόκληρη περιουσία, συγκρούστηκα με αγαπημένα μου πρόσωπα που με προέτρεπαν να σταματήσω, γιατί, όπως έκριναν, ήταν ένας αγώνας καταδικασμένος σε αποτυχία.

Όχι, σκεφτόμουν, δεν γίνεται να σταματήσω τώρα. Όχι πριν δικαιωθώ. Πάντα πίστευα ότι η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς. Εδώ, όμως, δεν έπαυε να είναι μια αναμέτρηση μεταξύ Δαυίδ και Γολιάθ».

Ο συνομιλητής μου μιλά ζωηρά, γρήγορα, σχεδόν χωρίς ανάσα. Δεν αφήνει περιθώρια για ερωτήσεις, όχι, πριν με βάλει, όπως θα πει, στην εικόνα των πραγμάτων.

Του υπενθυμίζω ότι έχω διαβάσει το βιβλίο του. Του δείχνω όλες τις υποσημειώσεις μου. Αυτό τον ικανοποιεί.

«Δεν έχει αλλάξει και τίποτε από τότε. Εκεί είναι όλες οι αποδείξεις. Αλλιώς δεν μπορούσα να πω όλα αυτά που είναι μεν αληθινά, εμπεριείχαν όμως τον κίνδυνο να με βουλιάξουν ακόμη βαθύτερα» παρατηρεί.

ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΗ ΕΝΟΧΗ

Το παρακάτω μοιάζει με απολογία, στην ουσία, όμως, μιλά για την «κατασκευασμένη ενοχή».

«Η πολυμέτωπη δικαστική διαμάχη που έχω εδώ και χρόνια με τη δημόσια διοίκηση και η συνεργασία με δικηγόρους, οικονομολόγους, πολιτικούς και επιστήμονες, με βοήθησαν να αντιληφθώ τη λειτουργία του κρατικού διοικητικού συστήματός μας, που αποκαλείται δημοκρατικό, αλλά στην πράξη είναι μια καλοστημένη από ορισμένους δημόσιους λειτουργούς, αφανής διοικητική τυραννία».

Δήλωση η οποία συνοδεύεται από την επεξήγηση ότι «οι ανεξάρτητες Αρχές που έχει ιδρύσει το κράτος για την υπεράσπιση του πολίτη, κατά την άποψή μου, είναι αδύναμες να πλήξουν τη διοικητική τυραννία που πνίγει καθημερινά με τα πλοκάμια της την κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα του πολίτη.

Θεωρώ υποχρέωσή μου να αναφέρω τα τεχνάσματα που χρησιμοποιούνται από τη δημόσια διοίκηση για πληροφόρηση και ευαισθητοποίηση όλων, για την καλυτέρευση του κρατικού διοικητικού συστήματος.

Έπρεπε να αποφασίσω εάν θα δεχόμουν τη λογική του συστήματος και να εξαφανιστώ στο εξωτερικό, σαν όλους τους επαναπατριζόμενους που μπλέχτηκαν με το κρατικό σύστημα ή αν θα μετρούσα τις δυνάμεις μου, αντιμετωπίζοντάς το για την απόδειξη της αθωότητάς μου και την αποκάλυψη του συστήματος με την έκδοση ενός βιβλίου».

ΕΠΑΝΑΠΑΤΡΙΣΜΟΣ

Ο τόνος του, στη συνέχεια, είναι χαμηλός και το βλέμμα του ήρεμο, καθάριο.

«Σαν όλους τους Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό και καθημερινά η σκέψη τους είναι στην Ελλάδα, όπως και η μεγαλύτερή τους επιθυμία είναι η επιστροφή τους στην πατρίδα, έτσι κι εγώ αποφάσισα να επαναπατριστώ.

Δημιούργησα κάποιες επιχειρήσεις στην Ελλάδα, με απώτερο σκοπό την παραμονή μου, την εισαγωγή κεφαλαίων και την ανάπτυξη των εργασιών μου.

Έτσι, το 1978 δημιούργησα την ΟRΙΟΝ HELLAS TRANSHIPCO, μεταφορική εταιρία, παράρτημα της ORION SHIPPING ΝΑΥΤΙΛΙΑΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ της Αυστραλίας.

Το 1983 μετονόμασα την εταιρία σε ORION HELLAS SHIPPING NAYTILIAKH διεθνών μεταφορών.

Το 1987 δημιούργησα την εταιρία Γ. Κωνσταντάτος και ΣΙΑ Ε.Ε. με τίτλο ORION HELLAS ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΤΙΚΗ. (Ήταν η πρώτη εταιρία στην Ελλάδα που διέθετε ανυψωτικό μηχάνημα για τις μεταφορές μέχρι και τον 8ο όροφο).

Το 1990 αγόρασα την ΔΙΑΣ ΕΠΕ και την μετονομάσαμε σε ORION HELLAS ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΕΠΕ Εισαγωγική – Εξαγωγική Εταιρεία».

Στη συνέχεια ο κ. Κωνσταντάτος αναφέρεται στη διακρατική συμφωνία που σύναψε το 1990 με την Αυστραλία για τη δημιουργία μονάδας στην Ελλάδα υδατοκαλλιέργειας-σφουγγαροκαλλιέργειας, με αυστραλιανή τεχνολογία και επένδυση κεφαλαίων από την Αυστραλία.

