ΑΠΟΨΗ- Πελοποννησιακός Πόλεμος : Βίβλος αιώνιας χρησιμότητας

Λοϊζίδη Ευτυχία*

Η μελέτη του παρελθόντος δεν είναι ένας απο τους πολλούς τρόπους να κατανοήσουμε το παρόν και να σχεδιάσουμε το μέλλον, είναι ο μόνος τρόπος, σύμφωνα με τις βασικές αρχές του ρεύματος του ρομαντικού ιστορισμού. Το παρελθόν μπορεί να γίνει κατανοητό και ερμηνεύεται ως συνεχή εθνική ιστορία. Άλλωστε όπως είναι γνωστό σύμφωνα με τις αρχές της εθνικής ιδεολογίας, κάθε έθνος αποτελεί ενιαία και διαχρονική πολιτισμική οντότητα που μεταβιβάζει αναλλοίωτα τα βασικά της χαρακτηριστικά απο γενιά σε γενιά.
> Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που οι παραδόσεις καταρρίπτονται και ακόμα χειρότερα τι συμβαίνει όταν ο πολιτισμός και η πρόσληψη του παρελθόντος δεν παραπέμπουν στη συλλογική πρόοδο αλλά σε εθνικούς διχασμούς. Η τελευταίοι άλλωστε λειτουργούν ανασταλτικά ως προς την εκδήλωση της πολυφωνίας (πλουραλισμός), των διαφορετικών ομάδων. Σε αυτό το σημείο να πω ότι η οικουμενικότητα είναι μια εξέλιξη θετική (διότι η εξέλιξη μπορεί να έχει αρνητικό πρόσημο) που οδηγεί στη δημιουργία παγκόσμιας κληρονομιάς.

Θεσμοί Μνήμης (Memory institutions).
Με τον παραπάνω όρο εκφράζει κανείς τη γενικότερη προσπάθεια του σύγχρονου ανθρώπου να ελέγξει το παρελθόν, οργανώνοντας με τροπο αποδοτικό τις πληροφορίες οι οποίες μπόρεσαν και διασώθηκαν στο παρόν.

Μάθηση/Πρόσληψη /Προβολή του παρελθόντος.

Το πρόβλημα της μάθησης ήταν και εξακολουθεί να είναι ζήτημα καίριο και ως προς την επεξεργασία των πληροφοριών και ως προς το αποτέλεσμα. Με αλλά λόγια πως μαθαίνουμε και εξετάζουμε αλλα το πιο ουσιώδες τί κερδίζουμε απο τη μαθηση/γνώση;

Κατα καιρούς έχει υιοθετηθεί η άποψη ότι η γνώση μεταδίδεται απο τη διδασκαλία ως έτοιμο αγαθό, δίχως να μπορεί να επηρεαστεί απο τα σκεπτόμενα υποκειμενα ( παραδοσιακή αντίληψη). Σε μοντέρνες όμως αντιλήψεις ισχύει το γεγονός πως η γνώση δομείται απο τα σκεπτόμενα αντικείμενα. Πως επιτυγχάνεται; Μέσω μιας συνθέτης διαδικασίας διανοητική , (εγώ ,δουλειά προσωπική), και κοινωνική
(εγώ και οι άλλοι).

Ιστορία = Θέατρο και Πολιτική.

Απο νεαρή ηλικία είχα προσανατολιστεί στο πως μπορώ να εφαρμόσω την παλινδρομική μέθοδο της ιστορίας.
Αρχαίο Δράμα (θέατρο) & Πελοποννησιακός Πολεμος (ιστορία).

Η ιστορία έχει χρησιμοθηρικο χαρακτήρα και έχει αξία, αφου διδάσκει τρόπους επίτευξης των στόχων ενός ατόμου ή ενός έθνους.

Το θέατρο είναι πολιτική εκδήλωση και μια συνάντηση ανάμεσα στο θέατρο και την πολιτική είναι και χρήσιμη αλλα και γόνιμη.
Τώρα αν το θέατρο είναι πολιτική ή πολιτική το θέατρο.
Και οι δυο πλευρές έχουν ένα κοινό παρονομαστή :
τον άνθρωπο που προσπαθεί να βρει την ισορροπία του και να αποκτήσει την ικανότητα να ζήσει σαν κοινωνικό όν.
Σίγουρα η σχέση τους είναι τεταμένη. Αλλά εδώ αρχίζουν όλα. Σύγκρουση! Το θεμελιακό στοιχείο του θεάτρου και της πολιτικής.

*Η Ευτυχία Λοϊζίδη είναι σκηνοθέτης και ηθοποιός.