Στο βιβλίο του με τίτλο «ΕΛΛΑΔΑ – Πώς φτάσαμε στην Τρόικα, στα Μνημόνια και στην Κρίση», αναφέρεται λεπτομερειακά και με αποδείξεις στο πώς η γάγγραινα της διαφθοράς, με δεκανίκι τη δημόσια διοίκηση, πέτυχε την πτώχευση των εταιριών του και τον οδήγησαν στον μαραθώνιο δικαστικό αγώνα διαρκείας δύο δεκαετιών – που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Μεταφέρω αποσπάσματα: «Οι δημόσιες υπηρεσίες μην εκπληρώνοντας τα καθήκοντά τους, επιτρέπουν στους επιτήδειους να δρουν ανάλογα και ανενόχλητα.

Διενεργήθηκαν εισπράξεις από συνεργαζόμενες εταιρίες, από τον σύνδικο, σε άλλες συνεργαζόμενες εταιρείες δόθηκαν από αυτόν υποσχέσεις για συνέχιση εργασιών κ.λπ. Μετά από 350 δικαστήρια, κατόρθωσα να αποδείξω την όλη σκευωρία που χρησιμοποίησαν, αλλά και να ανακαλύψω πραγματικά γεγονότα, βάσει αποφάσεων και αποδείξεων σχετικών με τη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης.

Μηνύσεις, καταγγελίες, αναφορές προς υπουργούς, την Εισαγγελία, τη ΣΔΟΕ, το ΙΚΑ, τον ΟΤΕ, την Εφορία, πρόεδρο, εισηγητή κ.λπ., αναφορές με πρωτόκολλα, έμειναν αναπάντητες στον αέρα και στο πουθενά – φωνή βοώντος εν τη ερήμω».

Και λίγο παρακάτω, δίνοντας το στίγμα του αγώνα του: «Αμύνομαι σε ένα σύστημα δημόσιας διοίκησης τρομερά δύσκολο, αντιμετωπίζοντας την ανευθυνότητα και την αδιαφορία όλων όσων είναι σε αυτό. Γιατί το σύστημα αυτοπροστατεύεται.

Υπουργεία, δημόσιες υπηρεσίες, εφορίες, δικαστήρια και όλος ο κρατικός μηχανισμός λειτούργησε ανεύθυνα και χωρίς κανένα συντονισμό.

Σε βάσιμες καταγγελίες πολιτών κατά παρανομούντων υπαλλήλων, αλλά εξαιτίας ψευδών αποδεικτικών στοιχείων που προσκομίζονται στα ακροατήρια, εκδίδονται καθημερινά σε ολόκληρη τη χώρα, αποφάσεις – βουλεύματα – διατάξεις, προς αθώωση των τυραννίσκων υπαλλήλων της δημόσιας διοίκησης.

Χρησιμοποιούνται καλοστημένα τεχνάσματα που έχουν ξαναχρησιμοποιηθεί και θα εξακολουθήσουν να χρησιμοποιούνται, αν δεν ευαισθητοποιηθούμε όλοι για την καλυτέρευση του κρατικού, διοικητικού και πολιτικού μας συστήματος».

Στη συνέχεια, αποκαλύπτει σε ποιους αφιερώνει το βιβλίο του: «Το αφιερώνω σε όλους τους εν ενεργεία επιχειρηματίες που αντιμετωπίζουν καθημερινά τη δημόσια διοίκηση καθώς και στη μνήμη αυτών που εξαφανίστηκαν από τεχνητά ή και χειρότερα από φυσικά αίτια λόγω της δημόσιας διοίκησης.

Ίσως με αυτά που ανέφερα και τα σχετικά στοιχεία που υπάρχουν κατορθώσω να γλιτώσω πολλούς επιχειρηματίες που έχουν πέσει στο μαγγανοπήγαδο του συστήματος και διαλύονται και άλλους να αποφύγουν τις παγίδες τους».

Ο Γιώργος Κωνσταντάτος, λόγω του επαγγέλματός του, ερχόταν από πολύ νωρίς σε άμεση επαφή με τους επαναπατριζόμενους. Ποια ήταν η συμβουλή που τους έδινε;

«Mιλάμε τώρα για τη δεκαετία του ‘70 και ‘80, κυρίως. Πρώτα να μη βιαστούν να δραχμοποιήσουν τα χρήματά τους. Μετά, να μη δανείσουν χρήματα. Και τρίτον -και βασικότερο πιστεύω- να μη δημιουργήσουν επιχείρηση πριν περάσουν τουλάχιστον έξι μήνες και βεβαιωθούν ότι γνωρίζουν πώς λειτουργεί το σύστημα. Έχω δει αρκετούς να γυρίζουν πίσω πριν ακόμη εκτελωνίσουν τις οικοσκευές τους».

Ερχόμενοι στη σημερινή κατάσταση, θα πει ότι «φεύγουν μαζικά. Μόνο εκείνοι που για διάφορους λόγους αδυνατούν, δεν έχουν επιστρέψει στην Αυστραλία. Για παράδειγμα, κάποιος είχε 10 χρόνια εκεί και δεν είχε πάρει την αυστραλιανή υπηκοότητα, για… να μη χάσει, όπως πίστευε, μέρος της ελληνικότητάς του. Τώρα μόνο ως τουρίστας μπορεί να πάει στην Αυστραλία».

Ο ίδιος θα καταλήξει ότι «η Ελλάδα σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, έχει ανάγκη από επενδυτές του εξωτερικού. Εκείνο που τους αποθαρρύνει -για να μην πω ότι και τους φοβίζει- είναι το τέρας της γραφειοκρατίας και η έλλειψη διαφάνειας. Για να μην αναφερθώ και στη διαφθορά η οποία είναι εκεί παρούσα σήμερα, όπως ήταν και χτες».

Ωστόσο, σε ένα μήνυμα αισιοδοξίας στο βιβλίο του, ο Γιώργος Κωνσταντάτος θα πει: «H ΕΛΛΑΔΑ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ».

neoskosmos.com